जातना मोहने लीधे ज ते दुःखी छे. ‘मोह टळे तो दुःख मटे.’
(६) प्रश्नः– एक मकान चणातुं होय, त्यां कोई समकिती ऊभा होय ने तेना हाथ उपर ईंट पडे तो तेने
दुःख थाय के नहीं?
उत्तरः– प्रथम तो सम्यग्द्रष्टि के मिथ्याद्रष्टि कोईने पण ईंट पडवाने कारणे दुःख थतुं नथी; दुःख थाय तो ते
पोताना भावने कारणे थाय छे.
हवे समकितीने ते वखते पोतानी सहन शक्तिनी कचासने कारणे (नहि के ईंटने कारणे) ‘जराक’
अणगमारूप द्वेषभाव आवी जाय तो तेने ते द्वेषभाव पूरतुं ‘अल्प’ दुःख छे. ‘जराक’ अणगमो अने ‘अल्प’
दुःख कहेवानुं कारण ए छे के सम्यग्द्रष्टिने मिथ्यात्वनो अभाव होवाथी तेने अनंतानुबंधी द्वेष नथी तेम ज
मिथ्यात्वजनित महादुःख पण नथी. तेनो द्वेष, ईंटने दुःखनुं कारण मानीने नथी थयो.
मिथ्याद्रष्टि जीवने अणगमो थाय त्यां ते ईंटने दुःखनुं कारण मानीने द्वेष करतो होवाथी, तेनो ते द्वेष
अनंतानुबंधी छे अने मिथ्यात्वसहितना द्वेषथी ते महादुःखी छे. अरे! कदाच ते मिथ्याद्रष्टि जीव ते वखते द्वेष न
करे, अने “आ ईंट पडी ते दुःखनुं कारण हतुं छतां में ते सहन करी लीधुं” एम मानीने सहन करी ल्ये, तो पण
परद्रव्यने दुःखनुं कारण मान्युं ते अभिप्राय ज अनंत दुःखथी भरेलो छे, मिथ्या अभिप्रायने लीधे ते महादुःखी
ज छे.
ए वात तो पहेलां ज स्पष्ट करी लीधी छे के –परद्रव्य तो ज्ञानीने के अज्ञानीने कोईने दुःखनुं कारण नथी.
तारा अतीन्द्रिय – आनंदनुं धाम
(वीर सं. २४८१ वैशाख सुद एकमना रोज प्रवचनसार गा. २६ ना प्रवचनमांथी)
आचार्य भगवान आत्माना अतीन्द्रियआनंदमां झूली रह्या छे......
अतीन्द्रियआनंदमां झूलतां ए संतोनी वाणीमां पण अतीन्द्रियआनंद नीतरी रह्यो
छे... .... ....
रे भाई! तने एम नथी लागतुं के आत्मामां अंदर जोतां शांतिनुं वेदन
थाय छे ने बहारमां द्रष्टि करतां अशांति वेदाय छे!! माटे नक्की कर के शांतिनुं –
सुखनुं–आनंदनुं क्षेत्र तारामां ज छे, ताराथी बहार कयांय सुख शांति के आनंद
नथी...नथी...ने नथी
– पू. गुरुदेव.
*
आत्मानो ज्ञानस्वभाव छे, जिनवर भगवानने ते ज्ञान स्वभाव पूरेपूरो खीली गयो छे, तेथी भगवान
समस्त पदार्थोने जाणे छे. समस्त पदार्थोने जाणवा छतां भगवान पोताना स्वरूपमांज स्थित रहे छे. आत्माना
आनंदस्वभावनो दाखलो आपीने अहीं आचार्यदेव ते वात समजावे छे.
जेटला क्षेत्रमां सुखनुं संवेदन थाय छे तेवडो ज आत्मा छे, अने ते आत्मा जेवडुं ज ज्ञान छे. हे जीव!
जेटला क्षेत्रमां आनंदनुं वेदन थाय छे तेटला क्षेत्रमां ज तुं छो. तारा क्षेत्रथी बहार तारो आनंद नथी. आत्माने
पोताना असंख्य प्रदेशोमां ज आनंदनुं वेदन थाय छे, ते आनंदोनो विस्तार थईने कांई बहारमां फेलातो नथी,
प्रथम भादरवोः २४८१
ः २६पः