देहादिक जे पर कह्यां, ते निजरूप न थाय;
एम जाणीने जीव तुं, निजरूपने निज जाण. ११
अन्वयार्थः — [देहादयः] देहादि [ये परे कथिताः] के जे ‘पर’
कहेवामां आवे छे [ते] ते [आत्मा न भवन्ति] निजरूप नथी – [इति
ज्ञात्वा] एम जाणीने [जीव] हे जीव! [त्वं] तुं [आत्मानं] पोताने
[आत्मा] निजरूप [मन्यस्व] जाण. ११.
आत्मज्ञानी ज निर्वाण पामे छेः —
अप्पा अप्पउ जइ मुणहि तो णिव्वाणु लहेहि ।
पर अप्पा जइ मुणहि तुहुं तो संसार भमेहि ।।१२।।
आत्मा आत्मानं यदि मन्यसे ततः निर्वाणं लभसे ।
परं आत्मानं यदि मन्यसे त्वं ततः संसारं भ्रमसि ।।१२।।
निजने जाणे निजरूप, तो पोते शिव थाय;
पररूप माने आत्माने, तो भवभ्रमण न जाय. १२
अन्वयार्थः — [यदि] जो तुं [आत्मानं] पोताने [आत्मा]
पोतारूप [मन्यसे] जाणीश, [ततः] तो तुं [निर्वाणं] निर्वाणने [लभसे]
पामीश तथा [यदि] जो [त्वं] तुं [आत्मानं] पोताने [परं] पररूप [मन्यसे]
मानीश, [ततः] तो [संसारं] संसारमां [भ्रमसि] भमीश. १२.
इच्छा वगरनुं तप ज निर्वाणनुं कारण छेः —
इच्छा-रहियाउ तव करहि अप्पा अप्पु मुणेहि ।
तो लहु पावहि परम-गई फु डु संसारु ण एहि ।।१३।।
इच्छारहितः तपः करोषि आत्मा आत्मानं मन्यसे ।
ततः लघु प्राप्नोषि परमगतिं स्फु टं संसारं न आयासि ।।१३।।
योगसार
[ ७