: १९२ : ‘आत्मधर्म’ २४८२: श्रावण:
एक आत्माराम थयो. आत्माना अनुभवथी तृप्त तृप्त आतमराम थयो. हवे हुं मारा आत्माने केवो
अनुभवुं छुं!:–
‘हुं एक शुद्ध सदा अरूपी ज्ञान दर्शनमय खरे
कंई अन्य ते मारुं जरी परमाणुमात्र नथी अरे!’
–सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्ररूपे परिणमेलो हुं मारा आत्माने आवो अनुभवुं छुं. एक आत्मा ज मारो
आराम छे... एक आत्मा ज मारा आनंदनुं धाम छे... आत्माना श्रद्धा–ज्ञान–आचरण करीने हुं सम्यक् प्रकारे
आत्माराम थयो छुं... हवे ज हुं खरेखरो आत्मा थयो छुं... मारा आत्माने हवे हुं एवो अनुभवु छुं के–
‘हुं’ मारा ज अनुभवथी प्रत्यक्ष जणाउं एवो चैतन्यमात्र ज्योति आत्मा छुं. रागथी ईन्द्रियोथी मारुं
स्वसंवेदन थतुं नथी. चैतन्यमात्र स्वसंवेदनथी ज हुं प्रत्यक्ष थाउं छुं. मारा मतिश्रुतज्ञानने अंतरमां एकाग्र
करीने हुं मारुं स्वसंवेदन प्रत्यक्ष करुं छुं.
मारा मतिश्रुतज्ञानने ईन्द्रियोथी ने रागथी भिन्न करीने स्वसंवेदन प्रत्यक्ष वडे हुं मारो अनुभव करुं छुं.
आ रीते स्वसंवेदन प्रत्यक्षमां आवतो हुं छुं. अंर्तमुख अनुभवथी जे प्रत्यक्ष थयो ते ज हुं छुं. मारा स्वसंवेदनमां
बीजुं बधुं बहार रही जाय छे ते हुं नथी, स्वसंवेदनमां चैतन्यमात्र आत्मा प्रत्यक्ष थयो ते ज हुं छुं.
‘हुं एक छुं’ –चिन्मात्र आकारने लीधे हुं समस्त क्रमरूप तथा अक्रमरूप प्रवर्तता व्यावहारिक भावोथी
भेदरूप थतो नथी, माटे हुं एक छुं. ज्ञाननी ज अखंडमूर्ति हुं एक छुं. पर्यायमां मनुष्य–देव वगेरे भावो क्रमरूप
हो, के जोग–लेश्या–मतिश्रुत वगेरे ज्ञानो अक्रमे एक साथे हो–पण ते भेदरूप व्यवहारभावो वडे हुं भेदाई जतो
नथी, हुं तो चिन्मात्र एकाकार ज रहुं छुं–मारा अनुभवमां तो ज्ञायक एकाकार स्वभाव ज आवे छे–माटे हुं एक
छुं. मारा आत्माने हुं एकपणे ज अनुभवुं छुं... खंडखंड भेदरूप नथी अनुभवतो. पर्यायने चैतन्यमां लीन
करीने चैतन्यमात्र ज आत्माने अनुभवुं छुं. आत्माने रागादिवाळो नथी अनुभवतो, चैतन्यमात्र एकाकार
ज्ञायकभावरूप ज आत्माने अनुभवुं छुं... मारा आत्माने ज्ञायकस्वरूपे ज देखुं छुं.
‘हुं शुद्ध छुं’–नरनारकादि जीवना विशेषो, तेमज अजीव, पुण्य, पाप, आस्रव, संवर, निर्जरा ने
मोक्षस्वरूप जे व्यवहार नवतत्त्वो छे तेमनाथी अत्यंत जुदो टंकोत्कीर्ण एक ज्ञायकस्वभावरूप भाव छुं, तेथी हुं
शुद्ध छुं. नवे तत्त्वना विकल्पोथी हुं पार छुं... पर्यायमां हुं शुद्ध ज्ञायकस्वभावस्वरूपे परिणम्यो छुं माटे हुं शुद्ध छुं.
शुद्ध ज्ञायकभावमात्र मारा आत्माने हुं शुद्धपणे अनुभवुं छुं. नवतत्त्वना भेदो तरफ हुं नथी वळतो–तेना
विकल्पोने नथी अनुभवतो, पण क्षायकस्वभाव तरफ वळीने, नवतत्त्वना विकल्पो रहित थईने, हुं मारा
आत्माने शुद्धपणे अनुभवुं छुं. नवे तत्त्वोना रागमिश्रित विकल्पथी हुं अत्यंत जुदो थई गयो छुं, निर्विकल्प
थईने अंतरमां आनंदस्वरूप आत्माने एकने ज हुं अनुभवुं छुं माटे हुं शुद्ध छुं. मारा वेदनमां शुद्धआत्मा ज छे.
हुं दर्शन ज्ञानमय छुं–हुं चिन्मात्र होवाथी सामान्य–विशेष उपयोगात्मकपणाने उल्लंघतो नथी तेथी
दर्शन–ज्ञानमय छुं. हुं मारा आत्माने दर्शन–ज्ञान–उपयोगरूप ज अनुभवुं छुं.
हुं सदाय अरूपी छुं–स्पर्श–रस–गंध–वर्ण जेनुं निमित्त छे एवा ज्ञानरूपे परिणम्यो होवा छतां पण ते
स्पर्शादि रूपी–पदार्थोरूपे हुं परिणम्यो नथी माटे हुं सदाय अरूपी छुं. रूपी पदार्थोने जाणतां छतां हुं रूपी साथे
तन्मय थतो नथी, हुं तो ज्ञान साथे ज तन्मय छुं माटे हुं अरूपी छुं. रूपी पदार्थो मारापणे मने नथी
अनुभवाता, माटे हुं अरूपी छुं.
–आम सर्वथी जुदा, एक, शुद्ध, ज्ञानदर्शनमय, सदा अरूपी आत्माने हुं अनुभवुं छुं. अने आवा मारा
स्वरूपने अनुभवतो हुं प्रतापवंत वर्तुं छुं
स्वसंवेदन प्रत्यक्ष आत्माना अनुभवथी प्रतापवंत वर्तता एवा मने, माराथी बाह्य वर्तता समस्त
पदार्थोमां कोई पण परद्रव्य परमाणुमात्र पण मारापणे भासतुं नथी. माराथी बहार जीव अने अजीव, सिद्ध
अने साधक एवा अनंत परद्रव्यो पोतपोतानी स्वरूप संपदा सहित वर्ते छे तो पण स्वसंवेदनथी प्रतापवंत
वर्तता एवा