४८ ][ तत्त्वज्ञान-तरंगिणी
अर्थ : — मने लागे छे के शुद्ध चैतन्यस्वरूप आत्मानुं निरूपण
करनार सद्गुरु (मने) कदी मळ्या नथी. ते सद्गुरु विना आ शुद्ध
चिद्रूपनी प्राप्ति केम करीने थाय? १८.
मनने प्रिय एवा सचेतन, अचेतन पदार्थोमां मोही एवा में पूर्वे
प्रीति करी पण आत्माने प्रिय एवा शुद्ध चिद्रूपमां प्रीति करी नहि. १९.
दुष्कराण्यपि कार्याणि हा शुभान्यशुभानि च ।
बहूनि विहितानीह नैव शुद्धात्मचिंतनं ।।२०।।
पूर्वं या विहिता क्रिया किल महामोहोदयेनाखिल
मूढत्वेन मयेह तत्र महतीं प्रीतिं समातन्वता ।
चिद्रूपाभिरतस्य भाति विषवत् सा मंदमोहस्य मे
सर्वस्मिन्नधुना निरीहमनसोऽतोधिग् विमोहोदयं ।।२१।।
व्यक्ताव्यक्तविकल्पानां वृंदैरापूरितो भृशं ।
लब्धस्तेनावकाशो न शुद्धचिद्रूप चिंतने ।।२२।।
घाणां एवां कीधाां शुभ अशुभ कार्यो किLन हा !
छतां शुद्धात्मानुं कदी नहि कर्युं चिंतन महा.
क्रिया पूर्वे जे जे सकल करी मx मोह उदये,
रति विस्तारी त्यां अतिशय महा मूढ मतिये;
हवे भासे ते सौ विष सम मने मोह विधारये,
स्वरुपे लाग्यो हुं निरीह परमां, मोह धिाक् ए.
मने व्यकताव्यकत प्रतिपळ विकल्पे पूरणने,
मळी ना निवृत्ति निज विमल चिद्रूप मनने. २०-२१-२२.
अर्थ : — अहा! में अहीं अनेक शुभ अने अशुभ दुष्कर कार्यो
कर्या छे, पण शुद्ध आत्मानुं चिंतन नथी ज कर्युं. २०.