Atmadharma magazine - Ank 175
(Year 15 - Vir Nirvana Samvat 2484, A.D. 1958).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 9 of 25

background image
ઃ ૮ઃ આત્મધર્મઃ ૧૭પ
જ સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્ર થાય છે, પણ નિમિત્ત વગેરે પરદ્રવ્ય કાંઈ આત્માના કાર્યનું સાધકતમ નથી, એટલે તેની
સન્મુખતાથી આત્માના સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રરૂપ કાર્ય થતું નથી. ‘નિમિત્ત વગેરે જરાક તો સાધન થાય ને?’ તો
કહે છે કે ના; નિમિત્તમાં એવી કોઈ શક્તિ નથી કે તે આત્માના મોક્ષમાર્ગરૂપ કાર્યનું જરા પણ સાધન થાય. મોક્ષમાર્ગનું
સાધન થવાની પરિપૂર્ણ શક્તિ આત્મામાં જ છે.
વળી, જેમ આત્મા પોતાના કાર્યને માટે અન્ય સાધનની અપેક્ષા નથી રાખતો, તેમ આત્મા સાધનરૂપ
થઈને કોઈ બીજાનાકાર્ય કરે એમ પણ બનતું નથી. પોતાની નિર્મળ પર્યાયોનું સાધન થવાની આત્માની
પરિપૂર્ણ તાકાત છે, પણ શરીર–વાણી વગેરેની ક્રિયામાં સાધન થાય એવી જરાપણ તાકાત આત્મામાં નથી; અને
ખરેખર વિકારીભાવોનું સાધન થવાનો પણ આત્માનો સ્વભાવ નથી. આત્માના આવા સ્વભાવની શ્રદ્ધા કરનાર
જીવ વિકારના સાધકતમપણે પરિણમતો નથી પણ પોતાની નિર્મળપર્યાયના જ સાધકતમપણે પરિણમે છે. આત્મા
પોતાના સ્વભાવના અવલંબનથી પોતે જ સાધન થઈને પોતાની મુક્તિને સાધે છે; મુક્તિ માટે બહારમાં બીજું
કોઈ સાધન ગોતવું પડતું નથી.
નિશ્ચયરત્નત્રયનું સાધન વ્યવહાર રત્નત્રય છે?–તો કહે છે કે ના; શુદ્ધ ચિદાનંદસ્વભાવનું અવલંબન તે એક જ
નિશ્ચયરત્નત્રયનું સાધન છે; વ્યવહારરત્નત્રયને સાધન કહેવું તે તો કથન માત્ર છે. વ્યવહારરત્નત્રયના શુભરાગમાં
એવી તાકાત નથી કે તે મોક્ષનું કે મોક્ષમાર્ગનું સાધન થાય. અહીં તો સાધન (–સાધકતમ) તેને જ કહે છે કે કાર્ય સાથે
જે અભેદ હોય. મોક્ષમાર્ગરૂપી કાર્યની સાથે આત્મા અભેદ છે, તેથી આત્મા જ તેનું સાધન છે. પણ રાગને મોક્ષમાર્ગરૂપ
કાર્યની સાથે અભેદતા નથી તેથી રાગ તેનું સાધન નથી. તેમજ આત્માના સ્વભાવને રાગની સાથે અભેદતા નથી તેથી
આત્મા રાગનું સાધન પણ નથી.
પ્રશ્નઃ– તો રાગનું સાધન કોણ છે?
ઉત્તરઃ– રાગનું કોઈ ધ્રુવ સાધન નથી. રાગ તો ઉપરની ક્ષણિક વિકૃતિ છે, ને તેનું સાધન પણ ક્ષણિક પર્યાય જ
છે. પર્યાયે અંતર્મુખ થઈને જ્યાં ધ્રુવસ્વભાવને પોતાનું સાધન બનાવ્યું ત્યાં વિકારનું સાધન કોઈ રહેતું જ નથી, એટલે
કે ત્યાં વિકાર થતો જ નથી, નિર્મળતા જ થાય છે. આ રીતે પોતાની નિર્મળ પર્યાયનું સાધન થવાનો જ આત્માનો
સ્વભાવ છે.
હે નાથ! આ આત્માને સુખી થવા માટે કયા સાધનનું અવલંબન કરવું? મારા સુખનું સાધન શું છે?–
એમ સાધનને માટે ઝંખતા શિષ્યને શ્રી આચાર્યદેવ કહે છે કે હે ભાઈ! તું મુંઝાઈશ નહિ. તારો આત્મા પોતે જ
તારા સુખનું સાધન છે, તેનું અવલંબન કરતાં જ તું સુખી થઈશ; માટે તારા આત્માને જ સુખનું સાધન જાણીને
તેમાં અંતર્મુખ થા. જ્યારે જો ત્યારે તારા સુખનું સાધન તારામાં હાજરાહજૂર પડયું છે, અંતર્મુખ થઈને તેનું
અવલંબન કર એટલી જ વાર છે. અંતર્મુખ થતાં તારો આત્મા જ તારા સુખનું સાધન થઈ જશે, તારે બીજું કોઈ
સાધન શોધવું નહિ પડે.
અહો! આચાર્યદેવે કેટલી અદ્ભુત વાત સમજાવી છે! આ વાત સમજે તેને આત્મામાં અપૂર્વ આનંદનો
આહ્લાદ ઉલ્લસ્યા વિના રહે નહિ. અહો! મારામાં જ મારું સુખ ભર્યું હતું પણ અત્યાર સુધી મેં બહાર શોધ્યું ને
તેથી હું દુઃખી થયો. સ્વભાવમાં જ મારું સુખ છે એવું સમ્યગ્જ્ઞાન થતાં, બહારમાં સુખબુદ્ધિ છૂટી ગઈ ને પોતાના
સ્વભાવમાં મગ્ન થઈને આત્મા પોતે સુખરૂપ પરિણમ્યો. તે સુખનું સાધન આત્મા જ છે, બીજું કોઈ તેનું સાધન
નથી.
કોનામાં એવી તાકાત છે કે જેનું અવલંબન કરવાથી તે આત્માની નિર્મળ પર્યાયનું સાધન થાય? નિમિત્તોમાં
એવી તાકાત નથી, રાગમાં પણ એવી તાકાત નથી, એકલી પર્યાયમાં પણ એવી તાકાત નથી, અને એકેક ગુણના
આશ્રયે પણ એવી તાકાત નથી, એટલે તે નિમિત્તો–રાગ–પર્યાય–કે ગુણભેદ–એ કોઈની સન્મુખતાથી નિર્મળ પર્યાય
થતી નથી. અનંત ગુણથી અભેદ આત્મસ્વભાવમાં જ એવી તાકાત (કરણશક્તિ) છે કે તેનું અવલંબન કરવાથી તે
નિર્મળ પર્યાયનું સાધન થાય છે, એટલે તેની સન્મુખતાથી જ નિર્મળ પર્યાય થાય છે. ગુણનો ભેદ પાડીને એક ગુણના
લક્ષે સાધકપણું થતું નથી; જો એક ગુણના લક્ષે જ સાધકપણું થવાનું માને તો તેણે એક ગુણ જેટલો જ આખો આત્મા
માન્યો, એટલે શ્રદ્ધા–જ્ઞાન–ચારિત્ર–પ્રભુત્વ–જીવત્વ વગેરે