તાનું ત્રિકાળી પાપ છે, કેમકે જેણે એક વિકારી પરિણામને સારા માન્યા તેણે ત્રણે કાળના સર્વે વિકારી પરિણામને
સારાં માન્યા, તે જ અનંત પાપ છે.
તેને અસતના પોષણનું અનંત પાપ છે, તે નિગોદના કારણને સેવી રહ્યો છે. અને આત્મસ્વભાવના ભાન વડે સતને
સત્ અને અસતને અસત્ માનવાથી જેના જ્ઞાનમાં વિવેક થઈ ગયો છે તેને પાપ પરિણામ વખતે પણ ભેદજ્ઞાન વર્તે
છે, તેથી તે મોક્ષના કારણને સેવી રહ્યો છે. કાંઈ પાપ પરિણામને મોક્ષનું કારણ કહેતા નથી પરંતુ અંતરમાં ભેદજ્ઞાન
વર્તે છે તે જ મોક્ષનું કારણ છે.
ધર્મને બદલે ઉલ્ટું પાપ પોષે છે. મિથ્યાત્વ સિવાયના બીજાં પાપો તો અનંતમાં ભાગે છે. આત્માના શુદ્ધ સ્વભાવને
દયાદિ વિકારીભાવવાળો મનાવે, જડની ક્રિયાથી પુણ્ય–પાપ મનાવે, પુણ્યમાં ધર્મ મનાવે, વ્યવહાર કરતાં કરતાં
પરમાર્થને પમાશે એમ મનાવે તે બધા મિથ્યાદ્રષ્ટિ છે, આત્માના અનંત ગુણોનો અનાદર કરનારા છે અને તેઓ
અનંતકાળ સુધી મહા સંકટ પામે છે.
બરાબર કહેવું પડે. જો સત્ને સત્ તરીકે અને અસત્ને અસત્ તરીકે ન કહેવામાં આવે તો જીવ સત્ અસત્નો
વિવેક કરી શકે નહિ અને અનંત કાળથી જે રીતે અસત્નું સેવન કરી રહ્યો છે તે જ રીતે ચાલ્યા કરે. માટે જ
જ્ઞાનીઓ અસત્નું સેવન છોડાવવા અર્થે કુદેવ–કુગુરુ–કુશાસ્ત્રનો નિષેધ કરે છે.
તે પરાવલંબનને છોડીને સ્વાવલંબન વડે પોતાના સત્ સ્વભાવને શ્રદ્ધા–જ્ઞાનમાં સ્વીકારે ત્યારે અનંતકાળે નહિ
પ્રગટેલ એવો અપૂર્વ ધર્મ પ્રગટે છે. કુદેવાદિને છોડયા પછી અને સાચા દેવગુરુધર્મને ઓળખ્યા પછી સમ્યગ્દર્શન કઈ
રીતે પ્રગટે તેની વાત આ તેરમી ગાથામાં ચાલે છે.
સેવન ન કર! કારણ કે એનાથી અનંતકાળ સુધી મહાદુઃખ સહન કરવું થાય છે, માટે એવો મિથ્યાત્વભાવ કરવો
યોગ્ય નથી. જૈનધર્મમાં તો એવી આમ્નાય છે કે, પહેલાં મોટું પાપ છોડાવી પછી નાનું પાપ છોડાવવામાં આવે છે.
તેથી એ મિથ્યાત્વને સાત વ્યસનાદિથી પણ મહાન પાપ જાણી પહેલાં છોડાવ્યું છે. માટે જે પાપના ફળથી ડરતો હોય
તથા પોતાના આત્માને દુઃખ સમુદ્રમાં ડુબાડવા ન ઇચ્છતો હોય તે જીવ આ મિથ્યાત્વ પાપને અવશ્ય છોડો. નિંદા
પ્રશંસાદિના વિચારથી પણ શિથિલ થવું યોગ્ય નથી.’ (મોક્ષમાર્ગ પ્રકાશક પા. ૧૯૮)
દરકાર હોય તો જગતની દરકાર છોડી દે. જગત શું બોલશે એની સામે ન જો, પણ પોતાનો આત્મસ્વભાવ શું કહે છે
તે સમજ. જગતથી નિરપેક્ષ આત્મસ્વભાવ છે.
નથી. અહો! દેવ–ગુરુ–ધર્મ તો સર્વોત્કૃષ્ટ પદાર્થ છે, એના આધારે તો ધર્મ છે, તેમાં શિથિલતા રાખે તો અન્ય ધર્મ
કેવી રીતે થાય? ઘણું શું કહેવું? સર્વથા પ્રકારે એ કુદેવ–કુગુરુ–કુધર્મના ત્યાગી થવું યોગ્ય છે. કારણ કે કુદેવાદિકનો
ત્યાગ ન કરવાથી મિથ્યાત્વ ભાવ ઘણો પુષ્ટ થાય છે. અને આ કાળમાં અહીં તેની