Atmadharma magazine - Ank 173
(Year 15 - Vir Nirvana Samvat 2484, A.D. 1958).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 15 of 25

background image
ઃ ૧૪ઃ આત્મધર્મઃ ૧૭૩
મુશ્કેલ થઈ પડયું હોય–એવા દાખલા શું જગતમાં નથી દેખાતા? માટે તેનું અભિમાન છોડ. કદાચિત્ પુણ્યોદય
અનુસાર લક્ષ્મીનો સંયોગ રહે તોય તેમાં કાંઈ સુખ નથી, તે તો અધ્રુવ ને અશરણ જ છે. (અહીં લક્ષ્મીની
મુખ્યતાથી વાત કરી છે, લક્ષ્મીની માફક શરીર, પુત્ર, સ્ત્રી, મિત્ર, મકાન વગેરેમાં પણ યોગ્ય સમજી લેવું.)
(૨) વળી કોઈ એમ માને કે હું તો ધૈર્યવાળો છું, તો મારી લક્ષ્મી હું કેમ ગુમાવીશ? પણ અરે ભાઈ!
તારું ધૈર્ય તારી પર્યાયમાં રહેશે, લક્ષ્મી જવા ટાણે તારું ધૈર્ય તેને નહિ રોકી શકે. તું ધૈર્ય રાખ માટે લક્ષ્મીનો
વિયોગ ન થાય–એમ નથી. માટે એને અધ્રુવ જાણીને તેમાંથી સુખબુદ્ધિ છોડ ને ધ્રુવચૈતન્યની ભાવના કર.
(૩) વળી કોઈ એમ માને કે હું પંડિત અને ડાહ્યો છું તેથી મારી બુદ્ધિથી હું લક્ષ્મીને ટકાવી રાખીશ, તેને જવા
નહિ દઉં.–તો તેને કહે છે કે અરે ભાઈ! એ પણ તારી ભ્રમણા છે. શું તારી વિદ્યાને કારણે લક્ષ્મી જતી અટકી જશે?–
ના. એના સંયોગનો કાળ પૂરો થતાં તત્ક્ષણ તે ચાલી જશે, તારી લાખ બુદ્ધિ કે ડહાપણ પણ ત્યાં કામ નહિ આવે. મોટા
મોટા ભણેલા–બુદ્ધિવાળા પણ આજીવિકા માટે રખડતા જોવામાં આવે છે છતાં તેમને લક્ષ્મી નથી મળતી, અને બુદ્ધિના
બારદાન અભણ માણસોને પણ લાખો રૂપિયાની પેદાશ થતી જોવામાં આવે છે–માટે બુદ્ધિ વડે લક્ષ્મીની રક્ષા થઈ શકશે
એ પણ ભ્રમણા છે. ભાઈ રે, લક્ષ્મી તો પુણ્ય હશે ત્યાં સુધી રહેશે, તેમાં તારી બુદ્ધિ જોડવા કરતાં આત્મા હિતમાં તારી
બુદ્ધિ જોડને!
(૪) વળી, કોઈ એમ અભિમાન કરે કે હું તો મોટો બળવાન સુભટ છું, કોની તાકાત છે કે મારી લક્ષ્મી લઈ
શકે! તો તેને કહે છે કે–અરે મૂઢ! પુણ્ય ખૂટતાં લક્ષ્મી ચાલી જશે ત્યાં તારું બળ કામ નહિ આવે. જતી લક્ષ્મીને તારું
બળ નહિ રોકી શકે. મોટા મોટા રાજના ધણી મહાબળવાન રાજાઓ પણ ક્ષણમાં પાયમાલ થઈ ગયા, માટે એ બળનું
અભિમાન છોડ ને ચૈતન્યને સાધવામાં તારું બળ–પુરુષાર્થ જોડ. લક્ષ્મી ચાલી જતી હશે ત્યાં તારું શરીરનું બળ કામ નહિ
આવે; હા, જો જ્ઞાનબળ હશે તો તે આત્માની શાંતિ માટે કામ આવશે. લક્ષ્મી રહો કે જાઓ તેમાં મારું બળ નથી,–તે તો
અનિત્ય સ્વભાવવાળી જ છે એટલે તેનો કાળ પૂરો થતાં તે ચાલી જશે. આમ જાણીને હે જીવ! તું તારા જ્ઞાનસ્વરૂપની
ભાવના ભાવ. એ ભાવના આનંદની જનની છે.
(પ) વળી કોઈ એમ માને કે, હું તો પૂજ્ય છું, લોકો મને બહુમાન આપે છે, માટે મારી લક્ષ્મીને કોણ લ્યે?
આમ લક્ષ્મીને ધ્રુવ માની રહ્યા છે–તે પણ અજ્ઞાની છે. લક્ષ્મી તો અધ્રુવ છે, હરકોઈ પ્રકારે તેનો સંયોગ છૂટી જશે. અરે,
પોતાના સગા હાથે જમીનમાં લક્ષ્મી દાટી હોય, અને જ્યાં કાઢવા જાય ત્યાં કોયલા નીકળે! કોઈ લઈ ગયું ન હોય પણ
લક્ષ્મી પોતે જ કોલસારૂપે પરિણમી જાય. આવું પણ બને છે.
(૬) વળી કોઈ એમ માને કે હું ધર્મી છું, હું વ્રતાદિ પુણ્ય કરું છું, તો મારી લક્ષ્મી ક્યાં જશે? પુણ્યથી
તો લક્ષ્મી મળે. તો તેને કહે છે કે–અરે ભાઈ! જ્ઞાનસ્વભાવની ભાવના ભાવ, ને લક્ષ્મીની કે પુણ્યની ભાવના
છોડ. લક્ષ્મી પુણ્યથી મળે છે–એ વાત ખરી, પરંતુ પુણ્ય પોતે પણ અધ્રુવ છે ને તેનું ફળ પણ અધ્રુવ છે. વળી
પુણ્ય કરીને લક્ષ્મી મેળવવાની જે ભાવના છે તે તો પાપ છે. જો પૂર્વના પુણ્ય ખૂટયાં તો, વર્તમાન શુભ
પરિણામ હોવા છતાં લક્ષ્મી ચાલી જાય છે, માટે હે ભાઈ, તું સમજ કે એ વસ્તુ જ આત્માને આધીન નથી,
આત્માને આધીન તો પોતાનો જ્ઞાનાનંદસ્વભાવ છે, માટે તે સ્વભાવની જ ભાવના કરવા જેવી છે. જડ લક્ષ્મી
કાંઈ આત્માને સુખની દાતાર નથી, આત્માનો જ્ઞાનસ્વભાવ જ આત્માને સુખનો દાતાર છે.–જે ખરેખર ધર્મી
છે તે તો આમ જાણીને સ્વભાવની જ ભાવના ભાવે છે. પણ જે ધર્મી ન હોવા છતાં, કંઈક દાનાદિના
શુભપરિણામથી પોતાને ધર્મી માને છે ને લક્ષ્મીને ધ્રુવ માનીને તેની ભાવના કરે છે–એવા અજ્ઞાનીને અહીં
સમજાવ્યું છે.
(૭) વળી કોઈ એમ અભિમાન કરે કે હું રૂપવાન છું માટે મારી લક્ષ્મી નહિ જાય, તો તે પણ વ્યર્થ છે. ભાઈ!
લક્ષ્મી ક્યાં રૂપ–કુરૂપ જુએ છે? કુરૂપવાળાને ત્યાં પણ લક્ષ્મીના ઢગલા થાય છે, ને રૂપવાન પણ દરિદ્રી દેખાય છે.
શરીરના અવયવોમાં