छीए....अंतरनी चैतन्यगुफामां ऊंडा ऊतरीने निर्विकल्पस्वभावना गाणां गावा अने ते प्रगट करवा अमे
तैयार थया छीए हवे अमारे स्वरूपमां ठरवानां टाणां आव्या छे. अंतरना आनंदकंदस्वभावनी श्रद्धासहित तेमां
रमणता करवा जाग्या ते भावमां हवे भंग पडवानो नथी....अमारो जागेलो भाव तेने अमे पाछो पडवा देशुं
नहि....अखंड आनंदस्वभावनी भावना सिवाय पुण्य–पापनी भावनानो भाव हवे अमने कदी आववानो नथी.
तेना ध्याननी लीनताथी आनंदकंद स्वभावनी रमणतामां हुं क्यारे पूर्ण थाउं! वच्चे भंग पड्या विना एकला
चैतन्यस्वभावनो ज आश्रय करीने केवळज्ञान प्रगट करवुं ते अमारा–तीर्थंकरोना कुळनी टेक छे. तीर्थंकरो ते ज
भवे केवळज्ञान लीधे छूटको करे. अनंता तीर्थंकरो आत्मानुं वीतरागी चारित्र पूरुं करीने ते भवे केवळज्ञान अने
मुक्ति पाम्या. जे पंथे अनंत तीर्थंकरो विचर्या ते ज पंथना चालनारा अमे छीए, हुं चिदानंद नित्य छुं ने संसार
बधो अनित्य छे, मारो आनंदकंद धु्रवस्वभाव ए ज मने शरण छे, जगतमां बीजुं कंई मने शरण नथी.
–आवा प्रकारनी वैराग्यभावना भावीने भगवाने दीक्षा लीधी.
दीक्षित थई जाय छे. अहा! धन्य ए अवसर! जीवने आत्माना सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्रनी भावना पण
अनंतकाळमां दुर्लभ छे. तेथी नियमसारमां कह्युं छे के–
सम्यक्त्व–आदिक भाव रे! भाव्या नथी पूर्वे जीवे. : ९० :
हती ते ज बीजा भवमां तारी स्त्री थई, एक भवमां जे तारी स्त्री हती ते ज बीजा भवे तारी जनेता थई, एक
भवे जे तारो बंधु हतो ते ज बीजा भवे तारो दुश्मन थयो....अहो! धिक्कार छे आवा संसारने...आवो संसार
हवे अमारे स्वप्नमां पण जोतो नथी. आ संसारभावने धिक्कार छे के जेमां, जेने पेटे सवानव महिना रहीने
माता तरीके स्वीकारी होय तेने ज बीजा भवमां स्त्री तरीके भोगववानुं थाय....अरे! आ संसार! अनंतकाळ
सुधी आत्माना भान वगर आवा संसारमां रखडया....हवे अमे आ संसारमां फरीथी अवतरवाना नथी. अमे
आत्मभान सहित तो अवतर्या ज छीए ने हवे आ भवे केवळज्ञान प्रगट करीने मुक्त थवाना छीए....हवे
फरीथी आ संसारमां नवो देह धारण करवाना नथी....
भव करवाना नथी. जीवने अनंत संसारमां रखडतां कदी नहि पामेल एवी एक मुक्तदशा ज छे, तेने हवे अमे
प्राप्त करीशुं.
क्यांथी