८० ][ तत्त्वज्ञान-तरंगिणी
अर्थ : — ज्यां सुधी मनुष्यमां मोह बळवान छे अने दीर्घ-
संसारीपणुं पण छे, त्यां सुधी शुद्ध चिद्रूपमां अत्यंत निश्चळ रुचि थती
नथी. १६.
अंधे नृत्यं तपोऽज्ञे गदविधिरतुला स्वायुषो वाऽवसाने
गीतं बाधिर्ययुक्ते वपनमिह यथाऽप्यूषरे वार्यतृष्णे ।
स्निग्धे चित्राण्यभव्ये रुचिविधिरनघः कुंकुमं नीलवस्त्रे
नात्मप्रीतौ तदाख्या भवति किल वृथा निः प्रतीतौ सुमंत्रः ।।१७।।
नृत्य नकामुं अंधा पास, तप अज्ञानीनुं गण विपरीत,
व्यर्थ औषधिा आयुष्य अंते, बहेरा आगळ सुर संगीत;
उखर भूमिमां बी शुं वावे ? तृषा नहि त्यां जळ शुं काम ?
कथन अभविने धार्मरुचिनुं, चीकणी वस्तु पर चित्राम;
काळा वस्त्रे रंग न बेसे, मंत्र फळे ना विण श्रद्धान,
आत्मामां प्रीति नहि जेने, शुं तेनी पासे आख्यान ? १७.
अर्थ : — आ लोकमां जेम आंधळा आगळ नृत्य, अज्ञानीमां
तप, पोताना आयुष्यना अंते अतुल औषधप्रयोग, बहेरा मनुष्य पासे
गायेलुं गीत अने उखर जमीनमां बीनी वावणी, तरस्यो न होय तेनी
आगळ धरेलुं पाणी, चीकणी वस्तु उपर चित्रो, अभव्य पासे धर्मनी
रुचिनुं कथन, नीलरंगना वस्त्रो उपर कंकुनो रंग, श्रद्धाहीनने (आपेल)
उत्तम मंत्र खरेखर नकामो जाय छे, तेवी रीते आत्मामां जेने प्रेम नथी
एवा मनुष्य पासे तेनी कथा निष्फळ जाय छे. १७.
स्मरंति परद्रव्याणि मोहान्मूढाः प्रतिक्षणं ।
शिवाय स्वं चिदानंदमयं नैव कदाचन ।।१८।।
परद्रव्योने क्षण क्षण समरे मोहमूढ थइ जीव सदाय,
चिदानंदमय निज चिद्रूपने मोक्षार्थे ना स्मरे कदाय. १८.