છે. આત્મા સૂક્ષ્મ છે તો તેની વાત પણ સૂક્ષ્મ જ
હોય. જીવે એક ‘સ્વ’ ની સમજણ વિના બીજું
બધું અનંતવાર કર્યું છે. આત્માની પરમ સત્ય વાત
કોઈક જગ્યાએ જ સાંભળવા મળે છે. કોઈ નોવેલો
વાંચે છે, કોઈ ધર્મ સાંભળવા જાય ત્યાં ઓઠાં–
વાર્તા સંભળાવે છે, બાહ્યની પ્રવૃત્તિ બતાવે છે; એ
રીતે બાહ્ય ક્રિયાથી સંતોષ મનાવી ધર્મનું સ્વરૂપ
ભાજી–મૂળા જેવું સોંઘું બનાવી દીધું છે.
આત્મસ્વભાવની જે વાત અનંતકાળમાં ન
સમજાણી તે વાત સમજવા માટે તુલનાત્મક બુદ્ધિ
હોવી જોઈએ. લૌકિક વાત અને લોકોત્તર ધર્મની
વાત તદ્ન જુદી હોય છે. ઝટ ન સમજાય તેથી ના
ન પાડશો. જે પોતાનું સ્વરૂપ છે તે ન સમજાય
એવું અઘરું હોય જ નહિ. રુચિથી અભ્યાસ કરે તો
દરેક જીવ પોતાનું આત્મસ્વરૂપ સમજી શકે છે.
માત્ર સત્ સમજવાનો પ્રેમ જોઈએ. શ્રી આચાર્યદેવે
તો સમયસારની શરૂઆતમાં જ કહ્યું છે કે–હું મારા
અને તમારા આત્મામાં સિદ્ધભગવાનપણું સ્થાપીને
આ તત્ત્વ જણાવું છું.
જણાય નહિ. અને દીપકના પ્રકાશ વડે જોતાં તે
ચીજો જુદી જુદી જેમ છે તેમ જણાય છે; તેમ
અજ્ઞાનરૂપી અંધારામાં આત્મા અને પરચીજો
એકમેક ભાસે છે પણ આત્માનું પરથી જુદાપણું
ભાસતું નથી. આત્માને પરથી જુદો જાણવા માટે
પ્રથમ જ સમ્યગ્જ્ઞાનરૂપ પ્રકાશ જોઈએ. આ
(સમ્યગ્જ્ઞાન) પહેલામાં પહેલો આત્મધર્મનો
એકડો છે.
મુદ્રકઃ– ચુનીલાલ માણેકચંદ રવાણી, શિષ્ટ સાહિત્ય મુદ્રણાલય, મોટા આંકડિયા, (જિલ્લા અમરેલી) તા. ૨૯–૧૧–પ૧