दोष काढे छे एवा जीवोने साची समजणमांथी उथापी नाख्या छे, ते जीवो भगवानना दिव्यध्वनिना यथार्थ आशयने
समजनारा नथी, तेओ धर्मने माटे लायक नथी.
रुचि नथी, स्वभावनो पुरुषार्थ करवो नथी अने जेने संसारनी रुचि छे, कर्मनुं जोर माने छे एवा जीवोने कर्मनी
वातनो झट विश्वास आवी जाय छे; “कर्मनो तीव्र उदय आवशे तो पडी जवाशे” एम तेओ शंका कर्या करे छे केमके
स्वभावनी निःशंकता नथी, ज्ञानी तो एम निःशंक छे के कर्मनो गमे तेवो उदय मने पाडवा समर्थ नथी, कर्मनो तीव्र
उदय आवशे तो ते कर्ममां आवशे अने हुं तो आत्मामां तीव्र पुरुषार्थ करीने केवळज्ञान पामीश, मारा पुरुषार्थने कर्म
रोकी शकतुं नथी. ज्ञानीने स्वभावनी निःशंकता होवाथी पडवानी शंका नथी.
करे छे परंतु चेतनना सामर्थ्यनो भरोसो केम करता नथी? ‘कर्म उदयमां आवशे तो पडी जईश!’ एम जडना लक्षे
शंका करे छे, परंतु ‘अल्पकाळमां हुं पूर्ण पुरुषार्थ करीने वीतराग थई केवळज्ञान पामीश अने उदय सामुं पण नहि
जोउ अर्थात् उदयनो अभाव थशे’ एम पोताना स्वभावना लक्षे पोताना पुरुषार्थनी प्रतीत केम नथी करता?–तेनुं
कारण ए ज छे के ते जीवोने पोताना आत्मानी साची दरकार ज नथी. कर्मना स्पर्शरहित त्रिकाळ परिपूर्ण
मोक्षस्वभाव छे एवो पोताना स्वभावनो विश्वास करे ते जीवो ज धर्म पामवाने लायक छे. जेने पोताना
मोक्षस्वभावनो विश्वास नथी अने कर्मनो विश्वास छे ते जीवो बंधस्वभावना (संसारना) विश्वासवाळा छे, तेवा
जीवो वीतरागधर्म समजवाने लायक नथी. अहीं तो स्वभावना लक्षे विश्वास लावी जे सांभळवा आव्या तेवा
सांभळनारा जीवोने पण अल्पकाळमां मोक्ष लेनारा ज स्थाप्या छे, पोताना मोक्षस्वभावनो जेणे स्वीकार कर्यो तेने
मोक्ष थतां लांबो काळ लागे ज नहि. जेने आत्माना अपूर्व महिमानो स्वीकार नथी अने कर्मना ज्ञानमां संतोष
मानी बेठा छे एवा जीवोने मोक्षमार्गनी पात्रतावाळा गण्या नथी. आ तो तीर्थंकरोनो मार्ग छे, स्वभावने रीझववो
छे, जगतने रीझववुं नथी. स्वभाव मार्गमां फें फें न चाले, अरेरे मारूं शुं थशे! एवी वात स्वभावमार्गमां न चाले;
अंतरथी निःशंक श्रद्धा आववी जोईए के “हुं तो आत्मा छुं, आत्माने भव होय नहीं, भव ते आत्मानुं स्वरूप
नथी.” विचार पण भवरहितपणानो, स्वप्न पण सिद्धदशानुं!
अहीं पाप क्रियाओमां मिथ्यात्वनुं स्थान सर्व प्रथम ज गणाव्युं छे केमके जगतना सर्व पापोमांसौथी मोटुं पाप
मिथ्यात्व ज छे. सौथी पहेलां ते पाप टाळ्या पछी ज असंयमादि टळे छे.
भानपूर्वक जेटला अंशे शुभ–अशुभनो अभाव तेटलुं चारित्र छे.