Atmadharma magazine - Ank 023
(Year 2 - Vir Nirvana Samvat 2471, A.D. 1945).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 13 of 17

background image
: ૧૮૦ : આત્મધર્મ : શ્રાવણ : ૨૦૦૧ :
તે બધાં પડખાં જાણીને એક જ્ઞાન સ્વભાવી આત્માનો નિશ્ચય કરવો જોઈએ. આમાં ભગવાન કેવાં, તેનાં શાસ્ત્રો
કેવાં અને તેઓ શું કહે છે એ બધાનું અવલંબન એમ નિર્ણય કરાવે છે કે તું જ્ઞાન છો, આત્મા જ્ઞાન સ્વરૂપી જ
છે, જ્ઞાન સિવાય બીજું કાંઈ તું કરી શકતો નથી.
દેવ–ગુરુ–શાસ્ત્ર કેવાં હોય અને તે દેવ–ગુરુ–શાસ્ત્રને ઓળખીને તેમનું અવલંબન લેનાર પોતે શું
સમજ્યો હોય તે આમાં બતાવ્યું છે. ‘તું જ્ઞાન સ્વભાવી આત્મા છો, તારો સ્વભાવ જાણવાનો જ છે, કાંઈ પરનું
કરવું કે પુણ્ય–પાપના ભાવ કરવા તે તારૂં સ્વરૂપ નથી’ આમ જે બતાવતા હોય તે સાચાં દેવ–ગુરુ–શાસ્ત્ર છે,
અને આ પ્રમાણે જે સમજે તે જ દેવ–ગુરુ–શાસ્ત્રના અવલંબને શ્રુતજ્ઞાનને સમજ્યો છે. પણ જે રાગથી ધર્મ
મનાવતા હોય, શરીરાશ્રિત ક્રિયા આત્મા કરે એમ મનાવતા હોય, જડ કર્મ આત્માને હેરાન કરે એમ કહેતા હોય
તે કોઈ દેવ–ગુરુ–શાસ્ત્ર સાચાં નથી.
જે શરીરાદિ સર્વ પરથી ભિન્ન જ્ઞાનસ્વભાવી આત્માનું સ્વરૂપ બતાવતાં હોય અને પુણ્ય–પાપનું કર્તવ્ય
આત્માનું નથી એમ બતાવતાં હોય તે જ સત્શ્રુત છે, તે જ સાચા દેવ છે અને તે જ સાચા ગુરુ છે. જે પુણ્યથી
ધર્મ બતાવે, શરીરની ક્રિયાનો કર્તા આત્મા છે એમ બતાવે અને રાગથી ધર્મ બતાવે તે બધા કુદેવ, કુગુરુ,
કુશાસ્ત્ર છે. કેમકે તેઓ જેમ છે તેમ વસ્તુ સ્વરૂપના જાણકાર નથી અને તેથી ઊલ્ટું સ્વરૂપ બતાવે છે. વસ્તુ
સ્વરૂપ જેમ છે તેમ ન બતાવે અને જરાપણ વિરૂદ્ધ બતાવે તે કોઈ દેવ, કોઈ ગુરુ કે કોઈ શાસ્ત્ર સાચાં નથી.
શ્રુતજ્ઞાના અવલંબનું ફળ – આત્મઅનુભવ
‘હું આત્મા તો જ્ઞાયક છું, પુણ્ય–પાપની વૃત્તિઓ મારૂં જ્ઞેય છે, તે મારા જ્ઞાનથી જુદી છે’ આમ પહેલાંં
વિકલ્પ દ્વારા, દેવ–ગુરુ–શાસ્ત્રના અવલંબને યથાર્થ નિર્ણય કરે છે, હજી જ્ઞાન સ્વભાવનો અનુભવ થયો નથી ત્યાર
પહેલાંંની વાત છે. જેણે સ્વભાવના લક્ષે શ્રુતનું અવલંબન લીધું છે તે અલ્પકાળમાં આત્મઅનુભવ કરશે જ. પ્રથમ
વિકલ્પમાં એમ નક્કી કર્યું કે પરથી તો હું જુદો, પુણ્ય–પાપ પણ મારૂં સ્વરૂપ નહિ, મારા શુદ્ધ સ્વભાવ સિવાય દેવ–
ગુરુ–શાસ્ત્રનું પણ અવલંબન પરમાર્થે નહિ, હું તો સ્વાધીન જ્ઞાન સ્વભાવી છું;–આમ જેણે નિર્ણય કર્યો તેને
અનુભવ થયા વગર રહેશે જ નહિ. અહીં શરૂઆત જ એવી જોરદાર ઉપાડી છે કે પાછા પડવાની વાજ જ નથી.
