Atmadharma magazine - Ank 035
(Year 3 - Vir Nirvana Samvat 2472, A.D. 1946).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 5 of 21

background image
: ૧૯૨ : આત્મધર્મ : ભાદ્રપદ : ૨૪૭૨ :
(શ્રી સમયસાર, મોક્ષ અધિકાર
ગા. ૨૯૬. ના વ્યાખ્યાનમાંથી)

સુખનો કે દુઃખનો અનુભવ આત્માને થાય છે, પણ લાકડું વગેરે જડ વસ્તુઓને સુખ દુઃખ થતું નથી. જે
પરવસ્તુઓ સુખ–દુઃખરૂપે ન થાય તે વસ્તુઓ આત્માને સુખ–દુઃખનું કારણ નથી. દુઃખ કે સુખનો અનુભવ
આત્માની દશામાં થાય છે તેથી તે દુઃખ સુખનું કારણ આત્મા જ છે. દુઃખદશાનું કારણ આત્માની પર્યાયમાંજે
મિથ્યાત્વભાવ અને રાગ દ્વેષ થાય છે તે જ છે, અને સુખનું કારણ સાચું જ્ઞાન અને વીતરાગભાવ જ છે. કોઈ માથું
કાપે કે ચંદન ચોપડે–તે દુઃખ–સુખનું કારણ નથી, કેમકે સુખ–દુઃખરૂપે થનાર જડ શરીર નથી પણ આત્મા છે.
દુઃખપણે અને સુખપણે થનાર આત્માનું સ્વરૂપ જાણ્યા વગર દુઃખ ટળીને સુખ કઈ રીતે થાય? જે દ્રવ્યની
એક અવસ્થા દુઃખરૂપ થાય છે તે આખું દ્રવ્ય શું દુઃખરૂપ છે, કે દુઃખ તેનું સ્વરૂપ છે, કે તે દુઃખ ટળીને સુખરૂપ થઈ
શકે છે? દુઃખ તો ક્ષણિક વિકારી પર્યાય છે, આખું દ્રવ્ય દુઃખરૂપે થઈ જતું નથી, પણ ક્ષણિક એક પર્યાયમાં દુઃખ છે.
જો તે એક પર્યાયની અપેક્ષા છોડીને ત્રિકાળી દ્રવ્યની અપેક્ષાથી જોવામાં આવે તો દ્રવ્યનો સ્વભાવ ત્રિકાળી
સુખરૂપ જ છે, દુઃખ તેનું સ્વરૂપ નથી, તેથી દ્રવ્યસ્વભાવની ઓળખાણ વડે દુઃખ દશા ટાળીને સુખદશા પ્રગટ કરી
શકાય છે. પરંતુ જો આત્માના ત્રિકાળ સુખસ્વભાવને ન ઓળખે અને પર પદાર્થોથી સુખ માને તો તેની દુઃખદશા
ટળે નહિ અને સુખદશા પ્રગટે નહિ. સુખદશા સ્વભાવમાંથી પ્રગટે છે પણ પર દ્રવ્યમાંથી પ્રગટતી નથી.
સુખ–દુઃખ તે આત્માની અવસ્થા છે તેથી જેવી અવસ્થા આત્મા પોતે ધારણ કરે તેવી અવસ્થા ધારણ
કરીને બીજી દશાને પલટાવી શકે છે. શરીર જડ છે, તેમાં સુખ–દુઃખની અવસ્થા નથી તેથી શરીર વગેરેની કોઈ
પણ હાલત સાથે આત્માના સુખ–દુઃખનો સંબંધ નથી.
