ભવભ્રમણનો નાશ થઈ જાય છે. માટે વારંવાર આ વાતનું શ્રવણ–મનન
કરીને ચૈતન્યસ્વભાવની ઓળખાણ કરવી જોઈએ. જ્યાં સુધી આત્માની
યથાર્થ શ્રદ્ધા–જ્ઞાન ને અનુભવ ન થાય ત્યાં સુધી સત્સમાગમે વારંવાર
ચૈતન્યસ્વભાવનું શ્રવણ–મનન અને ભાવના કર્યા જ કરવી. ભગવાન!
તારા જ્ઞાનાનંદસ્વરૂપ આત્માને જાણતાં તને અપૂર્વ સમ્યગ્દર્શન થશે
–અપૂર્વ આત્મશાન્તિ પ્રગટશે, ને તારા ભવભ્રમણનો અંત આવી જશે.
આ દેહમાં રહેલા ચિદાનંદઆત્માનું સ્વરૂપ શું છે તેને અંતરમાં જાણ્યા વિના શાંતિ કે ધર્મ ન થાય. પુણ્ય–
અરીસામાં બરફ કે અગ્નિ જણાય ત્યાં અરીસો કાંઈ તે બરફ કે અગ્નિ સાથે એકમેક થઈ ગયો નથી, તેમ પુણ્યની
કે પાપની વૃત્તિ થાય તે આત્માના જ્ઞાનમાં જણાય છે પણ જ્ઞાન સાથે તે પુણ્ય–પાપ એકમેક થઈ ગયા નથી,
જ્ઞાન પુણ્ય–પાપથી જુદું છે–આવા ભિન્ન જ્ઞાનસ્વભાવનું ભાન કરવું તે પ્રથમ ધર્મ છે; આવા આત્મભાન વગર
ધર્મ થાય નહિ ને ભવભ્રમણ ટળે નહિ.
થાય–એમ અજ્ઞાની માને છે; પણ ભાઈ! શરીર તો ભિન્ન જડ વસ્તુ છે, તેમાં તારો ધર્મ ભર્યો નથી. અંતરમાં
શરીરથી ભિન્ન ચૈતન્યતત્ત્વ છે, તેને રાગનું પણ અવલંબન નથી; ચૈતન્યતત્ત્વમાં પોતાની પ્રભુતાની તાકાત
ભરી છે, તેમાંથી જ પ્રભુતા આવશે. ભગવાન! તને અનંતકાળે મોંઘો આ મનુષ્યદેહ મળ્યો. હવે સત્સમાગમે
ચૈતન્યની પ્રભુતાના ભણકાર ને રણકાર તારા આત્મામાં ન જગાડ