નહીં; એમ પ્રથમથી જ પુણ્યનો નકાર કરતો કરતો આવ્યો છે. ઈન્દ્રિયમાં સુખ નથી કે
ઈન્દ્રપદમાં પણ મારું સુખ નથી, મારું સુખ મારા સ્વરૂપમાં છે. મારા આત્માના
સત્ત્વની શક્તિ હણાઈ ગઈ–હીણી પડી ત્યારે આ પુણ્ય બંધાયા છે, તેનું ફળ આ
ઈન્દ્રપદ, એ સડેલાં તરણાં સમાન છે.
દેવાધિદેવ તીર્થંકર ભગવાન ક્યાં બિરાજે છે? પ્રથમ ત્યાં જ દર્શન કરવા ચાલો! એમ
પોતે પ્રથમ જ તીર્થંકર ભગવાન પાસે દર્શને જાય છે, અને મંડળીને પણ સાથે લઈ
જાય છે.
શુભોપયોગના ફળમાં આ પુણ્ય બંધાઈ ગયા, હવે ક્યારે આ ટાળીને સ્વરૂપની
ભાવના ભાવતાં ભાવતાં કેવળજ્ઞાન પામીએ? તે ઘડીને ધન્ય છે કે જે ઘડીએ
આત્મસાધના પૂર્ણ કરીને કેવળજ્ઞાન પામીએ!
વીતરાગતાને રોકનાર છે. સ્વરૂપની આનંદની રુચિમાં ભાવના ભાવતાં પૂર્ણ
વીતરાગી ન થયો ત્યાં આ પુણ્ય બંધાઈ ગયા–તેનું આ ફળ છે, અમારા સ્વરૂપનાં આ
ફળ ન હોય! સ્વરૂપની સાધનામાં ભંગ પડ્યો ત્યારે પુણ્ય બંધાઈ ગયા–પણ અમારી
ભાવના તો સંપૂર્ણ વીતરાગ પદની જ! તેમાં વચ્ચે વિઘ્ન કરનાર આ પદ અમારું
નથી. આ રીતે સમકિતી જીવ પુણ્યનો અને પુણ્યના ફળનો નકાર કરે છે.