કરતા પાલખી લઈને ભગવાનનો દીક્ષાકલ્યાણક ઊજવવા આવ્યા. શ્રી આદિનાથ ભગવાન પાલખીમાં
બિરાજમાન થયા. દેવેન્દ્રો અને રાજેન્દ્રોનો સમૂહ ભગવાનની પાલખી ઊંચકવા કટિબદ્ધ થયો...અહા!
તીર્થંકરનાથની પાલખી ઊંચકવાનો ઉત્સાહ કોને ન હોય? અહીં દેવો અને રાજાઓ વચ્ચે એક વિવાદ ઉપસ્થિત
થયો...દેવો કહેઃ ભગવાનની પાલખી પહેલાં અમે ઊઠાવીએ, ને રાજાઓ કહે કે પહેલાં અમે ઊઠાવીએ.–છેવટે
એમ નિર્ણય થયો કે જેઓ ઠેઠ સુધી ભગવાનની સાથે રહી શકે–દીક્ષા વખતે પણ ભગવાન સાથે રહી શકે એટલે
કે ભગવાનની સાથે દીક્ષા લ્યે–તેઓ ભગવાનની પાલખી પહેલાં ઊઠાવે.–એ વાત થતાં દેવો ઝંખવાણા પડી ગયા,
કેમકે દેવોને મુનિદીક્ષા હોતી નથી. તેથી રાજાઓ પ્રથમ ભગવાનની પાલખી ઉઠાવીને સાત પગલાં ચાલ્યા,
ત્યારબાદ વિદ્યાધરો સાત પગલાં ચાલ્યા, અને પછી દેવો પાલખી લઈને ગગનમાર્ગે દીક્ષાવનમાં આવ્યા. અને
દીક્ષાવનમાં એક વૃક્ષ નીચે વૈરાગ્યમય વાતાવરણમાં દીક્ષાવિધિ થઈ...સિદ્ધ ભગવંતોને નમસ્કાર કરીને ભગવાન
સ્વયંદીક્ષિત થયા..ને અપ્રમત્ત આત્મધ્યાનમાં લીન થયા...તુરત જ મનઃપર્યય જ્ઞાન થયું. ભગવાનની દીક્ષા બાદ
દીક્ષાવનમાં પૂ. ગુરુદેવે અદ્ભુત વૈરાગ્ય પ્રવચનદ્વારા મુનિદશાનું સ્વરૂપ બતાવ્યું હતું અને એ ધન્ય અવસરની
ભાવના ભાવી હતી...પ્રવચન બાદ અજમેર ભજનમંડળીએ મુનિભક્તિ કરી હતી–
બાદ, “અપૂર્વ અવસર એવો ક્યારે આવશે.. વિચરશું કવ આદિપ્રભુને પંથ જો..” એમ ભાવના ભાવતાં ભાવતાં
ભક્તજનો પાછા ફર્યા...ને ભગવાનના કેશનું ક્ષીરસમુદ્રમાં ક્ષેપણ કર્યું.
ઇક્ષુરસનું આહારદાન દે છે–એ દ્રશ્ય દર્શનીય હતું. આહારદાનનો પ્રસંગ શેઠ શ્રી મનુસુખલાલ ગુલાબચંદને ત્યાં થયો
હતો. આહારદાન પછી ભગવાન જ્યારે પાછા પધાર્યા ત્યારે અનેક ભક્તજનો ખૂબ જ ભક્તિ કરતા કરતા ભગવાનની
સાથે જતા હતા.
થયો હતો.
ગુરુદેવે પ્રવચનદ્વારા સમજાવ્યું હતું. રાત્રે વીંછીયા પાઠશાળાના બાળકોએ “નેમ–વૈરાગ્ય” નો સુંદર સંવાદ
ભજવ્યો હતો.
રીતે માહ વદ ચૌદસ કહેવાય છે. માહ વદ ચૌદસને મહાશિવરાત્રી તરીકે આજે ઘણા લોકો ઊજવે છે. નિર્વાણ કલ્યાણક
થતાં પંચકલ્યાણક પૂરા થયા હતા.
જિનેન્દ્ર દેવનો ભેટો થતાં સૌ ભક્તોના હૈયાં હર્ષથી પુલકિત થતા હતા.