: मागसर : २४७४ : आत्मधर्म : ३१ :
अनुभव्या पछी वधारे निर्मळ ज्ञानप्रकाश अने वधारे उद्यम जागृत थतां आत्मा पोताना सुखामृत–समतारसनुं
पान विशेषपणे करवा लाग्यो, ए रीते स्वभावना आश्रये निर्वाणनो (पूर्ण सुखनो) मार्ग पामीने आत्मा
निर्वाणदशाने पाम्यो ते ज सुप्रभात छे. भगवानश्री महावीरप्रभु एवा ज उपायथी एवी दशा पाम्या ते तेमना
आत्मानुं सुप्रभात छे, ने पोते पोताना आत्मामां साधक थईने तेवी दशा पामे ते पोतानुं सुप्रभात छे.
(२६) जिज्ञासुनुं कर्तव्य
आ सुप्रभात–मंगळमां आ आत्मा–भगवाननी सारी महिमावंत वात थई छे, ते जिज्ञासुओए अंतरमां
बराबर विचारवा जेवी छे, वारंवार मनन करवा जेवी छे, ने पोताना आत्मामां ते परिणमाववा जेवी छे.
(२७) ज्ञानीओनां आशीर्वाद
आजना मंगळ–सुप्रभातमां पैसा–वस्त्र वगेरे वस्तु प्राप्त थवाना आशीर्वाद ज्ञानीओ नथी आपता, पण
केवळज्ञान पामीने मोक्ष पामवाना ज्ञानीओना आशीर्वाद छे, ए ज कर्तव्य छे. आत्मानो मोक्ष करवो ए ज
कर्तव्य छे. मुक्तदशामां आत्मामांथी ज पूर्ण ज्ञान, सुख ने आनंद प्रगटे छे, ते माटे तेने कदी कोई परनी जरूर
पडती नथी. कोई पण आत्माने पोताना ज्ञान, सुख ने आनंद माटे परनी जरूर नथी. एवुं सम्यक् प्रभात
भगवान आत्मामां प्रगटयुं अने मोहरात्रि टळी ते महान मंगळ छे, आ ज धर्मीनुं अपूर्व सुप्रभात छे.
पूज्य गुरुदेवश्रीनी अपूर्व वाणीमां झळकतुं दिव्य सुप्रभात त्रिकाळ जयवंत वर्तो.
बाल विभाग बाळकोने
धर्मप्रेमी बाळको!
ए जाणीने तमने बहु ज आनंद थशे के, हवेथी ‘आत्मधर्म’ मां दरेक महिने ‘बाल
विभाग’ आपवामां आवशे. तेमां तमने समजवुं बहु ज सहेलुं पडे एवुं अने वांचता मजा
पडे एवुं सारुं सारुं लखाण छपाशे. माटे तमे दरेक महिने ते बराबर वांचजो, अने समजजो...
तमे जाणो छो?
(१) कुंदकुंद अाचायर् : – एक नानकडो बाळक हतो, तेने आत्मानुं ज्ञान हतुं. ते धर्मात्मा हतो अने बहु ज
वैरागी हतो. ज्यारे ते ११ वर्षनो हतो त्यारे ज तेणे जिनदीक्षा लई लीधी... नाना बाळक मटीने मोटा
मुनिराज थया.... एनुं नाम हतुं ‘कुंदकुंद.’ तेओश्रीने आजे आपणे ‘श्री कुंद–कुंदाचार्य’ तरीके पूजीए छीए.
एकवार तो तेओ सीमंधरभगवान पासे जईने तेमनां दर्शन करी आव्यां. अने ‘समयसार शास्त्र’
तेमणे ज बनाव्युं छे. तेओ बहु ज पवित्र हता. थोडा वखतमां तेओ भगवान थईने मोक्ष पामशे.
(२) श्रीमद् राजचंद्र : – ‘ववाणिया’ नामे एक गामडुं छे. त्यां एक सात वर्षनो बाळक रहेतो हतो. ते घणो
वैरागी अने बुद्धिशाळी हतो. एकवार तेना गाममां कोई मरी गयुं. त्यारे तेना शरीरने बाळवा माटे लई गया.
बाळक एक झाड उपर चडीने छानोमानो ते जोवा लाग्यो. जोतां जोतां तेने एवा प्रकारनो विचार आव्यो के
जीव अने शरीर तो जुदां छे, आनो जीव चाल्यो गयो तेथी शरीरने बाळी नाखे छे. जीव तो पहेलां कयांकथी
आव्यो अने हवे कयांक जतो रह्यो. एम ऊंडो विचार करतां करतां पोतानो आत्मा पहेलां कयां हतो तेनी तेने
खबर पडी गई एटले के फक्त सात ज वरसनी उंमर हती त्यारे तेने ‘जातिस्मरण’ ज्ञान थयुं. ए बाळकनुं
नाम हतुं ‘राज–चंद्र’ त्यार पछी ज्यारे तेओ मोटा थया त्यारे तेमने आत्मानुं भान थयुं. नजीकना भविष्यमां
तेओ मोक्षमां जशे.
तेमणे “आत्मसिद्धि शास्त्र” बनाव्युं छे, ते बहु सुंदर छे. अने ज्यारे तेओ १६ वर्षना हता त्यारे तेमणे
‘मोक्षमाळा’ लखी छे, ते खास बाळको माटे ज लखी छे.
तमे लखी जणावशो? :– बाळको, तमने तत्त्वज्ञाननो लाभ थाय अने समजवामां रस पडे ते माटे अहीं त्रण
प्रश्नो पूछया छे, तेनो
मुद्रक: चुनीलाल माणेकचंद रवाणी, शिष्ट साहित्य मुद्रणालय, मोटा आंकडिया, ता. १२–१२–४८
प्रकाशक : श्री जैन स्वाध्याय मंदिर ट्रस्ट सोनगढ वती जमनादास माणेकचंद रवाणी, मोटा आंकडिया, काठियावाड.