जेने दरकार नथी अने एम ने एम संसारनी मजूरीमां जीवन वितावे छे
तेनुं जीवन तो पशु जेवुं छे. जीवनमां आत्मानी दरकार करीने जेणे
अभ्यास कर्यो हशे तेने अंतसमये तेनुं लक्ष रहेशे.....जीवनमां जेवी
भावना घूंटी हशे तेवो सरवाळो आवीने ऊभो रहेशे. जेने पोताना
आत्मानुं हित करवुं छे एवा आत्मार्थी जीवे जीव–राजाने ओळखीने तेनी
श्रद्धा–बहुमान करवुं, तेनी सेवा–आराधना करवी.
थाय तेनी परीक्षा करता नथी. बहारमां पैसा वगेरे मळवा ते तो पुण्य प्रमाणे ज मळे छे, तेमां बुद्धि काम आवती
नथी, छतां त्यां परीक्षा करे छे, तो आत्मामां जेने धर्म करवो छे तेणे धर्म–अधर्मनी परीक्षा करीने ओळखवुं जोईए.
आत्मानो स्वभाव शुं, तेने धर्म केम थाय ने तेने अधर्म केम थाय ते ओळखवुं जोईए.
आवा आत्मानुं वास्तविक स्वरूप शुं छे ते परीक्षा करीने ओळखवुं जोईए. आत्मामां दयाना के हिंसाना जे भाव
थाय ते धर्म नथी, अने शरीर तो जड छे, ते आत्माथी बाह्य चीज छे, ते चीज आत्मानी नथी. आत्मा तो
ज्ञानस्वरूप छे. ज्ञान ते स्वभाव छे, पुण्य–पाप ते विकार छे अने शरीर तो संयोग छे, एम त्रणेने ओळखीने,
ज्ञानस्वरूप आत्माने आदरवा योग्य जाणवो ते धर्म छे. जड शरीर वगेरे बाह्य पदार्थो तो जुदा ज छे तेथी ते हेय
पण नथी ने उपादेय पण नथी, ते तो ज्ञेय छे. पुण्य–पाप ते विकार होवाथी हेय छे, ने ज्ञानानंद स्वभाव ते उपादेय
छे. ज्ञेय तो स्व–पर बधुंय छे. आ प्रमाणे हेय–ज्ञेय अने उपादेय बधाय तत्त्वोने परीक्षाथी ओळखवा जोईए.