आत्मकल्याणने माटे झंखता जिज्ञासुओने आ लेख वांचतां
एम थशे केः अहो! महा उपकारी संतो सिवाय आत्म–
कल्याणनी आवी वात्सल्यभरी अद्भुत प्रेरणा कोण आपे!
*************************************************
अरे जीव! चैतन्यना अनुभव वगरनुं जीवन तने केम गोठे छे?–हे जीव!
हवे तो तुं जागृत था...जागृत थईने, अमे तने तारुं चैतन्यस्वरूप बताव्युं तेनो
अनुभव करवा माटे उद्यमी था. मोहनी मूर्छामां हवे एक क्षण पण न गुमाव.
चैतन्यनुं जीवन प्राप्त करवा माटे एकवार तो आखाय जगतथी छूटो पडीने
अंतरमां तारा चैतन्य–विलासने देख. आम करवाथी तने अपूर्व कल्याणनी प्राप्ति
थशे. हे भाई! हे वत्स! हवे तारे आ जीवनमां ए ज करवा जेवुं छे.
*************************************************
[१]
जे जीवने चैतन्यस्वरूप आत्मानी खबर नथी अने अज्ञानभावथी जड साथे तथा विकार साथे एकमेकपणुं
मानी रह्यो छे तेने आचार्यदेवे समजाव्युं के हे भाई! तारो आत्मा तो सदाय चैतन्यस्वरूप छे, तारो चैतन्यस्वरूप
आत्मा जड साथे कदी एकमेक थई गयो नथी. माटे हे जीव! हवे तुं जड साथे एकमेकपणानी मान्यताने छोड अने
तारा चैतन्यस्वरूप आत्माने देख. जडथी भिन्न तारुं चैतन्यतत्त्व अमे तने बताव्युं, ते जाणीने हवे तुं प्रसन्न था,–
सावधान था.
–आम अनेक प्रकारथी आचार्यदेवे समजाव्युं; छतां आटलाथी पण कोई जीव न समजे तो फरीने तेने प्रेरणा
करतां आचार्यदेव कहे छे के–
अयि! कथमपि मृत्वा तत्त्वकौतूहली सन्
अनुभव भवमूर्तेः पार्श्चवर्ती मुहूर्तम् ।
पृथगथ विलसंतं स्वं समालोक्य येन
त्यजसि झगिति मूर्त्या साकमेकत्वमोहम् ।। २३।।
रे भाई! तुं कोई पण रीते महा कष्टे अथवा मरीने पण तत्त्वनो कौतूहली था, चैतन्यतत्त्वने जोवा माटे
महा प्रयत्न कर. आ शरीरादि मूर्त द्रव्योनो बे घडी पाडोशी थईने, तेमनाथी भिन्न एवा तारा आत्मानो अनुभव
कर. तारा आत्मानो चैतन्यविलास समस्त पर द्रव्योथी भिन्न छे, तेने देखतां ज समस्त पर द्रव्यो साथे एकपणानो
तारो मोह छूटी जशे.
[२]
अहीं, मरीने पण चैतन्यमूर्ति आत्मानो अनुभव कर–एम कहीने ते कार्यनी परम महत्ता बतावी छे. हे
भाई! तारा सर्व प्रयत्नने तुं
मागशरः २४८० ः २९ः