પુણ્ય–પાપ મારૂં સ્વરૂપ નથી, હું જ્ઞાયક છું આવી જેણે નિર્ણય દ્વારા હા પાડી એટલે તેનું પરિણમન પુણ્ય–
પાપ તરફથી પાછું ખસીને જ્ઞાયક સ્વભાવ તરફ ઢળ્‌યું એટલે તેને પુણ્ય–પાપનો આદર ન રહ્યો તેથી તે
અલ્પકાળમાં પુણ્ય–પાપ રહિત સ્વભાવનો નિર્ણય કરીને અને તેની સ્થિરતા કરીને વીતરાગ થઈ પૂર્ણ થઈ જશે.
પૂર્ણની જ વાત છે–શરૂઆત અને પૂર્ણતા વચ્ચે આંતરો પાડયો જ નથી. શરૂઆત થઈ છે તે પૂર્ણતાને લક્ષમાં
લઈને જ થઈ છે. સંભળાવનાર અને સાંભળનાર બંનેની પૂર્ણતા જ છે. જેઓ પૂર્ણ સ્વભાવની વાત કરે છે તે
દેવ–ગુરુ અને શાસ્ત્ર એ ત્રણે તો પવિત્ર જ છે, તેના અવલંબને જેણે હા પાડી તે પણ પૂર્ણ પવિત્ર થયા વગર રહે
જ નહિ... પૂર્ણની હા પાડીને આવ્યો છે તે પૂર્ણ થશે જ... આ રીતે ઉપાદાન–નિમિત્તની સંધિ સાથે જ છે.
સમ્યગ્દર્શન થયા પહેલાં.
આત્માનંદ પ્રગટ કરવા માટેની પાત્રતાનું સ્વરૂપ કહેવાય છે. તારે ધર્મ કરવો છે ને! તો તું તને ઓળખ.
પહેલામાં પહેલાંં સાચો નિર્ણય કરવાની વાત છે. અરે, તું છો કોણ? શું ક્ષણિક પુણ્ય–પાપનો કરનાર તે જ તું
છો? ના, ના. તું તો જ્ઞાન કરનાર જ્ઞાનસ્વભાવી છો. પરને ગ્રહનાર કે છોડનાર તું નથી, જાણનાર જ તું છો.
આવો નિર્ણય તે જ ધર્મની પહેલી શરૂઆતનો (સમ્યગ્દર્શનનો) ઉપાય છે. શરૂઆતમાં એટલે કે સમ્યગ્દર્શન
પહેલાંં આવો નિર્ણય ન કરે તો તે પાત્રતામાં પણ નથી. મારો સહજ સ્વભાવ જાણવાનો છે–આવો શ્રુતના
અવલંબને જે નિર્ણય કરે છે તે પાત્ર જીવ છે. જેને પાત્રતા પ્રગટી તેને અંતર અનુભવ થવાનો જ છે. સમ્યગ્દર્શન
થયા પહેલાંં જિજ્ઞાસુ જીવ, ધર્મ સન્મુખ થયેલો જીવ, સત્સમાગમે આવેલો જીવ શ્રુતજ્ઞાનના અવલંબને
જ્ઞાનસ્વભાવી આત્માનો નિર્ણય કરે છે.
હું જ્ઞાનસ્વભાવી જાણનાર છું, જ્ઞેયમાં ક્યાંય રાગ–દ્વેષ કરી અટકવું તેવો મારો જ્ઞાનસ્વભાવ નથી. પર
ગમે તેમ હો, હું તો તેનો માત્ર જાણનાર છું, મારો જાણનાર સ્વભાવ પરનું કાંઈ કરનાર નથી. હું જેમ
જ્ઞાનસ્વભાવી છું તેમ જગતના બધા આત્માઓ જ્ઞાનસ્વભાવી છે, તેઓ પોતે પોતાના જ્ઞાનસ્વભાવનો નિર્ણય
ચૂકયા છે તેથી દુઃખી છે, તેઓ જાતે નિર્ણય કરે તો તેઓનું દુઃખ ટળે. હું કોઈને ફેરવવા સમર્થ નથી. પર જીવોનું
દુઃખ હું ટાળી