Atmadharma magazine - Ank 116
(Year 10 - Vir Nirvana Samvat 2479, A.D. 1953).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 9 of 21

background image
ઃ ૧૬૮ઃ આત્મધર્મઃ ૧૧૬
ચૈતન્યશક્તિની પ્રતીત કરતાં તેનો વિકાસ થઈને શક્તિમાંથી કેવળજ્ઞાન પ્રગટી જાય છે.
અહો! અંદર શક્તિરૂપે ચૈતન્યભગવાન બિરાજે છે પણ જીવોને તેનો મહિમા ખ્યાલમાં આવતો નથી.
‘સ્વભાવ’ શું છે તે લક્ષમાં આવતું નથી એટલે કયાંક બીજાના આશ્રયે ધર્મ માનીને અટકી જાય છે. આખો
આત્મા......પરિપૂર્ણ ચૈતન્યભગવાન.....અંતર્મુખદ્રષ્ટિનો વિષય છે, ઈંદ્રિયો કે રાગના અવલંબનથી તે જણાય તેવો
નથી. જેમ પાણી વર્તમાનમાં ઊનું હોવા છતાં તેનો મૂળ સ્વભાવ ઠંડો છે–તે નિર્ણય કોણે કર્યો? ઊના વખતે ઠંડો
સ્વભાવ આંખથી તો દેખાતો નથી, હાથથી સ્પર્શાતો નથી પણ જ્ઞાનથી જ તેનો નિર્ણય થાય છે; તેમ આત્માની
વર્તમાન પર્યાયમાં વિકાર હોવા છતાં ચૈતન્યસ્વભાવ શાંત–શીતળ છે તેનો નિર્ણય પણ અંતર્મુખી– જ્ઞાનથી જ
થાય છે, ઈંદ્રિયોમાં કે રાગમાં તેવી તાકાત નથી પણ જ્ઞાનમાં જ તેવી તાકાત છે. અતીન્દ્રિય–રાગરહિત જ્ઞાન જ
સ્વસંવેદનપ્રત્યક્ષથી આત્માને જાણે છે. ઈંદ્રિયો વડે અનુમાનથી જણાય એવો આત્મા નથી, મનના અવલંબને
અંદર શુભપરિણામ થાય તેનાથી પણ આત્મા જણાય તેવો નથી; જેટલો વ્યવહાર છે તેનામાં એવી તાકાત નથી
કે તેના અવલંબને પરમાર્થસ્વભાવ પ્રતીતમાં આવે! એટલે વ્યવહારના આશ્રયે કદી ધર્મ થતો જ નથી, પહેલેથી
પરમાર્થસ્વભાવનો આશ્રય તે જ ધર્મનો ઉપાય છે.
* ભગવતી અહિંસા *
જે ક્ષણે અંતર્મુખ થઈને પરમાર્થસ્વભાવને દ્રષ્ટિમાં લીધો તે ક્ષણે જ અપૂર્વ સમ્યગ્દર્શન ધર્મની શરૂઆત
થાય છે. અંતર્મુખ થઈને આવા ચિદાનંદસ્વભાવનું ભાન કરવું અને તેમાં ઠરવું તે જ ‘ભગવતી અહિંસા’ છે, તે
જ અહિંસા આત્માનું હિત કરનારી છે, તે અહિંસાને જ ભગવાને ધર્મ કહ્યો છે. આ સિવાય પરજીવની અહિંસાનો
શુભભાવ તે તો રાગ છે, રાગ કાંઈ ધર્મ નથી. બહારમાં ભલે કોઈ જીવની હિંસા ન થતી હોય પણ અંદરમાં
જેટલી રાગની ઉત્પત્તિ થાય તેટલી હિંસા છે, અને અંર્તસ્વરૂપમાં એકાગ્રતા થતાં રાગની ઉત્પત્તિ જ ન થાય તે
વીતરાગી અહિંસા છે ને તે જ ધર્મ છે.
