करतां स्वभाव दशानो काळ पण अनंतगुणो छे–एटले के–भूतकाळ करतां भविष्यकाळनी पर्याय दरेक द्रव्योमां
अनंतगुणी छे; ए ज द्रव्यनी पूर्णता छे. जेओ द्रव्यनी पूर्णताना स्वरूपने न समजी शके अने द्रव्यनुं स्वरूप समजवामां
ज जेनी भूल होय तेनी दरेक प्रयोजनभूत बाबतमां भूल होय ज.
करतां भविष्यकाळ तो अनंत गुणो ज रहेवानो छे.
६ मास ८ समयमां ६०८ जीवो सिद्ध (–मुक्त) थाय छे. ६ मास ८ समयना असंख्यात समय थाय छे, तेमांथी
‘असिद्ध समय’ कहेवाय छे.
असंख्यात गुणी छे. (जुओ, श्रीधवल भाग–३, पा. ३०)
प्रश्नः– राग–द्वेष विकार जीव करे छे के स्वयं थाय छे?
उत्तरः– जीवनी पर्यायमां राग–द्वेष पोते करे तो थाय छे, न करे तो थता नथी.
प्रश्नः– राग–द्वेषनो कर्ता जीव छे, तो शुं राग–द्वेष जीवनो स्वभाव छे?
उत्तरः– एक क्षण पूरता राग–द्वेष जीवनी पर्यायनी योग्यताथी जीव करे छे, परंतु जीवना त्रिकाळी स्वभावमां
जड कर्म वगेरे कोई करावतुं नथी. पर्यायमां पोते करे तो थाय छे. कर्मनी सत्ताना कारणे राग–द्वेष थता नथी. जो कर्मना
कारणे राग–द्वेष थता होय तो जीवे शुं कर्युं? जो कर्मो ज रागादि करे तो जीवनो नाश थई जाय.
उत्तरः– जीव राग–द्वेष करे छे ते जीवनो स्वभाव नथी, पण विकार छे. ते विकारमां निमित्त तरीके कर्म छे एम
अनंतकाळथी संसारमां रझळतां जीवे एक सेकंडमात्र सम्यग्दर्शननी प्राप्ति करी नथी. एक मात्र सम्यग्दर्शननी
वगेरे अशुभभाव पण अनंतवार कर्या, अनेकवार द्रव्यलिंगी मुनि थयो अने अनेकवार मोटो कसाई थयो, पण जे रीते
छे ते रीते आत्मस्वभावने कदी जाण्यो नथी. आत्मस्वभावने जाण्या वगर पुण्य–पापनो ने शरीरादिनो मोह–अहंकार
अंतरथी टळे नहि. जो पुण्य–पाप अने शरीरथी विरुद्ध एवा आत्मस्वभावनी रुचि करे तो पुण्य–पापनो अहंकार टळे.
अहा! जगतने पुण्यमां सुखनो मिथ्या आभास थाय छे पण सम्यग्दर्शननुं साचुं सुख भासतुं नथी! एक सेकंडमात्रनुं
सम्यग्दर्शन अनंत जन्ममरणनो नाश करे छे.
तेनो उत्तरः– अरे भाई! तने संसारनुं समजाय अने आत्मानुं केम न समजाय? जो आत्मानुं स्वरूप न
दुःख छे. स्वभावथी आत्मानो महिमा करे तो जरूर समजाय. आत्मस्वभाव पुण्य–पाप रहित छे, ज्ञानस्वरूप छे–एवी
श्रद्धा करतां पुण्य–पापनो महिमा उडी जशे अने पुण्य–पाप रहित पूर्ण स्वभावने मानतां पूर्ण स्वतंत्र दशा थशे.
‘पर जीवने न मारवो ते अहिंसा’ ए व्याख्या यथार्थ नथी, पण अज्ञान अने विकार भावोथी पोताना
सम्यग्ज्ञानादि वडे ते विकारभावनो नाश ते ज अहिंसा छे.