अध्याय-७ ][ ६५
निश्चयं क्वचिदालंब्य व्यवहारं क्वचिन्नयं ।
विधिना वर्त्तते प्राणी जिनवाणीविभूषितः ।।२१।।
निश्चय अवलंबने कवचित् मनमोहन मेरे,
कवचित् भजे व्यवहार रे, मनमोहन मेरे;
जिनवाणी भूषित जनो, मनमोहन मेरे,
वर्ते विधिा ग्रही सार रे, मनमोहन मेरे. २१.
अर्थ : — जिनवाणीथी विभूषित प्राणी क्यारेक निश्चयने
अवलंबीने अने क्यारेक व्यवहारने अवलंबीने वर्ते छे. २१.
व्यवहाराद्बहिः कार्यं कुर्याद्विधिनियोजितं ।
निश्चयं चांतरं धृत्वा तत्त्वेदी सुनिश्चलं ।।२२।।
तत्त्वज्ञानी अंतर विषे मनमोहन मेरे,
धारी निश्चय सुस्थिर रे मनमोहन मेरे;
बाıा क्रिया व्यवहारथी मनमोहन मेरे,
करता विधिा वश धाीर रे मनमोहन मेरे. २२.
अर्थ : — तत्त्वज्ञानी निश्चयने अंतरमां अत्यंत निश्चलपणे धारण
करीने प्रारब्धयोगे संप्राप्त बाह्य कार्य बहारथी व्यवहारने अवलंबीने
करे. २२.
शुद्धचिद्रूपसंप्रार्प्तिनयाधीनेति पश्यतां ।
नयादिरहितं शुद्धचिद्रूपं तदनंतरं ।।२३।।
निर्मल चिद्रूप प्राप्ति तो मनमोहन मेरे,
देखो नय आधाीन रे, मनमोहन मेरे;
पछी शुद्ध चिद्रूप तो मनमोहन मेरे,
विमल नयादि विहीन रे मनमोहन मेरे. २३.
अर्थ : — शुद्ध चिद्रूपनी प्राप्ति नयोने आधीन छे एम जुओ.
त्यार पछी आत्मस्वरूप नयादि रहित छे. २३.✽✽