* ખરો સત્ય ધર્મ *
વળી પરમાર્થરૂપ ભગવાન આત્મા જ સત્ય પરમેશ્વર છે. વ્યવહાર તો અભૂતાર્થ હોવાથી અસત્ છે ને
આત્માનો ભૂતાર્થ સ્વભાવ તે સત્ છે, તે સત્ના આશ્રયે જ પરમાત્મદશા પ્રગટે છે; માટે આત્માના આવા
ભૂતાર્થસ્વભાવને જાણવો તે જ ખરો સત્યધર્મ છે. શુભભાવથી વ્યવહારસત્ય અનંતવાર પાળ્‌યું પણ પરમાર્થ સત્
એવા ભૂતાર્થ–આત્માના ભાન વગર ધર્મ થયો નહિ. આ રીતે અહિંસા–સત્ય વગેરે બધા ધર્મો આત્માના
પરમાર્થસ્વભાવના આશ્રયમાં આવી જાય છે. અજ્ઞાની લોકો અહિંસા–સત્ય વગેરે બધું બહારમાં માની રહ્યા છે
પણ તે યથાર્થ નથી.
* શુદ્ધનયના આશ્રયે જ આનંદની પ્રાપ્તિ *
સચ્ચિદાનંદ ભગવાન આત્માનું અવલંબન લઈને તેની પ્રતીત કરવી અને તેમાં એકાગ્ર થવું તે ધર્મ છે.
ચૈતન્યને ચૂકીને વ્યવહારના અવલંબનથી જે લાભ માને છે તે મિથ્યાદ્રષ્ટિ છે. વ્યવહારનું ફળ તો સંસાર છે.
શુદ્ધનયનું ફળ મોક્ષ છે, પણ તે શુદ્ધનયનો પક્ષ તો જીવોને કદી આવ્યો નથી. જ્ઞાનીને સાધકદશામાં વ્યવહાર હોય
છે ખરો, પણ તે વ્યવહારના આશ્રયથી જ્ઞાની કદી લાભ માનતા નથી. જેને આત્માનો આનંદ જોઈતો હોય–શાંતિ
જોઈતી હોય તેણે આ રીત સમજવી પડશે. જેમ શેરડી મીઠા રસની કાતળી છે તેમ આત્મા આનંદ રસની કાતળી
છે, તેમાં ભેદજ્ઞાનરૂપી છરો મારતાં આનંદરસનો અનુભવ થાય છે. સ્વભાવમાં આનંદ ભર્યો છે તેમાંથી જ
આનંદની પ્રાપ્તિ થાય છે, બહારમાંથી આનંદ આવતો નથી. જો આત્મામાં જ આનંદસ્વભાવ ન હોય તો કદી
આનંદ પ્રાપ્ત થાય નહીં.
* ભગવાન કોના ઉપર પ્રસન્ન થયા? * * આનંદની પ્રાપ્તિ કેમ થાય? *
જુઓ, પોતામાં કેવળજ્ઞાન અને પૂર્ણ આનંદ પ્રગટ કરીને તીર્થંકર ભગવંતોએ દિવ્યધ્વનિ વડે જગતના
જીવોને તેનો ઉપાય બતાવ્યો. જે જીવ તે ઉપાય સમજીને પોતાના અંતરમાંથી વીતરાગી આનંદ પ્રગટ કરે તેને
ભગવાન આનંદનું નિમિત્ત થાય; જેણે પોતાના આત્માના આશ્રયે વીતરાગી પ્રસન્નતા પ્રગટ કરી તે જીવ
ભગવાન ઉપર આરોપ કરીને વિનયથી એમ કહે છે કે ‘શ્રી તીર્થંકર ભગવાન મારા ઉપર પ્રસન્ન થયા.’ પણ
ભગવાન તો વીતરાગ છે તેઓ કાંઈ કોઈ ઉપર પ્રસન્ન થઈને કાંઈ આપી દેતા નથી. અનંતા તીર્થંકરો પૂર્વે થયા,
સીમંધરનાથભગવાન વગેરે તીર્થંકરો અત્યારે મહાવિદેહક્ષેત્રમાં બિરાજે છે ને અનંતા