केमके एवो प्रसंग तो अमने इष्ट ज छे.....अर्थात् मिथ्यात्व अवस्था वखते
पण जीवना स्वभावनुं मंगळपणुं सिद्ध थाय ए तो अमने इष्ट ज छे. परंतु
आवुं मानवाथी पण कांई मिथ्यात्व–अविरत–प्रमाद वगेरेने मंगलपणुं सिद्ध थई
शकतुं नथी, केमके तेमनामां जीवत्व नथी अर्थात् तेओ जीवनो स्वभाव नथी;
मंगळ तो जीव ज छे, अने ते जीव केवळज्ञानादि अनंत धर्मात्मक छे. (जुओ, श्री
षटखंडागम पुस्तक १, पृष्ठ २८, ३६ वगेरे)
अने केवळज्ञान थतां आत्मा पूर्ण मंगलरूप थई जाय छे. अरिहंता मंगलं,
सिद्धा मंगलं....ए तो पर्यायथी पण मंगलरूप थई गया तेमनी वात छे, अने
आत्मानो स्वभाव त्रिकाळ मंगलरूप छे, ते त्रिकाळ मंगळना स्वीकारथी (एटले
के स्वभावनी सन्मुखताथी) सम्यग्दर्शनथी मांडीने सिद्धदशा सुधीनी मंगळ
पर्यायोनी हारमाळा शरू थई जाय छे. बेसता वर्षना मांगलिकमां मंगळनी बहु
सरस वात आवी.
उद्यमथी तेनुं सेवन करवुं.....ए रीते तेना सेवनथी केवळज्ञानरूपी मंगल सुप्रभात
खीली जाय छे.....साधकना आत्मामां पण सम्यग्दर्शनादि मंगल सुप्रभात खीली
गयुं छे.
प्राप्तिना अपूर्वभावनी शी वात!!–ए तो साक्षात् भावमंगळ छे. नित्य
मंगळरूप स्वभावना संस्कारथी पर्याय पण मंगळरूप परिणमी जाय छे. पर्याय
ज्यां अंर्तस्वभावनी सन्मुख थई त्यां तेनामां स्वभावना संस्कार पडया
एटले सम्यग्दर्शन–ज्ञान–चारित्ररूप परिणमन थयुं, ते अपूर्व मंगळ छे, ते
साचुं तीर्थ छे.
सुखे करीने तीर्थनी शरूआत करे छे.
तमने सुखरूप नीवडो.....अहीं आचार्य भगवान अने ज्ञानी संतो बेसता
वर्षे अलौकिक आशीर्वाद आपे छे के तमे सुखे करीने तीर्थनी शरूआत करो.–
कई रीते? के निश्चय–व्यवहारनी संधिपूर्वक अंर्तस्वभावनी आराधनाथी.