પર વસ્તુમાં સુખ–દુઃખ નથી પણ આત્માની જ પર્યાયમાં સુખ છે–એટલું નક્કી કર્યા પછી, દુઃખ ટાળીને
સુખ પ્રગટ કરવા માટે શું કરવું? –કે પોતાના સુખ માટે હવે પર દ્રવ્યો પ્રત્યે જોવાનું ન રહ્યું; પણ પોતામાં જ
જોવાનું રહ્યું. પોતામાં પણ દ્રવ્ય અને પર્યાય એવા બે પડખાં છે, તેમાં વર્તમાન ચાલતી પર્યાય તો પોતે દુઃખરૂપ
છે તેથી તે પર્યાયના આધારે કે લક્ષે સુખ પ્રગટી શકે નહિ, પરંતુ જ્યાં પરિપૂર્ણ સુખ હોય અને દુઃખ ન હોય એવું
જે સુખસ્વરૂપ દ્રવ્ય તેના જ આધારે–લક્ષે સુખદશા પ્રગટે છે અને દુઃખદશા ટળે છે. વર્તમાન પર્યાયનું લક્ષ પર
ઉપર જાય છે તેથી તે પર્યાયમાં દુઃખ છે, પર ઉપરનું લક્ષ છોડીને જો સ્વલક્ષમાં પર્યાયને વાળે તો તે પર્યાયમાં
સુખ પ્રગટે છે. માટે–
સ્વાધીન જ્ઞાન વડે અર્થાત્ પ્રજ્ઞા વડે શુદ્ધ આત્મા અને દુઃખદાયકદશા (–બંધભાવ) એ બંનેના
ભિન્નભિન્ન લક્ષણને ઓળખવા અને અભિપ્રાયના જોરે શદ્ધાત્મસ્વભાવનું અવલંબન કરીને બંધભાવનું
અવલંબન છેદવું–તે જ સુખનો ઉપાય છે. સંપૂર્ણસુખ તે જ મોક્ષ છે.
પ્રશ્ન:– પુણ્ય–પાપના બંધભાવમાં દુઃખ હોવા છતાં અજ્ઞાનીને શા માટે દુઃખ નથી લાગતું?
ઉત્તર–કેમ કે અનાદિથી પુણ્ય–પાપથી જુદા આત્મસ્વભાવને જાણ્યો નથી, માન્યો નથી, રુચિમાં લીધો
નથી અને પુણ્ય–પાપ તે જ હું એમ માન્યું છે તેથી તે પુણ્ય–પાપના દુઃખરૂપ ભાવોમાં જ સુખ કલ્પી રહ્યો છે.
પુણ્ય–પાપનું પડખું જ અનાદિથી અનુભવ્યું છે પણ પુણ્ય–પાપ રહિત સ્વભાવને કદી અનુભવ્યો નથી, તેથી
અનાકુળ સુખના સ્વરૂપની ખબર નથી એટલે મંદ દુઃખરૂપ ભાવોમાં સુખની માન્યતા કરી લીધી છે. જો પુણ્ય–
પાપરહિત સ્વભાવ ખ્યાલમાં લે તો પુણ્ય–પાપને દુઃખ તરીકે જાણે, અને તે ટાળવા પ્રયત્ન કરે.
અજ્ઞાની જીવને નિરંતરપણે આકુળતાજન્ય નવી નવી ઈચ્છા થયા કરે છે, જો દુઃખ ન હોય તો આકુળતા
કેમ હોય? આકુળતા છે તે જ દુઃખ છે. હવે તે દુઃખનું શું કારણ છે? –તે જાણીને તે કારણને દૂર કરવાથી દુઃખ દૂર
થાય છે, પણ દુઃખના મૂળ કારણને જાણ્યા વગર અન્ય ઉપાયો કર્યાં કરે તેથી દુઃખ ટળતું નથી. શું મારા દુઃખનું
કારણ શરીર, કર્મ કે સંયોગ છે, કે અંતરનો કોઈ ઊંધો ભાવ દુઃખનું કારણ છે? પ્રથમ તો શરીર કર્મ વગેરે
વસ્તુઓ જડ છે, તેઓ સુખ–દુઃખરૂપ થતી નથી, જે વસ્તુ સ્વયં સુખ–દુઃખરૂપ ન થાય તે સુખ–દુઃખનું વાસ્તવિક
કારણ પણ ન