અને તેને સાધનારા સંતમુનિઓની દશા કેવી હોય તે
સંબંધી અદ્ભુત ભાવભીની ધારા ગુરુદેવે
વહેવડાવી...અહા, એ પ્રવચનોમાં મોક્ષમાર્ગી મુનિવરોની
પરિણતિનું જે સ્વરૂપ ઘૂંટાતું તેનું પાન કરવામાં મુમુક્ષુ
શ્રોતાઓ એકતાન થઈ જતા...ને ગુરુદેવનો આત્મા તો
અધ્યાત્મની મસ્તીમાં ઝૂલી રહ્યો હતો. એવા આ
ગાથાના પ્રવચનોમાંથી, મુમુક્ષુ વાંચકોને માટે અહીં
થોડોક નમૂનો આપીએ છીએઃ “લીજિયે..રસ
પીજિયે!”
છે. અસત્ય સામે વીતરાગી તલવાર કાઢીને સત્ય માર્ગનો ઢંઢેરો પ્રસિદ્ધ કર્યો છે. અહા, આવો વીતરાગ માર્ગ! એને
‘શ્રદ્ધવાની’ રીત પણ કોઈ અલૌકિક છે. એક સૂક્ષ્મરાગના અંશની પણ રુચિ રહે તો તે જીવ વીતરાગમાર્ગની શ્રદ્ધા
નહિ કરી શકે. આનંદની ધારામાં ઝૂલતા મુનિવરો વેગપૂર્વક મોક્ષમાર્ગમાં પરિણમતા હોવા છતાં, વચ્ચે જેટલો રાગનો
વીતરાગ થઈને એ રીતે તે ભવ્ય ભવસાગર તરે. ૧૭૨.
ફળ સંસાર છે; માટે મોક્ષેચ્છુએ તે જરાય કર્તવ્ય નથી. વીતરાગભાવ વડે જ ભવસાગરને તરાય છે, માટે તરવાના
કામીએ એટલે કે મોક્ષેચ્છુએ સાક્ષાત્ વીતરાગતા જ કર્તવ્ય છે.
કેટલી ભદ્રિકતા! કેટલી નિખાલસતા! (ફોટામાં કુંદકુંદપ્રભુની મુદ્રા બતાવીને ઘણા ભાવપૂર્વક ગુરુદેવ કહે છે–) અહા!
જુઓ તો ખરા..કેવા ભદ્રિક! કેવા નિખાલસ!! બસ, ઠરી ગયા