કહેવાય. પ્રથમ તો પ્રવચનસારે શું કહ્યું? કે શ્રુતજ્ઞાનને અંતર્મુખ કરીને કેવળ આત્માનો અનુભવ
કરવાનું કહ્યું એટલે કે શુદ્ધોપયોગરૂપ પરિણમવાનું કહ્યું તે ઝીલીને, શુદ્ધાત્માની સન્મુખ થઈને
શુદ્ધોપયોગરૂપે જે પરિણમે છે તે શિષ્ય જન પ્રવચનના સારરૂપ સિદ્ધપદને પામે છે.
ને તે જ શાસ્ત્રના ફળરૂપ મોક્ષપદને પામે છે.–આવું અર્હંતદેવના શાસનનું સંક્ષેપ રહસ્ય છે, બીજું જે કાંઈ છે તે બધું
આનો જ વિસ્તાર છે.
પાંચ રત્નો ઉપરના પૂ. ગુરુદેવના
પ્રવચનોનો કેટલોક સાર અહીં પ્રસિદ્ધ
કર્યો છે, તે મુમુક્ષુ જીવોને ખાસ
ઉપયોગી છે. વિસ્તૃત પ્રવચનો હવે
પછી પ્રસિદ્ધ થશે.
ગુણસ્થાને આત્માના અમૃતકુંડમાં ઝૂલે છે, તેમનો અવતાર સફળ
છે...એવા સંતમુનિવરો પણ વૈરાગ્યની બાર ભાવના ભાવીને
વસ્તુસ્વરૂપ ચિંતવે છે. વસ્તુસ્વરૂપને લક્ષમાં રાખીને વૈરાગ્યની આ
બાર ભાવનાઓ ભાવવા જેવી છે. આ ભાવનાઓને આનંદની જનની
કીધી છે; કેમકે વસ્તુસ્વરૂપ અનુસાર વૈરાગ્યની ભાવનાઓનું ચિંતવન
કરતાં ચિત્તની સ્થિરતા થઈને ભવ્ય જીવને આનંદ થાય છે, તેથી આ
ભાવનાઓ ‘ભવિકજન આનંદજનની’ છે, અને તે સાંભળતાં જ
ભવ્ય જીવોને મોક્ષમાર્ગમાં ઉત્સાહ ઊપજે છે. અહા, તીર્થંકરો પણ
દીક્ષા વખતે જેનું ચિંતન કરે એવી વૈરાગ્ય–રસમાં ઝૂલતી આ બાર
ભાવનાઓ ભાવતાં કયા ભવ્યને આનંદ ન થાય? અને કયા ભવ્યને
મોક્ષમાર્ગનો ઉત્સાહ ન જાગે? ?