સેવ્યા તો હવે મોક્ષમાર્ગ કેમ થઈ શકશે?”–એમ તું મુંઝાઈશ નહીં; કેમ કે
અનાદિથી પોતાની ઊંધી બુદ્ધિને લીધે મિથ્યાભાવોનું સેવન કર્યુ હોવા
છતાં–પણ, પોતાની સવળી બુદ્ધિના પ્રયત્નથી સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રની
આરાધના કરીને આત્માને મોક્ષમાર્ગમાં સ્થાપી શકાય છે. માટે હે ભવ્ય!
હવે તું તારા આત્માને નિશ્ચયરત્નત્રયરૂપ મોક્ષમાર્ગમાં અતિ દ્રઢપણે
સ્થાપ.
આચાર્યદેવ કહે છે કે–હે ભવ્ય!
તેમાં જ નિત્ય વિહાર કર, નહિ વિહર પરદ્રવ્યો વિષે.
સ્થિત થયો નથી પણ રાગાદિ બંધભાવોમાં જ સ્થિત થયો છે; અને હવે તે બંધભાવોથી છૂટીને મોક્ષમાર્ગમાં સ્થિત
થવું તે પોતાના સ્વાધીન પ્રયત્નથી થાય છે. હે ભવ્ય! તારો આત્મા અનાદિ સંસારથી માંડીને પોતાની પ્રજ્ઞાના
દોષથી પર દ્રવ્યમાં–રાગ–દ્વેષાદિમાં નિરંતર સ્થિત રહેલો હોવા છતાં, પોતાની પ્રજ્ઞાના ગુણવડે જ તેમાંથી પાછો
વાળીને તેને અતિ નિશ્ચળપણે દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રમાં નિરંતર સ્થાપ.
થવાનો ઉપદેશ ન હોઈ શકે. જો કર્મ જીવને રખડાવતું હોય તો કર્મને સંબોધીને એમ કહેવું જોઈએ કે ‘અરે કર્મ! હવે
તું આત્માને છોડ!’ પણ અહીં તો જીવને સંબોધીને કહે છે કે હે ભવ્ય! તું તારા આત્માને મોક્ષ–માર્ગમાં સ્થાપ,
સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રમાં નિશ્ચલપણે સ્થાપ. અત્યારસુધી બંધમાર્ગમાં પણ તારી ઊંધી બુદ્ધિથી તેં જ તારા
આત્માને સ્થાપ્યો હતો અને હવે તું જ તારી બુદ્ધિને અંતરમાં વાળીને તારા આત્માને મોક્ષમાર્ગમાં સ્થાપ. તારો
મોક્ષમાર્ગ તારા જ હાથમાં છે. જો પોતાના મોક્ષનો પ્રયત્ન પોતાના હાથમાં જ ન હોય ને પરના હાથમાં હોય તો
જીવને મોક્ષમાર્ગમાં સ્થાપવાનો ઉપદેશ નકામો જાય. અનાદિ સંસારથી–નિત્ય નિગોદમાં હતો ત્યારે પણ જીવ
પોતાના ઊંધા ભાવને લીધે જ ત્યાં રહ્યો હતો. આ પ્રમાણે
પોષઃ ૨૪૮૦