આત્મધર્મ
વષ : ૨ જઠ
અક : ૯ ૨૦૧
જન્મ–મરણના અનંત–અનંત ભવનો અભાવ કરવા માટેના આ મહાન ટાણાંને આ જ ક્ષણે
સફળ બનાવો... આયુષ્ય ઘટતું જાય છે... જીવનની પળો ઘટતી જાય છે. પ્રતિક્ષણે જીવન ટુંકુ જ થઈ
રહ્યું છે... હવે વિલંબ ન કરો...
જગતની દરકાર છોડીને આજ ક્ષણે પરમ પરમાત્મસ્વરૂપની પ્રાપ્તિ કરી તેનું શરણ કરો,
શાંતિદાયક તે જ છે. દેહ નિરોગ છે માટે આયુષ્ય લાંબુ છે એમ સ્વપ્નેય ન માનો. આ જ ક્ષણે
દેહથી ભિન્ન છું અને દેહ છોડીને આજ ક્ષણે જવાનું બને તો પણ મારી સ્વરૂપની શાંતિ મારામાં
પ્રગટ કરી શકું એવી નિઃશંક શ્રદ્ધા કરો.
આ જીવનદીપ બૂઝાઈ જાય તે પહેલાંં જાગૃત થઈને, અંતર મંથન દ્વારા પરમ ચૈતન્ય
જ્યોતનો આશ્રય કરો, અંતરના ભગવાનને આ સમયે જ ઓળખી લ્યો...
ઘણું જીવન ચાલ્યું ગયું છે––અને–સમાધિના વખત અતિ–અતિ નીકટ આવ્યા છે––હવે તો
ચેતીને જાગો...
બે દિવસમાં બે પ્રસંગ બની ગયા છે– (૧) વઢવાણ–કરાંચીવાળા મગનલાલ ત્રીભોવન
ચુડગર. તેઓ ત્રણ વર્ષ થયા કરાંચીથી સોનગઢ આવેલા, અને ત્રણ વર્ષ સત્સમાગમનો લાભ
લીધો. ચૈત્ર સુદ–૬ ની સાંજે તેઓ કામ પ્રસંગે કરાંચી જવા માટે રવાના થયા. અને છેલ્લા, સાંજે–
૭ વાગે પૂ. ગુરુદેવ પાસે દર્શન કરવા આવ્યા. પરંતુ, દર્શન કરતાં ખૂબ ધ્રૂસકે ધ્રૂસકે રોઈ પડ્યા,
સત્સમાગમનો વિરહ થતો હતો તે તેમનાથી સહન થઈ શકતો ન હતો. એટલે ધ્રુસકે ધ્રુસકે રોઈ
પડ્યા–અને સીધી છાતીમાં ચોટ લાગી. પછી તો સાંજે ટ્રેઈનમાં કરાંચી જવા માટે રવાના પણ થયા.
તદ્ન નિરોગ અને તંદુરસ્ત! સુદ–૭ ના રોજ સવારે પાંચ વાગે જ્યાં વીરમગામ સ્ટેશન આવ્યું ત્યાં
દેહ છૂટી ગયેલો... હાર્ટ ફેઈલને કારણે દેહ છૂટી ગયો હતો... જુઓ તો ખરા જીવનદીપ! હજી સાંજે
તો સત્સમાગમના વિરહની વેદનાથી રડે છે, અને સવારે તો દેહ છૂટીને બીજા ભવમાં અવતાર પણ
થઈ ગયો... તેઓ તો સત્ની ઝંખના લઈને ગયા છે... પણ જેણે જીવનમાં સત્સમાગમ કર્યો નથી,
સત સમજવાની દરકાર પણ કદી કરી નથી... એવાઓ દેહ છોડીને ક્યાં શરણ લેશે? ? ?
બીજો પ્રસંગ
‘સમિતિનો એક મહાન સ્થંભ પડી જાય છે’
ભક્તિની ઝંખના લઈને ભગવાન પાસે જાય છે.
સનાતન જૈન ધર્મપ્રેમી, તત્ત્વજ્ઞાનના પિપાસુ અને ઉદાર ચિત્ત પારેખ લીલાધર ડાહ્યાભાઈ ચૈત્ર સુદ ૮
ની સવારે ૮–૦ વાગે દેહ છોડીને સ્વર્ગમાં ગયા. આગલી રાત્રે (સુદ ૭) પૂ. ગુરુદેવને આહારની વિનંતી કરે છે;
બહારગામથી આવેલા મહેમાનોને સગવડતા વગેરે માટે વ્યવસ્થા કરે છે, અને સુદ ૮ ની સવારે ચર્ચામાં આવે
છે, કદી પણ સવારે તેઓ આવતા નહીં પરંતુ આજે સવારે આવેલા; સવારે ચર્ચામાં કદી સ્તુતિ ભક્તિ થતી
નથી, પરંતુ ખાસ આજે તેમણે પૂ. ગુરુદેવ પાસે ભક્તિ કરાવી.
“અહો–અહો શ્રી સદ્ગુરુ, કરુણા સિંધુ અપાર આ પામર પર પ્રભુ કર્યો, અહો અહો ઉપકાર” ...
ભક્તિ ખૂબ ઉલ્લાસથી કરાવી, અને ભક્તિ પછી આહારની પૂ. ગુરુદેવને વિનંતી કરી. આ વખતે
લગભગ ૭–૧પ થયા હતા. ચર્ચા પુરી થઈ; પછી શ્રી સીમંધર ભગવાનના દર્શન કર્યા, દર્શન કરીને ઘરે ગયા;
આગલા દિવસે મગનભાઈ સંબંધી ખૂબ વૈરાગ્યની વાતો વ્યાખ્યાનમાં આવેલી, તેથી એકદમ વૈરાગ્યનો રસ
ચડેલો અને પાછી તે રોજ ભક્તિનો ખૂબ ઉલ્લાસ ચડેલો, એ ઉલ્લાસમાં ને ઉલ્લાસમાં હતા. ઘરે ગયા ત્યારે ૭–
૪પ થયા હતા. ઘરે જઈને હજી આહારાદિની ગોઠવણ કરે છે, મહેમાનોની સગવડ કરવાની માણસને ભલામણ
કરે છે, અને ‘ત્રંબક! તું મહેમાન પાસે જા...’ એમ હજી તો મૂખમાંથી બોલે છે, તેજ ક્ષણે પડી ગયા અને દેહ
છૂટી ગયો. (૮–૦) ઘરના ઓરડામાં એક બાજુ જમીન ઉપર ચત્તાપાટ સૂતા હતા. મરણ પહેલાંં બીજું કાંઈ આડું
અવળું થયું ન હતું. જાણે જીવંત માણસ આરામ કરવા સૂતો હોય તેમ સૂતા હતા, હજી અડધી કલાક પહેલાંં
ભક્તિનો ઉલ્લાસ અને અડધી કલાક પછી તો