આત્મા સ્વર્ગાદિમાં હોય, ને ત્યાંનું આયુષ્ય છ મહીના બાકી રહેતાં જ્યાં તીર્થંકરના ભવનું આયુષ્ય બંધાય ત્યાં
તો ઈન્દ્રોના આસન ચળે અને ઇંદ અવધિ જ્ઞાનથી જુએ કે આ શું!! અહો! ત્રિલોકનાથ તીર્થંકરભગવાન છ
મહિના પછી આ માતાની કૂખે પધારવાના... એમ જાણીને ઈન્દ્રો પણ તીર્થંકરપ્રભુના માતા પિતાની પ્રશંસા કરે
જે છીપમાં પડે તે છીપું પણ જુદી જાતની હોય ને તેમાંથી કિંમતી રત્ન પાકે. તેમ ત્રિલોકનાથ તીર્થંકરનો આત્મા
જેને ત્યાં અવતરે તે માતાપિતા પણ અલ્પકાળે મોક્ષગામી હોય છે. સાધારણ ઘરે ભગવાન અવતરે નહિ.
ભગવાન બાળકપણે જન્મે ત્યારે ઈન્દ્રો તેમની સામે ભક્તિ કરે.. તો પછી કેવળજ્ઞાન થાય ત્યારે
તત્ત્વજ્ઞાનનો સીધો વિરોધ ન કરી શકે. મુનિવરો પણ સર્વજ્ઞવીતરાગ ભગવાનનું સ્તોત્ર બનાવીને અંતરમાં
પોતાની વીતરાગતાને ઘૂંટે છે. ઈન્દ્રો તો સ્તુતિ કરે જ છે ને મુનિવરો પણ ભગવાનની સ્તોત્ર બનાવીને અંતરમાં
પોતાની વીતરાગતાને ઘૂંટે છે. ઈન્દ્રો તો સ્તુતિ કરે જ છે ને મુનિવરો પણ ભગવાનની સ્તુતિ કરે છે. અહો!
ઓળખીને, ‘મારે પણ આવું સર્વજ્ઞપણું અને વીતરાગતા જ આદરણીય છે, બીજા કોઈ રાગાદિ ભાવો આદરણીય
નથી’ –એવી શ્રદ્ધા અને જ્ઞાન કરતાં કર્મનાં તો ખોખાં ઊડી જાય છે. રાગરહિત સ્વભાવનું ભાન થવા છતાં
અસ્થિરતાનો અલ્પ રાગ રહે તે રાગથી ઊંચા પુણ્ય બંધાઈ જાય છે, પણ ધર્મીને તે રાગની ભાવના નથી. ઘણું
અનાજ પાકે ત્યાં સાથે ઘાસ પણ થાય, પણ ખેડુતની દ્રષ્ટિ અનાજ ઉપર હોય છે તેમ સાધક ભૂમિકામાં રાગને
લીધે પુણ્ય થઈ જાય પણ ધર્માત્માની દ્રષ્ટિ રાગરહિત સ્વભાવ ઉપર હોય છે.
એવી ઓળખાણ કરવી તે ભગવાનની સાચી સ્તુતિ છે.
તે કદી અસ્ત પામે નહિ. હે પ્રભો! આપના આવા ત્રિકાળીજ્ઞાનના મહિમા પાસે ચાર જ્ઞાનનો પણ મહિમા
અમને લાગતો નથી, તો રાગાદિનો આદર તો હોય જ ક્યાંથી? કેવળજ્ઞાનમાં એક સમયમાં ત્રણ કાળ ત્રણ લોક
જણાય છે. આ આત્માને સારમાં સાર વસ્તુ હોય તો તે કેવળજ્ઞાન છે. હે નાથ! મને સમ્યક્મતિ–શ્રુતજ્ઞાન છે
પણ મારી મીટ કેવળજ્ઞાન ઉપર છે. અંદર પૂર્ણ સ્વભાવ શક્તિ પડી છે તેનું ભાન છે, ને તે શક્તિમાં લીન થઈને
પૂર્ણ કેવળજ્ઞાન પ્રગટ કરવાની ભાવના છે... આ અલ્પજ્ઞાન વર્તે છે તેનો મહિમા નથી. –આમ સ્તુતિ કરતાં
આચાર્યદેવ કહે છે કે ‘શ્રી શાંતિનાથ ભગવાન અમારી રક્ષા કરો’ ભક્તિમાં તો નિમિત્તથી બોલાય, પણ તેનો
મારી જે વર્તમાનસાધક અવસ્થા છે તેમાંથી હું પાછો ન પડું ને સ્વભાવદ્રષ્ટિના જોરે અપ્રતિહતપણે આગળ જ
વધીને પૂરો થાઉં–એવી ભાવનાથી સ્તુતિકાર નિમિત્તથી કહે છે કે હે શાંતિનાથ ભગવાન! આપ અમારી રક્ષા
કરો.
ભગવાન પાસે જે જીવ શરીરનું રક્ષણ કરવાની ભાવના કરે છે તેને તો અશુભભાવ છે; કોઈ કહે કે શરીર