ભક્તિથી ઉલ્લસી જાય છે...અહો! આ મોક્ષના સાક્ષાત્ સાધક સંત
ભગવાનને માટે હું શું–શું કરું? ? કઈ કઈ રીતે એમની સેવા
કરું!! કઈ રીતે એમને અર્પણતા કરી દઉં!!–આમ ધર્મીનું હૃદય
ભક્તિથી ઊછળી જાય છે. અને જ્યાં એવા સાધક મુનિ પોતાના
આંગણે આહાર માટે પધારે ને આહારદાનનો પ્રસંગ બને ત્યાં તો
જાણે સાક્ષાત્ ભગવાન જ આંગણે પધાર્યા..સાક્ષાત્ મોક્ષમાર્ગ જ
આંગણે આવ્યો.–એમ અપાર ભક્તિથી મુનિને આહારદાન
આપે.–પણ તે વખતે ય, આહાર લેનારા સાધક મુનિને તથા
આહાર દેનારા સમકિતી ધર્માત્માને અંતરમાં સમ્યક્ભાન વર્તે છે કે
અમારો જ્ઞાયક આત્મા આ આહારનો લેનાર કે દેનાર નથી, તેમજ
નિર્દોષ આહાર લેવાની કે દેવાની શુભવૃત્તિ થાય તેનો પણ દેનાર
કે પાત્ર અમારો જ્ઞાયક આત્મા નથી. અમારો જ્ઞાયક આત્મા તો
સમ્યગ્દર્શન–જ્ઞાન–ચારિત્રરૂપ નિર્મળ ભાવોનો જ દેનાર છે ને
તેના જ અમે પાત્ર છીએ.