Atmadharma magazine - Ank 140
(Year 12 - Vir Nirvana Samvat 2481, A.D. 1955).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 16 of 21

background image
જેઠ : ૨૪૮૧ : ૨૦૩ :
છે. જ્ઞાનના વિષયમાં અસ્તિ નાસ્તિ બંને આવે, એટલે ‘પરના અવલંબન વિનાનું’ ને ‘નિઃશેષપણે અંતર્મુખ’
એમ કહીને સમ્યગ્જ્ઞાનમાં અસ્તિ નાસ્તિ બંનેનું વર્ણન લીધું. જ્યારે શ્રદ્ધા તો નિર્વિકલ્પ છે તેના વિષયમાં બે ભેદ
નથી, એટલે સમ્યગ્દર્શનના વર્ણનમાં એકલી અસ્તિની જ વાત લીધી છે. આનંદની ઉત્પત્તિનું ધામ એવી જે શુદ્ધ
જીવસત્તા તેની નિર્વિકલ્પ પ્રતીતિ તે સમ્યગ્દર્શન છે.
પોતાનું અસંખ્ય પ્રદેશી શુદ્ધજીવાસ્તિકાય તે શુદ્ધ અંતર્તત્ત્વના વિલાસનું–આનંદનું જન્મભૂમિસ્થાન છે,–
–પણ કોને તે આનંદનો જન્મ થાય? –કે જે જીવ ભગવાન પરમાત્માના અતીન્દ્રિયસુખનો અભિલાષી છે તેને;
જેને ઇંદ્રિયવિષયોની કે પુણ્યની મીઠાસ નથી પણ શુદ્ધ તત્ત્વના આનંદની અભિલાષા છે એવો જીવ અંતર્મુખ
થઈને આનંદનો અનુભવ કરે છે. શક્તિમાંથી આનંદનો નવો જન્મ થાય છે. આ આનંદની ઉત્પત્તિની
જન્મભૂમિ કઈ? –નિજ શુદ્ધજીવાસ્તિકાય અસંખ્યપ્રદેશી તે જ આત્માના આનંદની જન્મભૂમિ છે. જુઓ, આ
જન્મભૂમિ! પેટમાં હોય તેમાંથી જન્મ થાય, તેમ આત્માના અંતરપેટમાં આનંદસ્વભાવ ભર્યો છે તેમાંથી જ
આનંદનો જન્મ થાય છે. અરે જીવ! બહારમાં તારો આનંદ નથી. તારો આત્મા જ તારા આનંદની જન્મભૂમિ
છે. અંતરના આનંદના વિલાસનું ઉત્પત્તિસ્થાન પોતાનું શુદ્ધ પરમાત્મતત્ત્વ જ છે. તેનાથી ઊપજતી જે
પરમશ્રદ્ધા તે સમ્યગ્દર્શન છે. અહો! આવું સમ્યગ્દર્શન થતાં આત્મના પ્રદેશે પ્રદેશે આનંદનો જન્મ થયો,
અસંખ્યપ્રદેશો સુખમાં ડુબી ગયા. આનંદનું જન્મધામ અસંખ્યપ્રદેશી નિજ પરમાત્મતત્ત્વ તે જ સમ્યગ્દર્શનનું
કારણ છે. આમાં એ વાત પણ આવી કે સમ્યગ્દર્શન થતાં આવા આનંદનો જન્મ થાય છે, અસંખ્યપ્રદેશો અંશે
શુદ્ધતા પ્રગટી જાય છે. અંર્તસ્વભાવના આશ્રયે જે સમ્યક્શ્રદ્ધા પ્રગટી તેને ‘પરમશ્રદ્ધાન’ કહીને અહીં
મોક્ષમાર્ગનું નિશ્ચય સમ્યગ્દર્શન બતાવવું છે. અંતરમાં આવી દશા પ્રગટ કરે ત્યારે તો તે જીવ ચોથા
ગુણસ્થાનનો અવિરતિ સમ્યગ્દ્રષ્ટિ ધર્માત્મા થાય, ને મોક્ષમાર્ગની શરૂઆત થાય. આવા નિશ્ચય–સમ્યગ્દર્શન
વગર મોક્ષમાર્ગની કે ધર્મની શરૂઆત પણ થતી નથી.
