भजन गवडाव्युं हतुं. त्यारबाद पू. बेनश्रीबेने पण भक्ति करावी हती. भक्ति बाद अहींनी श्रीमद्
राजचंद्रजीनी स्वाध्यायशाळा जोवा गया हता.
एक पत्र उपर प्रवचन करतां “निजपदनी प्राप्ति ते अनेकान्तनुं फळ छे” ए विषय सुंदर रीते समजाव्यो हतो.
(२) “कोई प्रगट कारणने अवलंबी विचारी–परोक्ष चाल्या आवता सर्वज्ञ पुरुषने मात्र सम्यग्द्रष्टिपणे
एम अनुभवमां आवे छे.”
व्याख्यान बाद पू. गुरुदेव वडवाथी पाछा खंभात पधार्या.
कारतक वद अगीयारसे सवारमां पू. गुरुदेवे बोरसद तरफ विहार कर्यो... अमे भक्तजनो मोटरबसमां
खंभात तरफ ज जई रही हती... आ रीते रस्तो भूलवाथी अमे मोडा पहोंच्या. पू. गुरुदेवने पण रस्तानी
गरबड थई थवाथी तेओ लगभग साडाबार वागे बोरसद पहोंच्या. आवतां वेंत जिनमंदिरमां श्री आदिनाथ
भगवाननां दर्शन कर्या. ते उपरांत एक गृहचैत्यमां अजितनाथ भगवान (स्फटिकना) बिराजे छे त्यां पण
दर्शन कर्यां. बपोरे प्रवचनमां घणा माणसो आवेला ने पू. गुरुदेवे सम्यग्दर्शननी अद्भुत वात समजावी हती.
भगवाननुं दि. जिनमंदिर छे, त्यां दर्शन कर्या. नीचे स्वाध्याय र्हांलमां आव्या बाद थोडीवार तो गुरुदेव एवी
गंभीर स्तब्धताथी बेसी रह्या–जाणे के श्रीमद्ने याद करता हता के ‘क्यां छे मारो भाई! ’ ‘मारा
साधर्मीभाईनुं आ स्थान! ’ त्यारबाद गुरुदेवे मांगळिक संभळाव्युं हतुं अने पछी आखी संस्थाना विधविध
स्थानोनुं अने आसपासना वातावरणनुं अवलोकन कर्युं हतुं. बपोरे पू. गुरुदेवे “अनेकांतिक मार्ग पण सम्यक्
एकांत एवा निजपदनी प्राप्ति सिवाय अन्य कोई हेतुए उपकारी नथी” –ए श्रीमद्ना वचननुं रहस्य
प्रवचनमां समजाव्युं हतुं.
अहींथी पावागढ सिद्धक्षेत्रना पण दूरदूर दर्शन थता हता.
आव्या हता ने सुंदर प्रवचन सांभळीने सौ प्रसन्न थया हता. अहीं एक “सुखसागर” नामनुं सरोवर छे.
अहींना म्युझियममां अनेक पुराणा जिनबिंबो छे.
वातावरणमां बाळको माटेनुं खास प्रवचन कर्युं. तेमां बाळकोने केवा संस्कार पाडवा ते समजाव्युं हतुं आ
प्रवचन वखतनुं द्रश्य बहु सरस