Atmadharma magazine - Ank 154
(Year 13 - Vir Nirvana Samvat 2482, A.D. 1956).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 10 of 21

background image
: શ્રાવણ: ૨૪૮૨ ‘આત્મધર્મ’ : ૧૮૩ :
પંડિત જયચંદ્રજીએ પણ એ જ વાત સ્પષ્ટ કરી છે, અને આજે પણ દાંડી પીટીને એ જ વાત કહેવાય છે.
ભવિષ્યમાં પણ સંતો એમ જ કહેશે. ત્રણે કાળે એક જ પ્રકારનો જૈનધર્મ છે. અહો, આ પરમ સત્ય વાત છે.
પરંતુ, આ વાત માનવા જાય ત્યાં અત્યાર સુધીની પંડિતાઈ કરી તે પાણીમાં જાય છે, એટલે કેટલાકને
ખળભળાટ થઈ જાય છે. પણ જો આત્માનું હિત કરવું હોય–શ્રેય કરવું હોય તો આ સમજ્યે જ છૂટકો છે. ભાઈ
રે! તારા આત્માના હિતને માટે તું આ સમજ. બહારની શેઠાઈ ને શાસ્ત્રની પંડિતાઈ તો અનંતવાર મળી તેમાં
તારું કાંઈ હિત નથી. આ ચૈતન્યસ્વભાવ અને તેનો વીતરાગી ધર્મ શું છે તે સમજ, તેમાં જ સાચી પંડિતાઈ છે.
માટે હે વત્સ! તારું શ્રેય શેમાં છે તે જાણીને તેને તું સમાચર.
જૈનધર્મ તે કૂળધર્મ નથી, જૈનધર્મ તો શુદ્ધભાવ છે.
કોઈ કહે કે ‘જૈનકૂળમાં જે જન્મ્યા તેને ભેદજ્ઞાન તો થઈ જ ગયું’ –તો તે વાત ખોટી છે; ભેદજ્ઞાન કેવી
અપૂર્વ ચીજ છે તેની તેને ખબર નથી, ને કૂળધર્મને જ જૈનધર્મ માને છે. જૈનકૂળમાં જન્મ્યા તેથી જૈન નામ
ધરાવે કે પંડિત નામ ધરાવે કે ત્યાગી નામ ધરાવે, પરંતુ મોહાદિ રહિત યથાર્થ જૈનધર્મ શું છે તેને જે સમજતા
નથી ને રાગને જ ધર્મ માની રહ્યા છે તો તે પણ ખરેખર લૌકિકજનો જ છે, લૌકિકજનોની માન્યતાથી તેની
માન્યતામાં કાંઈ ફેર નથી. ધર્મની ભૂમિકામાં શુભભાવ આવે ભલે, પણ તે પોતે ધર્મ નથી; તેમ જ તે કરતાં
તેનાથી ધર્મ થઈ જશે એમ પણ નથી. રાગને ક્યાંય ધર્મ કહ્યો હોય તો ત્યાં તે આરોપીત કથન સમજવું, ઉપચાર
સમજવો, લૌકિક રૂઢિનું કથન સમજવું, પણ તે રાગને ખરેખર ધર્મ ન સમજવો. ધર્મ તો તે વખતના
સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રરૂપ શુદ્ધભાવને જ સમજવો.
ધર્મનો એક જ પ્રકાર છે.
જેમ સમ્યગ્દર્શન તો નિર્વિકલ્પ પ્રતીતિરૂપ એક જ પ્રકારનું છે, સમ્યગ્દર્શનને બે પ્રકારનું (સરાગ તથા
વીતરાગ) કહેવું તે વ્યવહાર માત્ર છે, તે જ પ્રમાણે મોક્ષમાર્ગ પણ શુદ્ધભાવરૂપ એક જ પ્રકારનો છે; એક
શુદ્ધભાવરૂપ ને બીજો શુભરાગરૂપ–એમ બે પ્રકારના મોક્ષમાર્ગ નથી. મોક્ષમાર્ગ કહો કે ધર્મ કહો, તે એક જ પ્રકારે
છે. મોહક્ષોભરહિત એવો જે વીતરાગી શુદ્ધભાવ તે જ ધર્મ છે, ને જે રાગ છે તે ધર્મ નથી.
શુદ્ધતાની સાથે વર્તતા વ્રતાદિ શુભપરિણામને પણ ક્યાંક ઉપચારથી ધર્મ કહ્યો હોય, ત્યાં તે ઉપચારને જ
સત્ય માની લ્યે એટલે કે રાગને જ ધર્મ માની લ્યે તો તે મિથ્યાદ્રષ્ટિ છે, તેને અહીં લૌકિકજન તથા અન્યમતિ
કહ્યા છે. સાધકજીવને શુભરાગ વખતે હિંસાદિનો અશુભ રાગ ટળ્‌યો તે અપેક્ષાએ, તથા સાથે રાગરહિત
જ્ઞાનાનંદ–સ્વભાવની દ્રષ્ટિપૂર્વક વીતરાગી અંશો પણ વર્તે છે તે અપેક્ષાએ, તેના વ્રતાદિને પણ ઉપચારથી ધર્મ
કહેવાય. પરંતુ આવો ઉપચાર ક્યારે? કે સાથે અનુપચાર એટલે કે નિશ્ચય શ્રદ્ધા–જ્ઞાન–ચારિત્રરૂપ ધર્મ વર્તે છે
ત્યારે. પરંતુ અહીં તો ઉપચારની વાત નથી, અહીં તો પહેલાંં યથાર્થ વસ્તુરૂપ નક્કી કરવાની વાત છે.
શુદ્ધભાવને જ શ્રેયરૂપ
જાણીને તેને આચર!
અશુભ પરિણામ તો પાપનું કારણ છે, શુભપરિણામ પુણ્યનું કારણ છે, ને શુદ્ધપરિણામ તે ધર્મ છે, તે જ
મોક્ષનું કારણ છે. માટે હે જીવ! તે શુદ્ધપરિણામને જ તું સમ્યક્પ્રકારે આદર, ને શુભ–અશુભરાગનો આદર છોડ.
પહેલાંં ૭૭ મી ગાથામાં આચાર્યદેવે કહ્યું હતું કે: હે ભવ્ય! જીવના પરિણામ અશુભ, શુભ, અને શુદ્ધ એમ ત્રણ
પ્રકારનાં છે. તેસા શુદ્ધપરિણામ તો આત્માના સ્વભાવરૂપ છે. તે ત્રણ પ્રકારના ભાવોમાંથી જેમાં શ્રેય હોય તેને
તું સમાચર! એટલે કે શુદ્ધભાવમાં જ મારું શ્રેય છે–એમ નક્કી કર, ને તેને જ મોક્ષનું કારણ જાણીને તું આચર!
સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રરૂપ રત્નત્રય છે તે જ ત્રણ ભુવનમાં સારરૂપ છે; અને તેની પ્રાપ્તિ જિનશાસનમાં જ
થાય છે, તેથી જિનશાસનની ઉત્તમતા છે. પુણ્ય વડે જિનશાસનની ઉત્તમતા નથી. સમ્યગ્દ્રષ્ટિના પુણ્ય પણ