वर्तवुं ते ज साचुं वीतरागी वर्तन छे. अने शुद्ध आत्माने न समजतां विकारमां ज एकाग्रपणे वर्तवुं ते ऊंधुंं
वर्तन छे. ज्यां पोताना पूर्ण शुद्ध चैतन्यस्वभावने ज ज्ञाननुं ज्ञेय कर्युं अने तेनी श्रद्धा करी त्यां ज्ञान अने
श्रद्धानुं वर्तन तो सुधरी गयुं–अर्थात् ज्ञान अने श्रद्धा सम्यक् थया. चारित्रना वर्तनमां अमुक विकार होय छतां
ते विकारपरिणाम वखते पण श्रद्धा–ज्ञानने शुद्ध स्वभाव तरफ वाळीने तेनुं वर्तन सुधारी शकाय छे; ने एम
करवाथी ज धर्मनी शरूआत थाय छे. पर्यायमां विकार होवा छतां ते ज वखते ते विकारने मुख्य करीने तेमां
श्रद्धा–ज्ञानने वाळवा ते ज विधिवडे शुद्धात्मा जणाय छे ने अपूर्व कल्याणनी शरूआत थाय छे.
छतां श्रद्धां–ज्ञान शुद्ध स्वभाव तरफ वळीने शुद्ध आत्माने श्रद्धा–ज्ञानमां ल्ये छे. आ ज शुद्ध आत्माने जाणवानी
विधि छे. आ विधिथी जे शुद्धात्माने जाणे छे तेने ज आत्मानी शुद्धता प्रगटे छे.
रागद्वेषना अभावरूप वीतरागी समता होय छे ते ज सामायिक छे. एवी ज सामायिकने भगवाने धर्म अने
मोक्षनुं कारण कह्युं छे. तथा ते जीव मिथ्यात्व–अविरति वगेरे पापथी पाछो फर्यो तेथी तेने प्रतिक्रमण पण थई
गयुं. आवी साची सामायिक अने साचुं प्रतिक्रमण शुद्ध आत्मानी समजण वगर कोई जीवने होय नहीं.
अभ्यास करे तो तेनी समजण सहेली छे, स्वभावनी वात मोंघी न होय. दरेक आत्मामां समजवानुं सामर्थ्य छे.
पण पोतानी मुक्तिनी वात सांभळीने अंदरथी उल्लास आववो जोईए, तो झट समजाय. जेम बळदने ज्यारे
घेरथी छोडीने खेतरमां काम करवा लई जाय त्यारे तो धीमे धीमे जाय ने जतां वार लगाडे; पण ज्यारे खेतरना
कामथी छूटीने घरे पाछा वळे त्यारे तो दोडता दोडता आवे. केम के तेने खबर छे के हवे कामना बंधनथी छूटीने
चार पहोर सुधी शांतिथी घास खावानुं छे, तेथी तेने होंश आवे छे ने तेनी गतिमां वेग आवे छे. जुओ, बळद
जेवा प्राणीने पण छूटकारानी होंश आवे छे. तेम आत्मा अनादि काळथी स्वभाव–घरथी छूटीने संसारमां रखडे
छे; श्रीगुरु तेने स्वभाव–घरमां पाछो वळवानी वात संभळावे छे. पोतानी मुक्तिनो मार्ग सांभळीने जीवने जो
होंश न आवे तो ते पेला बळदमांथी ये जाय! पात्र जीवने तो पोताना स्वभावनी वात सांभळतां ज अंतरथी
मुक्तिनो उल्लास आवे छे अने तेनुं परिणमन स्वभावसन्मुख वेगथी वळे छे. जेटलो काळ संसारमां रखड्यो
तेटलो काळ मोक्षनो उपाय करवामां न लागे, केम के विकार करतां स्वभाव तरफनुं वीर्य अनंतु छे तेथी ते अल्प
काळमां ज मोक्षने साधी ल्ये छे. पण ते माटे जीवने अंतरमां यथार्थ उल्लास आववो जोईए.