३० ][ तत्त्वज्ञान-तरंगिणी
चिद्रूप केवल शुद्ध हुं आनंदधााम सदा स्मरुं,
श्लोकार्धाथी सर्वज्ञ भाषित बोधा मोक्षार्थ धारुं. २१ – २२
अर्थ : — शुद्ध चिद्रूपनी प्राप्ति माटे अहीं जे कंई पण कारणरूप
होय ते मने – हुं तेनो ज अभिलाषी होवाथी – प्रिय छे अने अन्य प्रिय
नथी.
हुं चैतन्यस्वरूप, एकलो, निर्मळ, आनंदस्वरूप छुं, एम स्मरण
करुं छुं. अर्ध श्लोकमां आ मुक्ति माटेनो सर्वज्ञनो उपदेश कहेलो
छे. २१ – २२.
बहिश्चितः पुरः शुद्धचिद्रूपाख्यानकं वृथा ।
अंधस्य नर्त्तनं गानं बधिरस्य यथा भुवि ।।२३।।
अंतश्चितः पुरः शुद्धचिद्रूपाख्यानकं हितं ।
बुभुक्षिते पिपासार्त्तेऽन्नं जलं योजितं यथा ।।२४।।
ज्यम अंधा आगळ नृत्य के गीत बधिार आगळ व्यर्थ छे,
त्यम शुद्ध चिद्रूपनुं कथन बहिरात्म आगळ व्यर्थ छे;
भूख्या कने ज्यम अन्न के तरस्या कने जळ हित करे,
त्यम अंतरात्मा समीप चिद्रूप-कथन हितकर छे खरे. २३-२४
अर्थ : — जेम लोकमां आंधळानी आगळ नाच अने बहेरानी
आगळ गान नकामा छे, तेम अज्ञानी पासे शुद्ध आत्मस्वरूपनुं
व्याख्यान निरर्थक छे. २३.
जेम भूख्या पासे मूकेलुं अन्न, तरसथी पीडाता पासे जळ,
हितरूप थाय छे; तेवी रीते अंतरात्मानी पासे शुद्ध चिद्रूपनुं व्याख्यान
सफळ थाय छे. २४.
उपाया बहवः संति शुद्धचिद्रूपलब्धये ।
तद्ध्यानेन समो नाभूदुपायो न भविष्यति ।।२५।।