Atmadharma magazine - Ank 149
(Year 13 - Vir Nirvana Samvat 2482, A.D. 1956).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 6 of 21

background image
કહ્યું છે. જ્યાં વસ્ત્રાદિનો સર્વથા ત્યાગ નથી તેમજ અંતરમાં શુદ્ધરત્નત્રયનો ભાવ નથી ત્યાં
જિનશાસનનું મુનિપણું હોતું નથી. જિનશાસનથી વિપરીત મુનિદશા મનાવે તો તે જીવ મિથ્યાદ્રષ્ટિ છે.
મોક્ષનું સાધન જે શુદ્ધ રત્નત્રય, તે રત્નત્રયના ધારક મુનિવરો મુખ્યપણે તો
વનજંગલમાં–ગિરિ–ગુફામાં જ રહે છે, દિવસમાં એક જ વાર વિધિપૂર્વક નિર્દોષ આહાર કરે છે,
ભૂશયન કરે છે, તથા દ્રવ્યે અને ભાવે સંયમ પાળે છે. અંતરમાં ભાવસંયમ હોય ને બહારમાં
દ્રવ્યસંયમ ન હોય એટલે કે ગૃહવાસમાં રહેતા હોય ને છતાં મુનિપણું હોય–એમ કદી બનતું નથી.
વળી જિનશાસનમાં મુનિ કેવા છે? કે પૂર્વે જે શુદ્ધસ્વભાવની ભાવના ભાવી છે તેનો
વારંવાર અનુભવ કરે છે. પહેલેથી જ શુદ્ધઆત્માના ભાનસહિત સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રરૂપ
શુદ્ધભાવની ભાવના ભાવી છે, રાગની ભાવના નથી ભાવી પણ શુદ્ધતાની જ ભાવના ભાવી છે;
હું પરદ્રવ્યોથી ભિન્ન તેમજ પરભાવોથી પણ ભિન્ન શુદ્ધ જ્ઞાનાનંદ સ્વરૂપ આત્મા છું–એવી
આત્મભાવના પહેલેથી ભાવી છે; તે પૂર્વ–ભાવિત ભાવના ભાવીને મુનિદશામાં વારંવાર
શુદ્ધાત્માનો અનુભવ કરે છે. જુઓ, આ મુનિની દશા!! મુનિદશા કહો કે જિનલિંગ કહો કે
મોક્ષમાર્ગ કહો,–તેની આવી દશા છે. જેમાં સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રરૂપ શુદ્ધ ભાવ–છે એવું
જૈનધર્મનું ચિહ્ન છે.
જડથી જુદો, કર્મથી જુદો, જ્ઞાનાનંદસ્વરૂપ આત્મા છે, તેની વારંવાર ભાવના સમકિત જીવ
ભાવે છે, ને મુનિ થયા પછી તેનો વારંવાર અનુભવ કરે છે. પહેલાં તો જેને શુદ્ધ જ્ઞાનાનંદ સ્વરૂપ
આત્માનું ભાન જ ન હોય તે તેનો વારંવાર અનુભવ કયાંથી કરે? અને શુદ્ધ આત્માના વારંવાર
અનુભવ વિના મુનિદશા હોય નહીં. મુનિ થયા પહેલાં પણ તે શુદ્ધઆત્માની તે ભાવના ભાવી છે
કે અહો! હું શુદ્ધ જ્ઞાનાનંદ–સ્વરૂપઆત્મા છું, આવા આત્માના આનંદમાં હું કયારે લીન થાઉં!
આત્મામાં લીન થઈને હું કયારે રત્નત્રય પ્રગટ કરું! અહો! ધન્ય છે તે દશાને અને તે ભાવને, કે
જ્યારે આત્માના આનંદમાં લીન થઈને મુનિદશા થશે! મુનિ થયા પહેલાં આવી ભાવનાઓ
આત્મભાન સહિત ભાવી છે. હવે મુનિ થતાં પૂર્વે ભાવેલી તે ભાવના ભાવીને વારંવાર આનંદના
અનુભવમાં લીન થાય છે, અંતરમાં લીનતાથી સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાનચારિત્રરૂપ પરિણતિ થઈ ગઈ છે.
અહો! મુનિવરો આત્માના આનંદમાં ઝૂલે છે, વારંવાર અંતરમાં નિર્વિકલ્પ અનુભવ કરે છે.
બાહ્યદ્રષ્ટિ જીવોને એ મુનિદશાની કલ્પના આવવી પણ મુશ્કેલ છે. મુનિને બાહ્યદશા તો તદ્ન
નગ્નદિગંબર જ હોય છે ને અંતરમાં આત્માની શાંતિનો સાગર ઊછળે છે....આનંદનો સાગર
ઊછળે છે...ઉપશમરસની ભરતી આવી છે. હજી મહાવ્રતાદિની શુભવૃત્તિ ઊઠે છે પણ તેને
જ્ઞાનસ્વભાવથી ભિન્ન જાણે છે. શુભરાગની ભાવના નથી પણ શુદ્ધ ચૈતન્યની જ ભાવના છે....ને
તે ભાવનાના જોરે અંતરમાં લીન થઈને ચૈતન્યના કપાટ ખોલી નાખ્યા છે....ચૈતન્યના કપાટ
ખોલીને અંદરથી જ્ઞાન ને આનંદ બહાર કાઢયા છે. અંતરમાં આવા શુદ્ધભાવ સહિતની મુનિદશા
હોય છે, અને આવો શુદ્ધભાવ તે જ મોક્ષનું કારણ છે. અંતરમાં આવા શુદ્ધભાવ વિના એકલો
શુભભાવથી મહાવ્રતાદિ પાળે–દ્રવ્યલિંગ ધારે–તો તે ફક્ત પુણ્યના આસ્રવનું કારણ છે, પણ તેમાં
ધર્મ નથી. માટે આચાર્યદેવે કહ્યું કે પૂર્વે જે શુદ્ધઆત્મા જાણ્યો હતો ને તેની ભાવના ભાવી હતી
તેની વારંવાર ભાવના અને અનુભવ કરીને સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રરૂપ શુદ્ધભાવ
ફાગણઃ ૨૪૮૨ ઃ ૭૯ઃ