મહાવીર પ્રભુજી હતા.)
(શેઠશ્રી નાનાલાલભાઈ) ના પગમાં પડીને આંસુભીની આંખે કહેતા કે ‘ભાઈ! આ બધું તમારા પ્રતાપે અમને
જોવા મળ્યું છે...’ ત્યારે નાનાલાલભાઈ કહેતા... ‘ગુરુદેવનો એ બધો ઉપકાર છે.’
હતું... અને, અહો! પ્રતિષ્ઠિત થયેલા શ્રી સીમંધર ભગવાને જ્યારે જિનમંદિરમાં પ્રવેશ કર્યો ત્યારે તો
ગુરુદેવ બારણામાં જ તેમનું સ્વાગત કરતાં પ્રભુજી પાસે નમી પડ્યા... જિનમંદિરના દ્વારમાં પ્રભુ પધારતાં
જ તેમનાથી સાષ્ટાંગનમન થઈ ગયું.. તે વખતે ઘણા ભક્તોના નયનમાંથી ભક્તિરસ વરસતો હતો... જેમ
ચક્રવર્તી પોતે જ્યારે કોઈના ચરણ તે ઢળી પડે ને એ દ્રશ્ય તેના સેવકોને નિઃસ્તબ્ધ બનાવી દે... તેમ
ભગવાન શ્રી સીમંધરનાથની સન્મુખ જ્યારે ગુરુદેવ બહુ ભક્તિપૂર્વક નમી પડ્યા ત્યારે સૌ ભક્તજનોએ
દ્રશ્ય નિઃસ્તબ્ધ પણે નીહાળતા રહી ગયા... અને કોઈ જુદું જ વાતાવરણ છવાઈ ગયું... ખરેખર! આવા
આવા કોઈક પ્રસંગે ભગવાન પાસે બાળક જેવા બની જનારા એ મહાત્માઓનાં હૃદયના ભાવો કળવા
ઘણીવાર મુશ્કેલ બની જાય છે. એ ખાસ પ્રસંગનું વર્ણન કરતાં આત્માર્થી ભાઈ શ્રી હિંમતલાલભાઈ પૂ.
ગુરુદેવશ્રીના જીવન ચરિત્રમાં લખે છે કે–
ભક્તિરસના મૂર્ત સ્વરૂપ જેવો શાંત શાંત નિશ્ચષ્ટ ભાસવા
લાગ્યો. ગુરુદેવથી સાષ્ટાંગ પ્રણમન થઈ ગયું અને
ભક્તિરસમાં અત્યંત એકાગ્રતાને લીધે દેહ એમ ને એમ બે
ત્રણ મિનિટ સુધી નિશ્ચેષ્ટપણે પડી રહ્યો. આ ભક્તિનું
અદ્ભુત દ્રશ્ય, પાસે ઊભેલા મુમુક્ષુઓથી જીરવી શકાતું
નહોતું; તેમનાં નેત્રોમાં અશ્રુ ઊભરાયાં અને ચિત્તમાં ભક્તિ
ઊભરાઈ. ગુરુદેવે પોતાના પરમ પવિત્ર હાથે પ્રતિષ્ઠા પણ
ભક્તિ ભાવમાં જાણે દેહનું ભાન ભૂલી ગયા હોય એવા
અપૂર્વ ભાવે કરી હતી.’
જ કરવાનું મન થયા કરે છે... એની મુખમૂદ્રા પણ જાણે કે મહાવિદેહના સીમંધર ભગવાનની મૂદ્રાને મળતી
આવતી હોય! –એવું જ લાગે છે. તેમાંય જ્યારે ચારે બાજુ પ્રકાશ હોય ત્યારે તો શાંતસુધારસ