: ८ : आत्मधर्म : १५८
अहीं एक शांतधाममां अमारो उतारो हतो... मुनिओना वास समान शांतिमय धाममां पू. गुरुदेवनी
साथे रहेतां अमने घणी शांति थती हती. विहार दरमियान पहेलेथी ज भक्तो एवी भावना भावी रह्या हता
के: जाणे कोई महान आचार्य के मुनिओना सहवासमां विचरता होईए–एवी उत्तम भावनाथी आ यात्रानो
विहार पू. गुरुदेवनी साथे करवो छे. अने, आवा नाना गामडाना शांत वातावरणमां पू. गुरुदेवनी समीप
बेसतां ए भावनाओ ताजी थती हती.
ज्यां पू. गुरुदेवनो उतारो हतो त्यां बपोरे एक खेडूत बळदने पाणी पावा आव्यो... बळदे शांतिथी
धीरेधीरे त्रणचार डोल पाणी पीधुं, ने तृप्त थई गयो. पू. गुरुदेव ए बधुं जोई रह्या... ने पछी कह्युं: जुओ, आ
बळद पाणी पीवा आव्यो छे, ए तो पशु छे... एने तो एम ज छे के ‘मने तरस लागी छे ने हुं पाणी पीउं छुं
तथा पाणीथी मने तृप्ति थाय छे.’ पण ‘आ बळदनुं शरीर हुं नथी, हुं तो आ शरीरथी ने पाणीथी जुदो
ज्ञानस्वरूप आत्मा छुं’ –एवो विचार तेने नथी. तेम आ मनुष्य अवतार पामीने पण जेओ देहादिथी भिन्न
आत्मानो विचार के विवेक नथी करता ते जीवो पण आ ढोर जेवा ज छे.
पू. गुरुदेवना निकट सहवासमां आवा आवा प्रसंगो वारंवार बने छे ने तेथी आत्महितनी विशेष
प्रेरणाओ मळ्या करे छे.
सांजे पू. गुरुदेव तळावकांठे फरवा पधार्या... ते वखते जाणे आनंदसरोवरना कांठे चैतन्य हंस केलि करी
रह्यो होय–एवुं सुंदर द्रश्य लागतुं हतुं.
रात्रे चर्चामां पू. गुरुदेवे कह्युं के: काले बरवाळा आवे छे; ते चंपाबेननुं गाम छे. एम कहीने बेनश्रीबेन
संबंधी केटलोक परिचय आप्यो हतो.
× × ×
कारतक वद २–३, मंगळवार, ता. २०
सवारमां वहेला श्री आराधनापाठ–स्तुति करी; ने पू. गुरुदेव पाटणाथी विहार करीने बरवाळा पधार्या...
भक्तजनोए धामधूमथी उमंगभेर स्वागत कर्युं... दरबारो उतारे आव्या बाद पू. गुरुदेवे सुंदर मांगळिक
संभळावता कह्युं के “आत्मानो आनंद ते उत्कृष्ट मंगळ छे; जे भावे आत्मानो आनंद प्रगटे ते मंगळ छे.”
बपोरे पू. गुरुदेवना प्रवचनमां हजार जेटला माणसोए लाभ लीधो हतो. प्रवचन पछी पू. गुरुदेव
भाईलालभाईने त्यां समयसारनी स्थापना माटे पधार्या हता.
बरवाळामां पू. बेनश्रीबेन पण पधार्या हता.... पू. बेनश्रीना पिताजी जेठालालभाईनुं आ मूळ गाम,
तेथी अहीं तेमनुं मकान तथा दुकान जोवा माटे भक्तजनो गया हता.
सांजे पू. बेनश्रीबेने जिनवाणी मातानी भक्ति करावी हती; रात्रे पू. गुरुदेव पासे चर्चामां गामना
घणा माणसोए जिज्ञासाथी लाभ लीधो हतो.
–आ रीते शाश्वत सिद्धिधामने भेटवा माटे, जैन धर्मनी प्रभावना फेलावता फेलावता पू. गुरुदेव पुनित
पगले विचरी रह्या छे.
कारतक वद ४, बुधवार, ता. २१
सवारमां वहेला श्री चोवीश तीर्थंकर भगवंतोनी स्तुति बाद, पू. गुरुदेव बरवाळाथी पोलारपुर
पधार्या... पोलारपुरमां हीराचंद मास्तर वगेरेए स्नेहभर्युं स्वागत कर्युं. मांगळिकमां पू. गुरुदेवे कह्युं के
‘आत्मानो अतीन्द्रिय आनंद प्रगटे ते मांगळिक छे.’ बपोरे प्रवचनमां ४००–५०० माणसो आवेला. प्रवचन
पछी पू. गुरुदेव ‘भीमनाथ’ पधारेला ने त्यां मांगळिक संभळावेलुं.
कारतक वद प, गुरुवार, ता. २२
पोलारपुरथी पू. गुरुदेव धंधुका पधार्या. त्यां प्रेमचंदभाई शेठे (राणपुरवाळा) तथा तेमना भागीदार
द्वारकादासभाई पटेले प्रेमपूर्वक संघनुं स्वागत करेलुं. गामना बीजा पण घणा भाईओए प्रेमपूर्वक भाग लीधो
हतो. पू. गुरुदेवना पगलां ज्यां ज्यां थाय त्यां त्यां लोकोने एम थतुं के “अहो! पू. कानजीस्वामी
सम्मेदशिखरजीनी जात्राए जतां जतां अमारा आंगणे पधारे–एवो लाभ अमने क्यांथी? ” आवी भावनाथी
लोकोने घणो उल्लास थतो. बपोरे प्रवचनमां ५००–६०० माणसोए लाभ लीधो हतो; ने रात्रे चर्चामां पण
घणा माणसोए रसपूर्वक लाभ लीधो हतो. आजना प्रवचनमां पू. गुरुदेवे
(अनुसंधान पृष्ठ २१ पर)