નિરંતર.....ભાવવા.....જેવી.....ભાવના
હું જાણનાર છું–એમ જાણનાર તત્ત્વનું લક્ષ રાખવું.
દેહ તે હું નથી, દેહ મારો નથી, હું તો દેહથી ભિન્ન જાણનાર છું.
જાણનારમાં મુંઝવણ નથી.
શરીરમાં વ્યાધિ છે પણ જ્ઞાનમાં વ્યાધિ નથી.
મારામાં વ્યાધિ નથી, હું તો વ્યાધિનો જાણનાર છું.
શરીરમાં ભીંસ પડે પણ જ્ઞાનમાં ભીંસ નથી.
જ્ઞાન તો ધીર–શાંત–જાણનાર છે.–આમ આત્માનું લક્ષ રાખવું.
હું દેહ સાથે એકમેક થઈને કદી રહ્યો નથી,
હું તો મારા જ્ઞાન સાથે જ એકમેક છું.
કદી પણ મારા જ્ઞાનથી છૂટીને હું દેહસ્વરૂપ થયો નથી,
દેહમાં રહ્યો છતાં દેહથી જુદો જ છું.
દેહનો વિયોગ થવા છતાં મારા જ્ઞાનતત્ત્વનો કદી નાશ થતો નથી.
રોગાદિ શરીરમાં થાય, પરંતુ શરીર હું નથી, હું તો અતીન્દ્રિજ્ઞાન છું, મારા જ્ઞાનમાં
રોગાદિનો પ્રવેશ નથી.
અહો! એ જ્ઞાનતત્ત્વ કેવું!–કે ગમે તેવા વ્યાધિ વગેરે પ્રસંગ વખતે પણ જેના લક્ષે
શાંતિ રહે....જેના લક્ષે સર્વ પ્રકારની મુંઝવણ ટળી જાય......
અહો! આવું જ્ઞાનમય આનંદતત્ત્વ!! તે હું જ છું.
–આવું લક્ષ રાખે તેને મૃત્યુ વખતે મુંઝવણ થતી નથી; તે વખતે ય તેને ચૈતન્યની
જાગૃતિ રહે છે. ભિન્નતાની આવી ભાવના જીવનમાં નિરંતર ભાવવા જેવી છે.
(–એક પ્રસંગ ઉપરથી.)