जे जीव व्यवहाररत्नत्रयने ज मोक्षनुं कारण माने छे तेणे शुद्ध आत्माने जाण्यो ज नथी; तेथी शुद्ध आत्मानो आश्रय
न करतां रागनो ज आश्रय करीने ते जीव संसारमां रखडे छे. तेथी आचार्यदेव कहे छे के हे जीव! निश्चय
सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्रस्वरूप यथार्थ मोक्षमार्गने ओळखीने तेमां तुं तारा आत्माने निरंतर निश्चलपणे स्थाप.
वळी मोक्षमार्गनी विशेष प्रेरणा करतां आचार्यदेव कहे छे के हे भव्य! समस्त अन्य चिंताना निरोध वडे
अत्यंत एकाग्र थईने दर्शन–ज्ञान–चारित्रने ज ध्या. शुद्धात्मद्रव्यमां एकाग्र थतां सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्ररूप जे
निर्मळ पर्याय प्रगटी ते आत्मा साथे ज अभेद छे; सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्रनी पर्याय साथे अभेदरूप एवा शुद्ध
आत्माने ज तुं ध्याव. तेनुं ध्यान करतां अन्य समस्त चिंताओ छूटी जाय छे.–आ रीते आचार्यदेवे अस्ति–नास्तिथी
मोक्षमार्ग समजाव्यो छे.
मोक्षमार्ग शुद्ध ज्ञानचेतनामय छे. शुद्ध ज्ञानचेतनामां सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्र त्रणे समाई जाय छे. शुद्ध
ज्ञानचेतनामय थईने सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्रना अनुभवमां एकाग्र थयो त्यां पुण्य पाप के हर्ष–शोकनो अनुभव
रहेतो नथी. माटे आचार्यदेव कहे छे के हे जीव! समस्त कर्मचेतना अने कर्मफळचेतनाने छोडीने शुद्ध ज्ञानचेतनामय
थईने दर्शन–ज्ञान–चारित्रने ज तुं चेत, तेने ज अनुभव.–ते मोक्षमार्ग छे. शुद्ध द्रव्यस्वभावना अवलंबने क्षणेक्षणे
रत्नत्रयना निर्मळ परिणाम ऊपजे छे, ते रत्नत्रयमां तन्मय थईने तुं दर्शन–ज्ञान–चारित्रमां ज विहर, ए सिवाय
कोईपण पर द्रव्यमां जरापण न विहर. पर द्रव्यो तारा ज्ञानना ज्ञेयरूप छे परंतु ते ज्ञेयोना अवलंबने तारो मोक्षमार्ग
नथी, ज्ञानस्वरूपना एकना ज अवलंबने तारो मोक्षमार्ग छे; माटे हे भव्य! समस्त पर द्रव्योनुं अवलंबन छोडीने,
एकला ज्ञायकस्वरूपने ज अवलंबतो थको सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्ररूप मोक्षपंथमां तुं विहार कर.
(–प्रवचनमांथी)
*********************************************************************
धर्मनुं निमित्त
अज्ञानीने तो पोतामां धर्मभाव ज प्रगटयो नथी, एटले तेने माटे धर्मनुं निमित्त ज कोई नथी;
केमके कार्य थया वगर निमित्त कोनुं? अज्ञानीने पोतामां धर्मरूपी कार्य थयुं नथी तेथी धर्मना निमित्तोनो
पण तेने निषेध वर्ते छे.
ज्ञानीने अंर्तस्वभावना भानवडे पोताना भावमां धर्म प्रगटयो छे एटले तेने ज धर्मनां
निमित्तो होय छे; पण तेनी द्रष्टिमां निमित्तोनो निषेध वर्ते छे ने स्वभावनो आदर वर्ते छे.
आ रीते, निमित्तने लीधे धर्म थाय एम जे माने छे तेने तो धर्मना निमित्त ज होता नथी,
अने जेने धर्मनां निमित्त होय छे एवा ज्ञानी निमित्तने लीधे धर्मने मानता नथी.
(–चर्चा उपरथी.)
*********************************************************************
पोषः २४८० ः प१ः