Atmadharma magazine - Ank 153
(Year 13 - Vir Nirvana Samvat 2482, A.D. 1956)
(Devanagari transliteration).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 8 of 21

background image
माहात्म्यथी ज सिद्धि पाम्या छे–पामे छे ने पामशे,–एम सम्यक्त्वनो महिमा जाणो, अने तेनी आराधना करो, एम
आचार्यदेवनो उपदेश छे.
किं बहुना भणितेन ये सिद्धाः नरवराः गते काले ।
सेत्स्यंति येऽपि भव्याः तज्जानित सम्यक्त्वमाहात्म्यम् ।। ८८।।
आ काळे के त्रणेकाळे शुद्धआत्मानी श्रद्धा–ज्ञान–रमणताथी ज सिद्धि पमाय छे, अने तेनुं मूळ सम्यक्त्व छे,
सम्यक्त्वनुं ज माहात्म्य जाणो. व्रतादिना शुभरागनुं माहात्म्य न कह्युं, केम के ते कांई सिद्धिनुं मूळ कारण नथी. सिद्धिनुं
मूळ कारण सम्यक्त्व ज छे, माटे कह्युं के जे उत्तमपुरुषो त्रणेकाळ मुक्त थाय छे ते आ सम्यक्त्वनो ज महिमा जाणो.
विशेष शुं कहीए? संक्षेपमां एम जाणो के आ सम्यक्त्व ज मुक्तिनुं प्रधान कारण छे. अने ए सम्यग्दर्शन
(–निश्चयसम्यग्दर्शन) तो गृहस्थी श्रावकने पण होय छे. माटे एम न समजवुं के गृहस्थने तो शुं धर्म होय?–
गृहस्थ पण मन–वाणी–देहथी पार, ज्ञानानंद स्वरूप आत्माना ध्यान वडे सम्यग्दर्शन पामे छे, ने श्रद्धाना बळे ते
गृहस्थाश्रमथी निर्लेप रहे छे, ने ते सम्यक्श्रद्धारूप परिणमतां अल्पकाळे स्थिरतारूप चारित्र प्रगट करीने केवळज्ञान
अने मोक्ष पामशे. आ रीते गृहस्थनो आ सम्यक्त्व धर्म पण धर्मना सर्व अंगोने सफळ करे छे, माटे आ पण
परमधर्म छे, ने तेनो परम महिमा छे.
आवा सम्यग्दर्शनने जेओ धारण करे छे ने शुद्धपणे तेने टकावी राखे छे–ते जीवो धन्य छे एम हवे कहे छे–
ते धण्णा सुकयत्था ते सूरा ते वि पंडिया मणुया ।
सम्मत्तं सिद्धियरं सिविणे वि ण मइलियं जेहिं ।। ८९।।
आनंदनी खाण एवा आत्माना ध्यानथी सम्यग्दर्शन जेणे प्रगट कर्युं ने पछी स्वप्नमां पण तेने मलिन थवा
न दीधुं–ते धन्य छे. जुओ, समकितीने स्वप्ना आवे तोय ते कोई भावलिंगी संतना के भगवाननां आवे; अथवा
मारो आत्मा देहथी छूटीने जाणे सिद्धभगवंतोनी वच्चे बेठो छे–एवा स्वप्नां आवे. पण स्वप्नामांय एम न आवे के
कुदेवादिनो आदर करता होय! शुद्ध चिदानंदस्वरूपनो अनुभव करीने तेनी श्रद्धा थई छे ते श्रद्धामां स्वप्नेय मलिनता
आववा नथी देता आवा समकितीने आचार्यदेव धन्य कहे छे. चिदानंदस्वभावना आदर सिवाय रागनो स्वप्ने पण
आदर धर्मीने थतो नथी.–आवा समकिती ज जगतमां धन्य छे, ते ज सुकृतार्थ छे–करवा जेवुं उत्तमकार्य तेणे ज कर्युं छे,
ते ज खरा मनुष्य छे–चैतन्यस्वरूपने यथार्थपणे मान्यो ते ज खरा मनुष्य छे. आत्मानी दिव्य शक्तिने श्रद्धामां लईने
तेने खोलवानो प्रयत्न करे छे तेथी ते देव छे; ते ज शूरवीर अने पंडित छे. सम्यक्त्व विनानो नर पशुसमान छे. आवुं
सम्यक्त्वनुं माहात्म्य जाणीने तेने अंगीकार करवानो आचार्यदेवनो प्रधान उपदेश छे.
जेणे चैतन्यनी दिव्यशक्तिने श्रद्धामां लीधी छे ते कृतार्थ छे, बहारना कार्य वडे आत्मानी कृतार्थता नथी.
वळी सम्यक्त्व जेणे प्रगट कर्युं ते ज शूरवीर छे, तेणे ज अपूर्व पुरुषार्थ करीने शूरता प्रगट करी छे. लडाईमां लाखो
योद्धाने हरावीने मोटी जीत मेळवे तेने कांई शूरवीर अहीं कहेता नथी, आत्माना स्वभावनी श्रद्धा वडे जेणे
अनादिना मिथ्यात्वमोहनो नाश करीने सम्यक्त्व कर्युं ते ज शूर छे. लोकमां धामधूमथी लग्न वगेरे करे तेने लोको
कृतार्थ कहे छे, पण तेमां आत्मानुं जराय हित नथी; आत्मस्वभावनी लगनी लगाडीने सम्यक् श्रद्धा करे ते ज कृतार्थ
छे ने ते अल्पकाळमां सिद्धि पामे छे. मोटा राजाने के लाखो–करोडो रूा. दान करे–तेने अहीं धन्य नथी कहेता,–एवुं
तो अनंतवार जीवे कर्युं, तेमां कांई कल्याण नथी. अनादि काळमां नहि करेल एवुं अपूर्व सम्यग्दर्शन करीने तेने
निर्मळपणे मेरुसमान निश्चल टकावी राखे छे ते ज धन्य छे. अहीं सम्यक्त्वनो महिमा बतावीने एम कहे छे के
श्रावकोए आवा सम्यक्त्वने प्राप्त करीने तेने निर्दोषपणे टकावी राखवुं. आ सम्यक्त्व ते श्रावकोनुं परम कर्तव्य छे.
यथार्थ देव–गुरु–धर्म शुं अने आत्मानुं वास्तविक स्वरूप शुं ते ओळखीने सम्यक् श्रद्धा करवी. घणा शास्त्रो भणे,
पण जो शुद्ध आत्मप्रतीतिरूप सम्यग्दर्शन न करे तो तेने
अषाढः २४८२ ः १६१ः