श्रीमद् राजचंद्रजीए कह्युं छे के–
संसारनो त्रास जाग्यो छे, स्वच्छंद छोडी दीधो छे, सत्समागमे अर्पणता प्रगटी छे, धर्मना नामे संसारनं कांई
पण प्रयोजन पोषतो नथी, एकला मोक्षनो ज अर्थी छे एवा जीवने श्रीगुरु कहे छे के–हे मोक्षार्थी जीव! तुं तारा
शास्त्रोनुं वांचन करजे–एम नथी कह्युं पण पोताना शुद्धात्मानुं सेवन करजे एम कह्युं छे. ‘हुं शुद्ध चैतन्यमय
सदाय एक परम ज्योति छुं’ एवा सिद्धांतनुं सेवन करवुं ते मोक्षनो उपाय छे. सिद्धांतनुं सेवन एटले शुं?
शब्दोनी वात नथी पण ए सिद्धांत वडे जे वस्तु स्वभाव बताव्यो छे ते वस्तु स्वभावनी ज रुचि–ज्ञान–
अनुभव ने लीनता करवी.
आचरण सुधारवानी वात छे. चोथुं गुणस्थान केम प्रगटे तेनी वात छे. ‘हुं सदाय जाणनार स्वभाव छुं, पुण्य–
पाप ना कोई भावो हुं नथी’ एवा सिद्धांतनुं सेवन करो–एटले एवी श्रद्धा करो, एवुं ज्ञान करो ने एवी
स्थिरता प्रगट करो.–ए ज मोक्षार्थी जीवनी क्रिया छे.
नथी’ एम मात्र वातोडियो थाय अने स्वच्छंदे गमे तेम प्रवर्ते, धर्मना बहाने स्त्रीओ साथे परिचय बांधे, मान
पोषे, पर्यायनो विवेक भूलीने मात्र शूष्कता सेवे ए तो महान विराधक छे, तेवा जीवोने शुद्ध आत्मानुं सेवन
होई शके नहि, तेओ तो स्वच्छंदतानुं सेवन करी रह्या छे. जेओ घणी लायकात प्रगट करीने आत्मा खातर ज
सत् समजवा प्रयत्न करे छे एवा आत्मार्थी–मोक्षार्थी जीवो आवा ज सिद्धांतनुं सेवन करो.
मांडो अने त्याग करो, सम्यग्दर्शन तो कोईक भाग्यशाळीने ज थाय. ’ अरे भाई, सम्यग्दर्शन वगर चारित्रनो
सुधारो केवो? ने त्याग केवो? सम्यग्दर्शन न थाय अने चारित्र सुधरी जाय ए तो मूढ जीवनी वात छे. अहीं
आचार्यदेव सीधो अने सत्य उपाय बतावे छे के जे मोक्षार्थी होय ते बधाय जीवो, ‘हुं शुद्ध चैतन्यमय आत्मा छुं
ने अनेक प्रकारना जे विकारी भावो छे ते बधाय माराथी जुदा छे’ एवा सिद्धांतनुं सेवन करो. आ त्रिकाळी
सिद्धांत छे. जे पुण्य परिणाम थाय तेनो पण आमां नकार आव्यो तो स्वच्छंदे पाप सेववानुं तो नाम ज शेनुं
होय? पाप परिणाम सेवे अने माने के मने दोष लागतो नथी–एवा स्वच्छंदी जीवो तो आ सूत्र सांभळवाने य
लायक नथी. जेनां अंतरमां कोई छांदा नथी, मात्र एक आत्मार्थनुं ज काम छे एवा मोक्षार्थी जीवोने माटे आ
एवा साचा अभिप्रायवडे आत्मानुं सेवन करवाथी मोक्षफळ पाके छे. जेने शुद्ध आत्मानी श्रद्धानुं ज ठेकाणुं नथी
अने विकारपणे ज आत्माने सेवे छे ते जीवने विकार वधतां–वधतां अत्यंत हीनदशा प्राप्त थाय छे अर्थात् ते
निगोद जाय छे.
छे–अर्थात् केवा भावोनो निषेध करीने स्वभाव तरफ ढळे छे ते बतावे छे. ‘आ जे भिन्न लक्षणवाळा विविध
प्रकारना भावो प्रगट थाय छे ते हुं नथी, कारण के ते बधाय मने