Atmadharma magazine - Ank 055
(Year 5 - Vir Nirvana Samvat 2474, A.D. 1948).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 5 of 33

background image
: ૧૦૦ : આત્મધર્મ : ૫૫
મોક્ષાર્થીઓએ ક્યા સિદ્ધાંતનું સેવન કરવું?
– શાર્દૂલ વિક્રીડિત –
सिद्धांतोऽयमुदार चित्तचरितैर्मोक्षार्थिभिः सेव्यतां
शुद्धं चिन्मयमेकमेव परमं ज्योतिः सदैवास्म्यहम्।
एते ये तु समुल्लसंति विविधा भावाः पृथग्लक्षणा–
स्तेऽहं नास्मि यतोऽत्र ते मम परद्रव्यं समग्रा अपि।।
[શ્રી સમયસાર–કલશ: ૧૮૫]
અર્થ:–જેમના ચિતનું ચરિત્ર ઉદાત્ત (–ઉદાર, ઉચ્ચ, ઉજ્જવળ) છે એવા મોક્ષાર્થીઓ આ સિદ્ધાંતને સેવન
કરો કે–‘હું તો શુદ્ધ ચૈતન્યમય એક પરમ જ્યોતિ જ સદાય છું; અને આ જે ભિન્ન લક્ષણવાળા વિવિધ પ્રકારના
ભાવો પ્રગટ થાય છે તે હું નથી, કારણ કે તે બધાય મને પરદ્રવ્ય છે.’
[ઉપરના કલશ ઉપર પરમ પૂજ્ય શ્રી કાનજી સ્વામીનું પ્રવચન.] ફાગણ વદ ૬
જે ભવ્ય જીવને સંસાર દુઃખદાયક ભાસ્યો છે ને તેનાથી છૂટીને જ્ઞાનસ્વરૂપમાં આવવાની ઝંખના જાગી
છે એવા મોક્ષાર્થીઓને શ્રી આચાર્યદેવ આદેશ કરે છે કે, જેમના જ્ઞાનનો અભિપ્રાય ઉદાર છે એવા હે મોક્ષાર્થી
જીવો! તમે એક આ જ સિદ્ધાંતને સેવન કરો કે ‘હું તો શુદ્ધ ચૈતન્યમય એક પરમ જ્યોતિ જ સદાય છું; એ
સિવાય બધાય ભાવો હું નથી, તે બધાય ભાવો મારાથી જુદા છે. દયા વગેરે પુણ્યભાવો કે હિંસા વગેરે પાપ
ભાવો હું નથી, જાણવામાં ક્રમ પડે તે પણ હું નથી, હું જાણનાર એક અભેદ છું, એકાકાર પરમ જ્ઞાન જ્યોતિ છું.
’ આવા સ્વભાવના સેવનથી મુક્તિ થાય છે, બીજા કોઈ ભાવના સેવનથી મુક્તિ થતી નથી.
આત્માનો મોક્ષ પ્રગટ કરવા માટે કયા સિદ્ધાંતનું સેવન કરવું તે આચાર્યદેવ બતાવે છે. આચાર્યદેવે કોઈ
શુભભાવનું સેવન કરવાનું કહ્યું નથી, વ્યવહારનું સેવન કરતાં કરતાં મોક્ષ થાય એમ કહ્યું નથી; ‘હું એક શુદ્ધ
ચૈતન્યસ્વભાવ છું’ એવા જ સિદ્ધાંતનું સેવન કરવાનું કહ્યું છે. ‘હું પોતે સદાય ચૈતન્યમય છું, હું બીજા પાસેથી
સમજનાર નથી ને બીજાનો સમજાવનાર નથી, બીજા કોઈ સાથે મારે સંબંધ જ નથી;’–જેમના સમ્યગ્જ્ઞાનનો ઉદાર
અભિપ્રાય છે એવા મોક્ષાર્થીઓ આવા સિદ્ધાંતનું સેવન કરો. ‘હું પુણ્ય–પાપનો કર્તા છું, વ્યવહાર કરતાં કરતાં ધર્મ
