: ११८ : आत्मधर्म २००० : जेठ :
भगवान श्री धरसेनाचार्य अने आचार्य देवो श्री भुतबलि
तथा श्री पुष्पदंतनी परमोपकारी करुणाथी पुस्तकारूढ थयेल
श्री षट्खंडागम जयवंत रहो
श्रुतपंचमी (जेठ सुद प) नो महा मांगलिक दिवस ते दिवसे श्रुत पूजा करी श्रुत ज्ञाननी रुचि वधारो
लेखक:– रामजीभाई माणेकचंद दोशी
सोरठ देशमां गीरनार पर्वतनी चन्द्रगुफामां एक महामुनी धरसेनाचार्य ध्यान करता हता. तेओ अंगो
अने पूर्वोना एकदेशना ज्ञाता हता. तेओ विद्वान अने श्रुत–वत्सल हता.
तेमने एवो भय उत्पन्न थयो के हवे अंगश्रुत विच्छेद थई जशे, तेथी धर्मोत्सव वगेरे माटे महिमा
नामना शहेरमां संमिलित थयेला दक्षिण देशना निवासी आचार्योने एक पत्र मोकल्यो. ते पत्रमां लखेला
धरसेनाचार्यनां वचनोने सारी रीते समजी, ते आचार्योए शास्त्रना अर्थने ग्रहण अने धारण करवामां समर्थ,
अनेक प्रकारना उज्वळ अने निर्मळ विनयथी विभूषित, शीलरूपी माळानाधारक, गुरुए मोकलवारूप भोजनथी
तृप्त, देश काळ अने जातिथी शुद्ध, समस्त कळाओमां पारंगत, अने आचार्योनी त्रणवार आज्ञा लीधेला एवा
बे साधुओने आन्ध्र देशमां आवेली वेणानदीना तटथी मोकल्या.
मार्गमां ए बे साधुओने आवती वखते कुन्दनां पुष्प, चंद्रमा अने शंखनी समान सफेद रंगवाळा,
समस्त लक्षणोथी परिपूर्ण, धरसेनाचार्यने त्रणवार प्रदक्षिणा दई अंगे नम्रता धारण करी आचार्यना चरणमां
पडता एवा बे बळदोने धरसेन भट्टार्के रातना पाछला भागमां स्वप्नामां जोया. ए प्रकारना स्वप्नाने देखी
संतुष्ट थई धरसेनाचार्य ‘श्रुतदेवता ज्यवंत हो’ एवुं वाक्य बोल्या.
तेज दिवसे दक्षिण देशथी मोकलेला ए बन्ने साधु धरसेनाचार्य पासे पहोंच्या. तेओए धरसेनाचार्यने
पादवंदना आदि कृतिकर्म कर्युं. बे दिवस वीतावी त्रीजे दिवसे ए बन्नेए धरसेनाचार्यने निवेदन कर्युं के आ काम
माटे अमे बन्ने आपना पादमूळमां हाजर थया छीए. ए बन्ने साधुओए ए प्रकारे निवेदन करतां ‘सारुं,
कल्याण थाओ’ एम कही धरसेन भट्टार्के ए बन्ने साधुओने आश्वासन आप्युं.
त्यारबाद धरसेनाचार्ये तेमनी परीक्षा करवानो विचार कर्यो, केमके उत्तम प्रकारे करवामां आवेली परीक्षा
हृदयमां संतोष उत्पन्न करे छे. पछी धरसेनाचार्ये ए बन्ने साधुओने बे विद्याओ आपी. तेमांथी एक अधिक
अक्षरवाळी हती अने बीजी ओछा अक्षरवाळी हती. ए बे विद्याओ आपी कह्युं के–बे दिवसना उपवास करी
तेने सिद्ध करो.
ज्यारे ते बे साधुओने विद्या सिद्ध थई त्यारे विद्यानी अधिष्टात्री देवीने दीठी, तेमांथी एक देवीना दांत
बहार नीकळ्या हता अने एक काणी हती. ‘विकृतांग होवुं ते देवताओनो स्वभाव नथी’ एम ए बन्ने
साधुओए विचार करी मंत्र संबंधी व्याकरण शास्त्रमां कुशळ ते बन्ने साधुओए ओछा अक्षरवाळी विद्यामां
अधिक अक्षर मेळवी तथा अधिक अक्षरवाळी विद्यामांथी अक्षर काढी मंत्रने भणी फरीने ते विद्या सिद्ध करवा
प्रारंभ कर्यो तेथी ते बन्ने विद्यादेवीओ पोताना स्वभाव अने सुंदर रूपमां देखाणी.
त्यारबाद भगवान धरसेनाचार्य समक्ष, योग्य विनय सहित ए बन्नेए विद्या–सिद्धि संबंधी समस्त
वृतांत निवेदन कर्युं; ते उपरथी संतुष्ट थई धरसेन भट्टार्के शुभ तिथि, शुभ नक्षत्र, अने शुभवारे ग्रंथ (श्रुत)
भणाववानो प्रारंभ कर्यो. ए प्रमाणे क्रमथी व्याख्यान करतां धरसेन भगवाने ए बन्नेने अषाड सुद ११ ना
रोज ग्रंथ पूरो शीखवी दीधो.
विनय पूर्वक ग्रंथ शिक्षा समाप्त थई तेथी संतुष्ट थएला भूत जातिना व्यंतर देवोए ते बन्नेमांथी
एकनी पुष्पोथी तथा शंख अने तूर्यजातिना वाजांना नादथी घणी भारे पूजा करी; ए जोईने धरसेन भट्टार्के तेनुं
“भूतबलि” नाम राख्युं; तथा बीजानी भूतोए पूजा करी तथा तेमना आडा अवळा दांतोने देवोए सरखा करी
दीधा तेथी बीजानुं नाम धरसेन भट्टार्के “पुष्पदंत” राख्युं. त्यारपछी तेओने त्यांथी जवानुं कहेतां “ गुरुनी
आज्ञा अलंघनीय होय छे ” एम विचारी तेओ अंकलेश्वर आवी त्यां वर्षाकाळ वीताव्यो.