एकाग्रता करे, ते कल्याण नो उपाय छे.
ते वात मिथ्या छे. पर वस्तुओ जेम छे तेम तेने ज्ञानमां जाणवी जोईए. ज्ञाननो स्वभाव स्व–परप्रकाशक छे
तेथी ते परने पण जाणे छे. अहीं, एक तरफ शुद्ध आत्मा अने बीजी तरफ बधा परद्रव्यो–एम बे विभाग
पाडीने श्री आचार्यदेव कहे छे के आ आत्माने शुद्धआत्मा ज उपलब्ध करवा योग्य छे. शुद्ध आत्मा सिवाय पर
वस्तुओ आत्माने अशुद्धतानुं कारण छे. पर वस्तुना लक्षे अटकतां आत्माने अशुद्धतानी उत्पत्ति थाय छे तेथी
अहीं १९३ मी गाथामां आचार्यदेवे परवस्तुने अशुद्धतानुं कारण कही दीधुं छे. ‘शुद्ध आत्मा ध्रुव होवाथी ते ज
प्राप्त करवा योग्य छे, ए सिवाय परवस्तुओ आत्माने अशुद्धतानुं कारण छे’–एम जेणे नक्की न कर्युं होय तेने
ध्रुव शुद्ध आत्मानी श्रद्धा ने एकाग्रता थती नथी. तेम ज ‘परवस्तुओ आत्मामां अशुद्धताने नीपजावती नथी
पण शुद्ध आत्मानी श्रद्धा थती नथी, अने शुद्ध आत्मानी श्रद्धा वगर तेमां एकाग्रता रूप ध्यान पण होय नहीं.
आत्माने ए रीते ज्ञानात्मक, दर्शनभूत, अतीन्द्रिय महा पदार्थ, ध्रुव, अचल, निरावलंब अने शुद्ध मानुं
छुं....शरीरो, धन सुख–दुःख शत्रु–मित्रजनो–ए कांई जीवने ध्रुव नथी, ध्रुव तो उपयोगात्मक आत्मा छे. तेथी ते
शुद्ध आत्मा ज उपलब्ध करवा योग्य छे.’–ए रीते पूर्वे कह्युं, ते प्रमाणे जाणीने जे पोताना शुद्धात्माने ध्यावे छे
तेने मोहग्रंथि क्षय थई जाय छे–एम १९४ मी गाथामां कहे छे–
सागारोऽणागारो खवेदि सो मोहदुग्गंट्ठिं।।
जे आम जाणीने विशुद्धात्मा थयो थको परम आत्माने ध्यावे छे, ते–साकार हो के अनाकार हो–
थाय एवो