: આસો : ૨૦૦૦ : ૨૦૧ :
સુવર્ણપુરીમાં પર્વાધિરાજ પર્યુષણ પર્વનો
માંગલિક મહોત્સવ
પર્યુષણના દિવાસોમાં આ ધર્મક્ષેત્રમાં ધર્મનો લાભ લેવા માટે સેંકડો ધર્મપ્રમીઓ આવ્યાં હતાં, અને એ
દિવસોમાં તો ખરેખર સુવર્ણપુરીમાં ધર્મનો ઉત્સવ જ ઉજવાયો હતો. મુમુક્ષુઓનો ધર્મપ્રેમ અજબ હતો. ધોધમાર
વરસતા વરસાદ વચ્ચે ભીંજાતા પણ અનેક બંધુ–ભગિનીઓ ભરતક્ષેત્રના એ મહત્પુરુષના મુખેથી વહેતા
ધર્મધોધના પ્રવાહને ઝીલવા માટે હર્ષભેર આવતા હતા–અને દિવ્યમૂર્તિ શ્રી કહાનપ્રભુ અત્યંત સુમધુર વાણી
દ્વારા તદ્ન સ્પષ્ટપણે આત્માનું સ્વરૂપ, ધર્મની દુર્લભતા ઈત્યાદિ અનેક બાબતો સમજાવતા હતા.... જેનો
અલ્પસાર નીચે આપવામાં આવે છે.
૧–ત્રિકાળ સ્પષ્ટ નિર્મળાનંદ ચૈતન્યજ્યોત એકરૂપ વસ્તુ તું છો, તેમાં બંધ–મોક્ષના ભેદ નથી, એમ
પંચમઆરાના અજ્ઞાની શિષ્યને આચાર્યદેવે કહ્યું છે.
૨–આત્મવસ્તુ સ્વરૂપના માહાત્મય વિના અને તેને જાણ્યા વિના અનંતકાળમાં બધું કરી ચૂક્યો છે; દાન,
દયા, તપ, વ્રત, હિંસા, ચોરી વગેરે બધું અનંતવાર કરી ચૂક્યો છે, પણ તે બધાથી પેલે પાર આત્માનો સ્વભાવ
શું છે તે અનંતકાળમાં કદી સમજ્યો નથી. સાચું સ્વરૂપ સમજે તો રુચિ થાય. રુચિ થાય તો ઠરે અને ઠરે તો
સંસાર ન હોય.
૩–‘પ્રભુ! તું છો, ત્રિકાળ છો, અનંતકાળમાં અનંત શરીરો ધારણ કર્યાં’ એમ કહેતાં તેની હા પાડી તેમાં
‘અનંતા શરીર ધારણ કર્યાં’ તે અનંતનો ખ્યાલ એક સેકન્ડમાં આવ્યો છે; ‘જો અનંત ભવ ન કર્યા હોય તો
અત્યારે મુક્તિ હોય તેથી અનંતા ભવ થયા’ એમ નક્કી કરનારૂં જ્ઞાન અનંતને જાણનારૂં છે, અને જે જ્ઞાને
અનંતને જાણ્યું છે તેમાં વીર્ય અનંતુ છે, સ્થિરતા અનંતી છે, શ્રદ્ધા અનંતી છે; બધા ગુણોની અનંતતા એક સાથે
જ છે.
જે જ્ઞાન એક સેકન્ડમાં અનંતને જાણે છે તે એક સમયમાં પણ અનંતને જાણે છે; કેમકે એક સેકન્ડમાં
અસંખ્યાતા સમય છે અને એક સેકન્ડમાં જ્ઞાને અનંતને જાણ્યું છે તે અનંતના અસંખ્ય ભાગ પાડો તો અનંત આવે,
માટે જ્ઞાન એક સમયમાં–વર્તમાનમાં અનંતને જાણે છે. પ્રભુ! તારી પ્રભુતા તો જો! આ તારી પ્રભુતા ગવાય છે.
૪–પ્રભુ! તું આત્મા! અને તને કર્મનો બંધ કહેવો તે શરમ લાગે છે. તું એક અને તને કર્મનો બંધ કહેવો
તે કલંક છે.–કલંક છે. પ્રભુ! તું એક સ્વતંત્ર વસ્તુ! તને રાગ–દ્વેષ કે કર્મનો સંગ કહેવો તે વ્યાજબી લાગતું નથી,
બંધન કહેવું પડે તે ખેદ છે.
અમને આ બંધની વાત કહેતા પણ શરમ આવે છે તો તને સાંભળતાં એમ થઈ જવું જોઈએ કે–નહીં!
મને કર્મનો સંગ નથી છોડ પ્રભુ? તારા સ્વરૂપમાં કર્મ નથી. એક તત્ત્વને પરનો સંગ કહેવો તે સ્વતંત્રતાની લૂંટ
પડે છે, પરાધીનતા આવે છે. પ્રભુ! તારા આત્માને કર્મનો સંગ ત્રણકાળમાં નથી.
૫–સમ્યગ્દર્શનમાં નથી ભરોસો રાગ દ્વેષનો, નથી ભરોસો નિર્મળ પર્યાયનો કે નથી ભરોસો સમ્યગ્દર્શનનો
પોતાનો, પણ એક ક્ષણમાં પરિપૂર્ણ અનંત ગુણનો પિંડ અખંડ વસ્તુ તે જ સમ્યગ્દર્શનનો વિષય છે.
૬–અન્ય પાંચ દ્રવ્યો [ધર્માસ્તિ, અધર્માસ્તિ, આકાશ, કાળ અને પરમાણુ] ને દુઃખ નહીં અને તને દુઃખ
કહેવું–બંધન કહેવું તે શરમ છે–ખેદ છે. તને તારા શાશ્વત ટંકોત્કીર્ણ સ્વરૂપની સ્વાધીનતાનું ભાન ન મળે અને
પરનો આશ્રય માન તે તને શોભતું નથી. માટે હવે તું તારા એકલાપણામાં આવી જા અને બેકલાપણું છોડી દે!
તું ચૈતન્ય રાજા અને તને પરનો તાબેદાર કહેવો તે વાત બંધબેસતી નથી.
૭–સ્વરૂપના ભાન સહિત પરિગ્રહની મર્યાદા કરનારને દ્રષ્ટિમાં તો અભાવ છે જ. અસ્થિરતા હોવાને
કારણે મર્યાદા કરે છે. દ્રષ્ટિતો વીતરાગતા ઉપર જ છે–અનંત ગુણ ઉપરની રુચિ છે. પરપદાર્થની રુચિવાળાને
અનંત