: ૬ : આત્મધર્મ : ૧૫૮
ભગવાન પાસે ઊભા હતા ને ભક્તો પંચપરમેષ્ઠીની સ્તુતિ બોલતા હતા–
अर्हतो भगवंत इन्द्रमहिताः सिद्धाश्च सिद्धीश्वराः आचार्या जिनशासनोन्नतिकराः पूज्या उपाध्यायकाः।
श्री सिद्धांतसुपाठका मुनिवरा रत्नत्रयाराधकाः पंचैते परमेष्ठिनः प्रतिदिनं कुर्वन्तु वो मंगलम्।।
એ પ્રમાણે સ્તુતિ અને જયકાર બાદ પૂ. ગુરુદેવ નેમિનાથ ભગવાનના દર્શને આવ્યા.... પ્રભાતના
ઉપશાંત વાતાવરણમાં વૈરાગ્ય રસમાં ઝૂલી રહેલા એ નાથને થોડીવાર નીહાળ્યા...ને વૈરાગ્યના ધોધથી હૃદય
પાવન થયું. ત્યાં અગાશીમાંથી માનસ્તંભસ્થ ગગનવિહારી વિદેહીનાથ નજરે પડ્યા... પછી આવ્યા
સમવસરણમાં...ત્યાં દર્શન કરીને–
“પ્રભુજી! તારા પગલે પગલે મારે આવવું રે...”
–એમ ગાતાં ગાતાં ભક્તોએ પૂ. ગુરુદેવની સાથે સાથે પ્રભુજીની પ્રદક્ષિણા કરી. તે વખતે એવું સરસ
વાતાવરણ હતું કે જાણે પૂ. ગુરુદેવ ભગવાનના પંથે વિચરી રહ્યા છે ને ભક્તજનો પૂ. ગુરુદેવના પગલે પગલે
પ્રભુના પંથે ચાલી રહ્યા છે. ત્યારબાદ માનસ્તંભમાં ચારે દિશામાં બિરાજમાન સીમંધરપ્રભુના દર્શન કરીને પૂ.
ગુરુદેવ સ્વાધ્યાયમંદિરમાં આવીને બિરાજ્યા...
પૂ. બેનશ્રીબેન સહિત ભક્તમંડળે યાત્રા–મહોત્સવની ધૂન ગાતાં ગાતાં સ્વાધ્યાયમંદિરને પ્રદક્ષિણા દીધી,
પછી ગુરુદેવના દર્શન–સ્તુતિ કર્યા. ત્યારબાદ આજના મંગલ વિહારના માંગળિકરૂપે પૂ. ગુરુદેવે પ્રમોદથી કહ્યું :
“આત્મામાં અનંત ધર્મો છે...પણ સર્વધર્મો નથી. જો આત્મામાં સર્વધર્મો હોય તો પરના ધર્મો પણ
આત્મામાં આવી જાય એટલે આત્મા પરની સાથે એક મેક થઈ જાય. –પણ આત્મા પરથી જુદો છે. આત્મામાં
પરના ધર્મો નથી, એટલે તેનામાં સર્વ ધર્મો નથી, પણ સર્વજ્ઞ અને સર્વદર્શીપણું તેનામાં છે. પરના ચતુષ્ટયનો
આત્મામાં અભાવ છે, પણ પોતાના અનંતજ્ઞાન, દર્શન, આનંદ અને વીર્યરૂપ સ્વચતુષ્ટયથી તે પરિપૂર્ણ છે. આમ
પરથી ભિન્ન પોતાના સ્વભાવચતુષ્ટયને ઓળખીને અને તેને વ્યક્ત કરીને અનંતા જીવો સિદ્ધપદ પામ્યા છે.
પોતાના સ્વભાવચતુષ્ટય પ્રગટ કરીને અનંતા તીર્થંકરો સમ્મેદશિખરધામથી મોક્ષ પધાર્યા...તે સમ્મેદશિખરજી
તીર્થની યાત્રા કરવા માટે આ વિહાર થાય છે.”
આટલું કહીને મુમુક્ષુઓના અપાર હર્ષ વચ્ચે ““ અનંતચતુષ્ટયસ્વરૂપાય નમ:” એવા મંગલ–વચનપૂર્વક
પૂ. ગુરુદેવે શાશ્વત સિદ્ધિધામ પ્રત્યે ઝડપથી પુનિત પગલા માંડયા...શાશ્વત સિદ્ધિધામની યાત્રા માટે પૂ.
ગુરુદેવના મંગલ વિહારનો પ્રારંભ થયો.
× × ×
સમ્મેદશિખરજીની યાત્રા માટે પૂ. ગુરુદેવના આ વિહાર–મહોત્સવ પ્રસંગે ભક્તજનોને ઘણો આનંદ હતો.
સુવર્ણપુરીનું વાતાવરણ આનંદ અને ઉલ્લાસથી છવાઈ ગયું હતું... સુવર્ણ–પ્રભાત અદ્ભુત શોભાથી ખીલી રહ્યું
હતું. જરાક ચાલીને આશ્રમ પાસે આવતાં પૂ. ગુરુદેવ એકાએક થંભી ગયા... ને ભક્તોને આશ્ચર્ય થયું... ત્યાં તો
માનસ્તંભ સામે નજર કરીને પૂ. ગુરુદેવ બોલ્યા–જુઓ, ભગવાન કેવા દેખાય છે!! ભક્તોને એ દ્રશ્ય જોઈને
આનંદ થયો. પૂ. ગુરુદેવ ભાવપૂર્વક હાથ જોડીને ભગવાનને નીહાળી રહ્યા હતા... જાણે કે યાત્રા માટે જતાં જતાં
ભગવાન પાસે વિદાયની આજ્ઞા લેતા હતા... ને... ભગવાન મંગલ–આશીર્વાદપૂર્વક વિદાય આપતા હતા.
પૂ. ગુરુદેવ તો ઝડપભેર ચાલ્યા જતા હતા... ને ભક્તો પણ ઉમંગભેર પાછળ જતા હતા. ચોકમાં પૂ.
ગુરુદેવે માંગળિક સંભળાવ્યું... ને ભક્તજનો પૂ. ગુરુદેવને વોળાવીને મંગલગીત ગાતાં ગાતાં પાછા ફર્યા:
“ગુરુજીનો વિહાર જયજયકાર... વિચરે મંગલકારી...”
વિહારમાં પૂ. ગુરુદેવની સાથે રહેનારા ભક્તો (બ્ર. ભાઈઓ વગેરે) રસ્તામાં ઉમંગપૂર્વક ગાતા હતા કે:–
ચાલો ચાલો, સૌ હળીમળીને આજ...
સમ્મેદશિખર જઈએ...
ચાલો ચાલો, સદ્ગુરુદેવની સાથ
સમ્મેદ યાત્રા કરીએ...
ચાલો ચાલો, સાધક સંતોની સાથ...
સમ્મેદ યાત્રા કરીએ...