• સ્વભાવ સન્મુખ દ્રષ્ટિ થતાં, નિઃશંકતાદિ આઠ ગુણોથી ઝળહળતો જે સમ્યકત્વરૂપી સૂરજ ઊગ્યો તેનો
અંતરમાં મારું શરણ શોધું. • જ્ઞાની કહે છે કે ભાઈ! અંતરમાં તારો આત્મા જ્ઞાયક સ્વભાવમય છે તે જ
તને શરણરૂપ છે; જ્ઞાન–આનંદથી ભરેલા ચૈતન્યનિધાન જેણે પોતાના અંતરમાં દેખ્યા તેને પરની આકાંક્ષા કેમ
હોય? • અહો, આત્માનો સ્વભાવ તો રત્નત્રયમય પવિત્ર છે, અને આ મલિનતા તો શરીરનો સ્વભાવ છે.
ધર્મી જાણે છે કે મારા જ્ઞાયકભાવમાં મોહ જ નથી, તો મૂંઝવણ કેવી? તેથી તે ધર્માત્મા પોતાના સ્વભાવના
પંથમાં મૂંઝાતા નથી. • અંતદ્રષ્ટિવડે ધર્માત્માએ રત્નત્રય ગુણોને પ્રસિદ્ધ કરીને દોષોનું ઉપગૂહન કરી નાંખ્યું
છે. ધર્મીને અંતરમાં સિદ્ધસમાન પોતાના શુદ્ધસ્વભાવ ઉપર જ દ્રષ્ટિ છે ને તેના પ્રત્યે જ ભક્તિ છે. • પોતાના
આત્માને મોક્ષમાર્ગમાં દ્રઢપણે સ્થિર કરવો તે જ સાચું સ્થિતિકરણ છે.
મોક્ષમાર્ગ પ્રત્યે તેને પરમ પ્રીતિ–ગાઢ સ્નેહ હોય છે ચૈતન્યવિદ્યારૂપી રથમાં આ રૂઢ કરીને ધર્મી જીવ પોતાના
આત્માને જ્ઞાનમાર્ગમાં પરિણમાવે છે, એ રીતે તે જિનેશ્વરદેવના જ્ઞાનમાર્ગની પ્રભાવના કરનાર છે. • અહો!
આવો વીતરાગી જૈનમાર્ગ! તે લોકમાં પ્રસિદ્ધ થાય ને લોકો તેનો મહિમા જાણે...એવો ભાવ પણ ધર્માત્માને
આવે છે.