Atmadharma magazine - Ank 049
(Year 5 - Vir Nirvana Samvat 2474, A.D. 1948).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 7 of 17

background image
: ૬ : આત્મધર્મ : કારતક : ૨૪૭૪ :
પૂરો જ હતો. શુદ્ધ નિશ્ચયનયથી હું સદાય સર્વત્ર પરિપૂર્ણ છું અને સર્વે જીવો પણ એવા જ છે–આમ ભાવના
કરવી. જ્યાં બધા જ જીવો પરિપૂર્ણ છે–રાગાદિ ભાવો કોઈ પણ જીવનું સ્વરૂપ નથી–તો પછી કયા જીવ ઉપર હું
રાગ કરું? ને કયા જીવ ઉપર હું દ્વેષ કરું? એટલે એ ભાવનામાં વીતરાગતાનો જ અભિપ્રાય આવ્યો.
પ્રશ્ન:– પર્યાયમાં દોષ તો છે, તો એ પર્યાય ક્યાં ગયો?
ઉત્તર:– ભાઈ, પર્યાયમાં દોષ છે તેની તો જ્ઞાનીને ખબર છે, પરંતુ દોષની ભાવના કરવાથી તે દોષ ટળે?
કે દોષરહિત પૂરા સ્વભાવની ભાવનાથી દોષ ટળે? પર્યાયમાં દોષ હોવા છતાં સ્વભાવ પરિપૂર્ણ છે ને દોષરહિત
છે, એ સ્વભાવની જ ભાવના કર. સ્વભાવની ભાવના વડે પર્યાયના દોષને છોડાવે છે. શુદ્ધ નિશ્ચયનયથી પૂરો
સ્વભાવ છે તેની ભાવના કર્તવ્ય છે, ને વ્યવહારની ભાવના છોડવા જેવી છે. વ્યવહાર શ્રદ્ધા–જ્ઞાન–ચારિત્રની
ભાવનાને પણ ઉડાડી દે. અવસ્થામાં વ્યવહાર છે–પણ તેની અહીં ભાવના જ નથી, સ્વભાવની જ ભાવનાથી
અવસ્થાના વિકલ્પને ઉડાડે છે. જ્યાં અવસ્થા પોતે જ સ્વભાવની ભાવનામાં લીન થઈ ત્યાં દોષ ક્યાં રહ્યો?
ત્રણે કાળે અને ત્રણે લોકમાં હું શુદ્ધ જ્ઞાન–આનંદ સ્વરૂપ જ છું અને બધાય જીવનો અસલી સ્વભાવ
પૂરેપૂરો અને વિકારથી શૂન્ય છે, વિકારને અમે જીવ કહેતા જ નથી. આવી રીતે આત્મસ્વરૂપની ભાવના ભાવવી.
મનથી વચનથી ને કાયાથી એ જ ભાવના ભાવવી વિકલ્પ ઊઠે તો પરિપૂર્ણ સ્વભાવનો જ મહિમા કરવો,
વચન વડે પણ પરિપૂર્ણ સ્વભાવની જ ભાવના કરવી ને શરીરની ચેષ્ટામાં પણ એ જ ભાવના કરવી. પરિપૂર્ણ
સ્વભાવ સિવાય કોઈ પુણ્ય–પાપની, વ્યવહારની કે પરદ્રવ્યની ભાવના મનથી કરવી નહિ, વાણીથી કહેવી નહિ, ને
શરીરની ચેષ્ટાથી પણ તેની ભાવના બતાવવી નહિ. પર જીવ તરફનો વિકલ્પ ઊઠે તો તે જીવ પણ પરિપૂર્ણ
સ્વભાવવાળો છે–એમ ભાવના કરવી નિગોદ કે સર્વાર્થ–સિદ્ધિ, એકેન્દ્રિય કે પંચેન્દ્રિય, દીન કે મોટો રાજા, નિર્ધન કે
સધન, મૂર્ખ કે પંડિત, બાળક કે વૃદ્ધ, નારકી કે દેવ, તિર્યંચ કે મનુષ્ય–એ બધાય આત્માઓનો સ્વભાવ સહજ
જ્ઞાનાનંદમય પરિપૂર્ણ જ છે, પર્યાયનો વિકાર તે તેમનો સ્વભાવ નથી. મન–વચન–કાયાથી પોતાના તેમ જ પરના
આત્માને આવી જ રીતે ભાવવો. પોતે આવી ભાવના કરવી, ને બીજા પાસે પણ આવી જ ભાવના કરાવવી અને
અનુમોદન પણ આવી જ ભાવનાનું કરવું. કોઈ વ્યવહારની ભાવના કરવી નહિ, કરાવવી નહિ ને અનુમોદવી
નહિ. મનથી સારી માનવી નહિ, વચનથી તેનાં વખાણ કરવા નહિ ને કાયાની ચેષ્ટાથી તેને સારી બતાવવી નહિ.
