Atmadharma magazine - Ank 179
(Year 15 - Vir Nirvana Samvat 2484, A.D. 1958)
(Devanagari transliteration).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 21 of 27

background image
ः १८ः आत्मधर्मः १७९
परपदमां सुतेला जीवोने निजपद देखाडीने
संतो जागृत करे छे
ध्रांगध्रा शहेरमां पू. गुरुदेवनुं प्रवचनः वीर सं. २४८४ चैत्र वद
अंतरमां ज्ञानानंदस्वरूप आत्मा शुं चीज छे तेने भूलीने, अनादिथी रागादिक परभावोने ज निजपद समजीने
तेमां सूतेला अज्ञानी प्राणीओने जगाडवा माटे आचार्यदेव संबोधन करे छे के–
आसंसारात् प्रतिपदमयी रागिणो नित्यमत्ताः
सुप्ता यस्मिन्नपदमपदं तद्विवुध्यध्वमंधाः।
एतैतेतः पदमिदमिदं यत्र चैतन्यधातुः
शुद्धः शुद्धः स्वरसभरतः स्थायिभावत्वमेति।।१३८।।
हे अंध प्राणीओ! अनादि संसारथी मांडीने पर्याये पर्याये जे रागने तमारुं पद मानीने तेमां सूता छो, ते
खरेखर तमारुं पद नथी–नथी, ते तो अपद छे–अपद छे, एम तमे समजो. रागथी पाछा वळीने आ तरफ आवो...आ
तरफ आवो. रागथी रहित शुद्ध चैतन्यधातुमय अने निज आनंदरसथी भरेलुं एवुं आ तमारुं निजपद छे–तेने
अंतरमां देखो.
चैतन्यमूर्ति आत्मा, देहथी भिन्न अनादिअनंत तत्त्व छे, तेने कोईए नवो बनाव्यो नथी, ने तेनो कदी नाश
पण थतो नथी, ते अनादिअनंत सत् छे. पण पोताना चिदानंद तत्त्वने चूकीने अनादिथी ते संसारमां परिभ्रमण करी
रह्यो छे. बहारनुं बीजुं बधुं जाण्युं पण पोते कोण छे ते कदी जाण्युं नथी. तेथी अहीं आचार्यदेव कहे छे के अरे जीवो!
तमे जागो...जागो! चैतन्यने चूकीने जे रागने ज पोतानुं पद मानीने तेमां तमे सूता छो ते पद तमारुं नथी, नथी; हे
अंध प्राणीओ! तमे जे विकारने ज तमारुं पद मानी रह्या छो ते पद तमारुं नथी, नथी; शुद्ध चैतन्य ज तमारुं पद छे, ते
चैतन्यपदने ओळखो.
___________________________________________________________________________________
–माटे आचार्य पूज्यपादस्वामी कहे छे के हे जीव! तारा आत्माने शुद्ध परमात्मस्वरूपे जाणीने, ‘आ ज हुं छुं’
एवी द्रढ भावना कर, अने वारंवार तेनी भावना करीने तेमां लीन था. निज–परमात्मस्वरूपनी द्रढ भावनाथी जीव
ज्यारे तेमां लीन थाय छे (अर्थात् अभेदभावनारूपे परिणमे छे) त्यारे अनंत आनंदनिधाननो तेने अनुभव थाय
छे, अने ते पोताने वीतरागी परमानंदस्वरूप परमात्मा माने छे; बाह्य पदार्थोना क्षणिक काल्पनिक सांसारिक सुखमांथी
तेने ममत्व छूटी जाय छे, बाह्य विषयोमां तेने स्वप्ने य सुखनी कल्पना थती नथी. आ रीते, अभेदबुद्धिथी
परमात्मस्वरूपनुं चिंतन करतां करतां तेमां स्थिरता थई जाय छे तेने शुद्धात्मलाभ कहेवाय छे; शुद्धात्मानी भावनाना
फळमां शुद्धात्मदशा पामीने अनंतकाळ सुधी जीव अनुपम स्वाधीन आत्मसुखनो भोक्ता थाय छे. माटे ‘
सोऽहम
एवी अभेदभावना, एटले के ‘ज्ञानानंदस्वरूप परमात्मा हुं छुं’–एवुं स्वसंवेदन, तेनो वारंवार द्रढतापूर्वक अभ्यास
करवो जोईए.
।। २८।।