થાય, સત્ નિમિત્તના આશ્રયે લાભ થાય’ એવી જે જીવની માન્યતા છે તે જીવનો અભિપ્રાય ઉદાર નથી પણ કંજુસ
છે, ઉદાર સ્વાધીન જ્ઞાનમાં તેનું ચરિત્ર નથી. તે જીવ વિકારનું–વ્યવહારનું–પરાશ્રયનું સેવન કરે છે તેથી તેને બંધન
થાય છે. સર્વ પ્રકારે જ્ઞાનમયભાવ તે જ હું છું, ત્રણે કાળે એક જ્ઞાનમયભાવ સિવાય બીજા કોઈ ભાવો મારા સ્વરૂપમાં
નથી, પુણ્ય–પાપનો હું કર્તા નથી, પુણ્ય–પાપ મારામાં છે જ નહિ, વ્યવહારથી ધર્મ નથી, વ્યવહારનો આશ્રય મને નથી,
કોઈ પણ પર નિમિત્તો સાથે મારે કાંઈ સંબંધ નથી–આવી જેની માન્યતા છે તે જીવનો અભિપ્રાય ઉદાર છે, સ્વતંત્ર
જ્ઞાનસ્વભાવમાં તેનું આચરણ છે તેથી તેનું ચરિત્ર ઉદાર છે. એ જ સિદ્ધાંત મોક્ષાર્થીઓએ સેવવા યોગ્ય છે.
હે જીવ! ‘હું પરનું કરું, વિકાર તે હું’ એવી બુદ્ધિ કરીને તેં તારા જ્ઞાનને વિકારમાં સંકોચી દીધું છે, હવે
ચૈતન્યભાવ તે જ હું, બીજા બધાય ભાવો મારાથી જુદા છે’ એમ સ્વભાવની પક્કડ કરીને તારા જ્ઞાનને ઉદાર
બનાવ. બધાય પરભાવોને જ્ઞાનમાંથી છોડી દે. મારા ચૈતન્યસ્વરૂપમાં શરીરનો સંગ નથી, પુણ્ય–પાપરૂપ વિકાર
ભાવોનો પ્રવેશ નથી અને અધૂરા જ્ઞાનભાવ જેટલો હું નથી–એમ ઉદાર ચરિત્ર કરીને જ્ઞાનમાંથી તેબધાયને કાઢી
નાંખ. જે જ્ઞાન વિકારમાં એકતા કરીને અટકતું તે જ્ઞાન સંકોચાયેલું હતું, સ્વભાવ અને પરભાવને જુદા
ઓળખીને જે જ્ઞાન પોતાના સ્વભાવમાં વળ્‌યું તે જ્ઞાન વિકારમાંથી છૂટીને મુક્ત થયું, તે જ્ઞાનમાં વિકારની પક્કડ
નથી, તેથી તે ઉદાર છે; જેને એવું જ્ઞાન છે તે જ મોક્ષાર્થી છે. કોઈ જીવ બાહ્યમાં ત્યાગી કે સાધુ થાય પણ
અંતરમાં એમ માને કે વ્યવહાર કરતાં કરતાં મારી મુક્તિ થઈ જશે, તો તે જીવ મોક્ષાર્થી નથી, તેનો ત્યાગ અને
વ્રતાદિ મોક્ષાર્થે નથી પણ સંસારને અર્થે જ છે. તેના જ્ઞાનમાંથી વિકારની પક્કડ છૂટી નથી, તેથી તેનું જ્ઞાન ઉદાર
નથી. જે છૂટા હાથે કરોડો રૂપિયાનું દાન કરે તે ઉદાર–એમ અહીં કહ્યું નથી. રૂપિયા તો જડ છે, ‘તેનો કર્તા હું છું’
એમ માનનાર મહા મિથ્યાત્વી છે. અને દાનના શુભભાવ કરીને તેની હોંશ કરે તે પણ ઉદાર નથી, તેનું જ્ઞાન
કંજુસ છે; તેને પોતાની ચૈતન્ય મૂડીનો ઉપયોગ કરતાં આવડતો નથી તેથી તે વિકારીભાવોની પક્કડ કરે છે.
ભગવાનશ્રી અમૃતચંદ્રાચાર્યદેવ કહે છે કે હે મોક્ષાર્થીઓ! તમે એમ સમજો કે હું સદાય એકરૂપ ચૈતન્યમય