: ९० : आत्मधर्म चैत्र : २४७४
जो पोताना उपादानस्वभावने ओळखीने तेमां स्थिर थई गयो होय तो तो निमित्तनुं लक्ष ज होय नहि. पण
नीचली दशामां राग होय छे त्यां निमित्तोनो विवेक होय छे. उपादानना आश्रये निमित्तनी श्रद्धा छोडवा जेवी छे,
परंतु उपादाननी ओळखाण करतां तेने बतावनारां निमित्तोनुं ज्ञान अने बहुमान आव्या वगर रहेतुं नथी. एकला
उपादाननी वातो करे अने देव–गुरु प्रत्येनुं जे बहुमान जोईए ते न करे तो जीव स्वच्छंदी थाय, अने पोताना शुद्ध
चैतन्य स्वभावमां भावथी ठरीने निमित्तनुं लक्ष छोडी दे तो जीव सिद्धत्व पामे छे.
पहेलांं तो पोताना आत्मानी दरकार थवी जोईए के, हुं आत्मा कोण छुं? शुं हुं राग जेटलो ज छुं? के रागथी
जुदुं कांई तत्त्व मारामां छे? में मारा आत्मा माटे अनंतकाळमां कांई नथी कर्युं. अनंतकाळमां शरीरादिनी ममताने
खातर आत्माने जतो कर्यो छे, पण आत्माने खातर कदी शरीरादिने जता कर्यां नथी. आत्माने भूलीने बहारना
पदार्थोनो महिमा कर्यो तेना फळमां आ संसार दुःखनो भोगवटो रह्यो छे. आम साची धगश करीने सद्गुरुआज्ञाए
पोताना आत्माने सिद्ध जेवो जाणे–माने, अने आत्माने खातर शरीर वगेरे बधायने श्रद्धामां जतां करे (अर्थात्
आत्मा सिवाय बधायनी श्रद्धा छोडी दे) तो अल्पकाळमां मुक्ति थाय.
श्री जैनदर्शन शिक्षणवर्ग
उनाळानी रजाओ दरमियान
ता. ४ – ५ – ४८ चैत्र वद १ मंगळवारथी ता. २८ – ५ – ४८ वैशाख वद प शुक्रवार सुधी जैनदर्शना
अभ्यास माटे एक शिक्षणवर्ग खोलवामां आवशे. १४ वर्षथी उपरना जैन भाईओने वर्गमां दाखल
करवामां आवशे. शिक्षण वर्गमां दाखल थनारने माटे भोजन तथा रहेवानी सगवडता श्री जैन
स्वाध्यायमंदिर ट्रस्ट तरफथी थशे. आ शिक्षणवर्गमां दाखल थवा ईच्छा होय तेमणे नीचेना सरनामे
सूचना मोकली देवी अने ता. ३ – ५ – ४८ ना रोज हाजर थई जवुं.
श्री जैन स्वाध्याय मंदिर
सोनगढ–काठियावाड
(वर्गमां आवनारे पोतानुं बिछानुं साथे लाववुं)
आत्मा जाणनार स्वभाव ज छे, एनी रुचि कर, एनुं बहुमान कर, एनी श्रद्धा कर अने ‘विकार ते हुं
तथा शरीर वगेरे मारां’ एवी श्रद्धा छोड. एम पोताना आत्माने ओळख्या पछी जे राग थाय तेने स्वरूप–
स्थिरता वडे क्रमे क्रमे टाळीने, बाकी जे एकलो शुद्ध सिद्ध जेवो आत्मा रही गयो तेनुं नाम मुक्ति छे. पोताना
आत्माने सिद्ध पणे ओळख्यो तेनुं फळ सिद्ध दशा छे. ए ओळखाण करवा माटे सद्गुरुनो समागम वारंवार
करवो जोईए.
श्रीमद् राजचंद्रजीए आ एक गाथामां ज आत्मानुं शुद्ध स्वरूप, तेनी प्राप्तिनो उपाय तथा तेनां
निमित्तो केवां होय ते बतावी दीधुं छे. अने साची जिन प्रतिमा केवी होय ते पण तेमां आवी जाय छे.
ज्यां सुधी पोताना स्वभावनो महिमा न आवे त्यां सुधी परनो महिमा टळे नही, अने परने जतां करी
शके नहि. माथानां वाळने सरखा राखवा वारंवार ध्यान राखे छे, माथानां वाळनी ममता खातर अज्ञानी जीव
चैतन्यने जतो करे छे. जेटली दरकार माथाना वाळनुं रक्षण करवानी छे तेटली चैतन्यनुं रक्षण करवानी दरकार
नथी. माथाना वाळनी तो मसाणमां राख थवानी छे. होळीना लाकडाने कोतरणी करीने बाळो के एम ने एम
बाळो एमां कांई फेर नथी. तेम आ जड शरीरनी संभाळ करो के न करो, ते नाश थवानुं ज छे. माटे हे जीव! तुं
शरीरनी दरकार छोडीने चैतन्यनी संभाळ कर. शरीरथी भिन्न आत्मानी ओळखाण कर, तेनी श्रद्धा कर, तेनुं
माहात्म्य कर.
प्रश्न:–एवी श्रद्धा तो वीतराग थाय त्यारे थई शके ने?
उत्तर:–आत्मानो स्वभाव तो रागद्वेष रहित छे ज एवी पहेलांं श्रद्धा करे तो पर्यायमांथी रागद्वेष टळे.
पहेलांं सर्वथा रागद्वेष टळी जाय नहि पण राग रहित स्वभाव छे तेनी श्रद्धा करवाथी क्रमे क्रमे रागद्वेष टळी
जाय छे. लौकिक विद्यामां नापास न थवाय ते माटे दरकार राखे छे अने बधी जातनी निशाळमां भणे छे पण
पोताना आत्मानी समजणमां भूल न पडे ते माटे दरकार करतो नथी अने चैतन्यनी समजण माटे सत्
समागम करतो नथी, तेने धर्म क्यांथी थाय? जेणे धर्म करवो होय अने पोताना आत्मानी मुक्ति करवी होय
तेणे सत् समागमे पोताना आत्माने सिद्ध समान समजवो, तेनो महिमा करवो अने ए सिवाय बीजा बधानो
महिमा छोडवो.