સમ્યગ્દર્શન થવાની લાયકાતમાં અહીં ‘ભગવાન પરમાત્મના સુખનો અભિલાષી જીવ’ લીધો છે. મૂઢ
અજ્ઞાની જીવો શરીરનું સુખ, કુટુંબનું સુખ, ખાવાપીવાનું સુખ, પૈસાનું સુખ,–એમ ઈન્દ્રિયવિષયોમાં સુખ માને છે
પણ ‘ભગવાન પરમાત્માનું સુખ’ કેવું હોય તેને જાણતા પણ નથી. બાહ્યવિષયો વિનાનું પરમ–આત્મિક
સુખ...આત્માનું અતીન્દ્રિયસુખ...તેની જેને અભિલાષા છે એવા જીવને આનંદની જન્મભૂમિરૂપ પોતાના
શુદ્ધઆત્માની શ્રદ્ધા વડે સમ્યગ્દર્શન થાય છે. આ સમ્યગ્દર્શન પણ મોક્ષમાર્ગનો એક અવયવ છે; મોક્ષને માટે આ
સમ્યગ્દર્શન કર્તવ્ય છે.
સમ્યગ્દર્શન અને સમ્યગ્જ્ઞાન એ બંને સાથે થાય છે પણ તેના વિષયમાં ફેર છે. સમ્યગ્જ્ઞાનના વિષયમાં
સ્વપર બંને આવે છે, જ્ઞાન સ્વ–પરપ્રકાશક છે. અને સમ્યક્શ્રદ્ધા નિર્વિકલ્પ છે, તેના વિષયમાં (–પ્રતીતિમાં)
એકલો શુદ્ધઆત્મા જ આવે છે. આવા સમ્યગ્દર્શન અને સમ્યગ્જ્ઞાનની સાથે સમ્યક્ચારિત્રનો અંશ પણ હોય છે.
‘મોક્ષમાર્ગ’ કહેતાં તેમાં સમ્યગ્દર્શન, સમ્યગ્જ્ઞાન ને સમ્યક્ચારિત્ર ત્રણે આવી જાય છે; તેમાંથી
સમ્યગ્દર્શન સમ્યજ્ઞાનનનું વર્ણન કર્યું છે; હવે સમ્યક્ ચારિત્રનું વર્ણન કરે છે.
‘નિશ્ચયજ્ઞાનદર્શનાત્મક કારણપરમાત્મામાં અવિચળ સ્થિતિ તે જ ચારિત્ર છે.’ અહીં જે નિશ્ચય જ્ઞાન–
દર્શન કહ્યા છે તે ત્રિકાળીસ્વભાવરૂપ લેવા. કારણપરમાત્મા સદાય જ્ઞાન–દર્શનસ્વરૂપ છે. આવા સ્વરૂપમાં એકાગ્ર
થઈને સ્થિર થઈ જવું તે સમ્યક્ચારિત્ર છે. આ સિવાય સ્વરૂપમાંથી ખસીને પંચમહાવ્રતાદિ ૨૮ મૂળગુણ સંબંધી
જે શુભરાગ થાય તે ખરેખર ચારિત્ર નથી, તે તો ઔદયિકભાવ છે; જ્ઞાનદર્શનમય કારણસ્વભાવની સન્મુખ
થઈને તેના સમ્યગ્દર્શન અને સમ્યજ્ઞાન જેને થાય છે તેને તેમાં જ અવિચળ સ્થિરતારૂપ સમ્યક્ચારિત્ર હોય છે.
કારણ પરમાત્મામાં આવી સ્થિરતા તે જ મોક્ષમાર્ગનું સમ્યક્ચારિત્ર છે, આ સિવાય શુભરાગરૂપ વ્યવહારચારિત્ર
તે મોક્ષમાર્ગ નથી.
‘આ જ્ઞાન–દર્શન–ચારિત્રસ્વરૂપ નિયમ તે નિર્વાણનું કારણ છે. તે ‘નિયમ’ શબ્દને વિપરીતના પરિહાર
અર્થે ‘સાર’ શબ્દ જોડવામાં આવ્યો છે. જુઓ; આ જૈનદર્શનનો મોક્ષમાર્ગ! જૈનદર્શન સિવાય બીજામાં તો
મોક્ષમાર્ગ છે જ નહિ,