સર્વ પ્રકારે પોતાના પરિપૂર્ણ સ્વભાવની જ ભાવના કરવી. આવી ભાવના જ નિરંતર કર્તવ્ય છે.
(૯) સમયસાર શાસ્ત્ર જાણીને આવી ભાવના જ ભવ્યજનોનું કર્તવ્ય છે. જિનેન્દ્રદેવે કહેલા બધા શાસ્ત્રો
જાણીને આ જ કરવાનું છે. પ્રશ્ન:– આવી ભાવના કરે પછી તો વ્રત–તપ આવે કે નહિ? ઉત્તર:– પરિપૂર્ણ આત્મ–
સ્વભાવની ભાવના એ જ ધર્મીનું કર્તવ્ય છે. વ્રત–તપના શુભરાગની ભાવના કર્તવ્ય નથી. એકલા સ્વભાવની
ભાવનાથી જ સમ્યગ્દર્શન અને મુક્તિ થાય છે. જીવનમાં આ જ કર્તવ્ય છે. સ્વભાવની ભાવના સિવાય બીજી
કોઈ ભાવના ધર્માત્માનું કર્તવ્ય નથી.
બાર અંગ અને ચૌદ પૂર્વ જાણીને આ જ કર્તવ્ય છે. આત્મસ્વભાવની ભાવના એ જ સર્વનો સાર છે. એ
સિવાય વ્રત–તપ–ત્યાગ–શાસ્ત્રનું ભણતર એ બધું નિષ્ફળ છે. પહેલેથી છેલ્લે સુધી આ જ કર્તવ્ય છે. બધાય
તીર્થંકરો, ગણધરો, સંતો, શ્રાવકો અને સમ્યગ્દ્રષ્ટિ ધર્માત્માઓ આ જ કર્તવ્ય કરીને મુક્તિ પામ્યા છે. આ જ
ભાવના ભાવવાથી સમ્યગ્દર્શન પ્રગટે છે. માટે નિરંતર આ ભાવના જ બધાં ય જીવોનું કર્તવ્ય છે.
(૧૦) શ્રી મહાવીર ભગવાનનો નિર્વાણ કલ્યાણક મહોત્સવ નજીક આવે છે. આજે પચીસ દિવસ પહેલાંં
તે મહા માંગળિક ઉત્સવનો માંડવો નાખ્યો. મહાવીરપ્રભુએ પણ આવી ભાવનાથી જ સિદ્ધદશા સાધી હતી.
આવી જ ભાવનાથી પરમાત્મસ્વભાવ જણાય છે, ને એ જાણ્યા પછી પણ આ ભાવના જ કર્તવ્ય છે, બીજું જે
કાંઈ વચ્ચે આવી પડે તે કર્તવ્ય નથી. જેને આવા સ્વભાવનો વિવેક થાય તેને જ બધાય વ્યવહારનો વિવેક થઈ
જાય, પણ આવા ભાન વગર વ્યવહારની પણ સાચી ખબર પડે નહિ. આવી સ્વભાવ ભાવનામાં જ દયા,
સામાયિક, વગેરે સર્વ ધર્મની ક્રિયાઓ સમાઈ જાય છે; આના વગર સામાયિક પૌષધ–દયા વગેરે જે કાંઈ કરે તે
બધું ચક્કરડાં છે–તેમાં ધર્મ નથી–કલ્યાણ નથી–માટે–
દરેક જીવોએ સદાય સર્વ પ્રકારે ઉપર મુજબ પોતાના આત્મસ્વભાવની ભાવના ભાવવી એ જ કર્તવ્ય છે
અને એ જ મહાન મંગળ છે.